ASABİ ŞİRİN

15-Yarım kalan iş...

"Deniz kızım nerdesin ?" Sesi duymamla zaten son seviyede olan paniğim level atlamıştı. Ama bilin bakalım ne oldu. Arda benimle dalga geçercesine gülüyordu. Hemen onu çekeleyerek çalışma masasının altına soktum elime kitabımı alarak masayı kapatıcak şekilde oturdum.

"Çalışma odasındayım anne." Alttan bana alaycı bakışlarla bakan Arda'ya odaklanıp konsantremi bozmamaya çalışırken kapı açıldı.

"Meraba kızım n'apıyorsun burada ?"

'Arda'yla duvar arasında sıkışmıştım az kalsın beni öpücekti sizden saklandı ve şu an masanın altında vücuduma çok yakın yerde duran kafasıyla bana bakıyo anneciğim. ' Evet durum buydu. Ama söylediğim değil tabiki.

"Kitap okuyorum. Alışveriş nasıl geçti ?" Sırıtmaya çalışıyordum ama bu annemin söylediklerinin komik olmasından değil Arda'nın ara ara beni gıdıklamaya başlamasındandı !

Gözlerimi kısa bir süreliğine Arda'ya çevirip ölümcül bakışlar yolladım.

"Güzeldi. Baban baya yoruldu o yüzden biz biraz dinleneceğiz odada uzanıyoruz tatlım. "

"Tamam peki. " annem kapıyı kapatarak dışarı çıktığında derin bir nefes alıp hemen sandalyeyi masadan uzaklaştırdım.

"Ne yaptığını sanıyorsun ! " onun yüzünden kahkahalar atıp kıvranarak annemin şizofren olduğum kanısına kapılmasına yol açabilirdim !

"Daha kötüsünü yapmadığım için şükretmelisin. Tanrım ! Nasıl da kıvranıyordun. " kahkahalar atmaya başlamıştı resmen. Gıcık moralimi bozuyordu. Bahane ederek ellerini ağzına kapattım.

"Bağırmasana ! Annemler duyucaklar sesini. Ayrıca gitsene artık !"

"Olmaz." Komik.

"Neden olmazmış ?!" Vereceği cevabı gerçekten merak ediyordum.

"Çünkü ben hiçbir şeyi yarım bırakmam. " ben daha cümleyi ögelerine ayırıp algılayamadan beni bulunduğumuz noktaya geri döndürüp hemen elinin yakınında olan kapıyı kilitledi.

"Arda ne yapıyorsun ?!"

"Şş... Sessiz ol annenleri rahatsız etmek istemeyiz." Derken kulağıma eğilmiş, hala nasıl çıkarabildiğini anlamadığım boğuk sesiyle fısıldıyordu.

Bu kadar yakınımda dururken zihnimi toparlayamıyordum. Şu an tüm hücrelerim "Arda" diye bağırıyordu.

"Lütfen git." Sesim beklediğimden daha titrek çıkmıştı. Lanet !

"Cidden gitmemi istediğime emin misin ?" Bir yandan konuşuyor aynı aralıkla dudaklarını yanağımda gezdiriyordu.

Zorlukla ağzımı açarak "evet" diyebildim.

"Peki." Yine boşluk hissi. Bunu yapmasından öyle nefret ediyordum ki ! Bana yakınlaşıp sonra aniden rüzgarın yüzüme vurmasına izin vermesinden.

Hala tülleri uçuşan kapıdan çıkıp gitmişti. Evet gitmişti. Hemde sadece "peki" diyerek.

Kitabımı almak üzere çalışma masasına ilerledim. Elime aldığım kitabıma derin bakışlar yollarken yeniden işittiğim sesle irkildim.

"Bir şey unuttum."

Der demez yaklaştığını fark ettiğimde onu ittirmek için kaldırdığım ellerimi de tutarak dudağıma yapıştı. İlk önce hareketsiz kalsam ve şaşkınlıktan küçük dilimi yutsamda bir süre sonra irademe yenik düşerek ona karşılık vermeye başladım.

Ellerini bel boşluğuma indirdikten sonra beni yavaşça duvara doğru ittirdi. Ellerimi saç köklerine çıkarmıştım. Dudaklarını dudaklarımdan ayırdığında nefes nefese kalmıştım. O hala gayet normal gözüküyordu. Hemen ardından benden uzaklaştı. Arkasını dönmüş giderken bağırdım.

"Neden yaptın bunu ?!" Şu an çok sinirlenmiştim. Böyle ani hareketleri beni deli ediyordu.

"Söylemiştim. Ben hiçbir şeyi yarım bırakmam."

ÖZÜR DİLERİM ÇOK GECİKTİ AMA SINAVLARIM VARDI BİTSİN YENİ BÖLÜMÜ DAHA ERKEN YAZICAM SİZİS EVŞYORUM VOTELERE MİNNETTARIM. İYİ OKUMALAR :***

(YENİ BÖLÜM PERŞEMBE AKŞAMI ;)