Note: Bakit ba sooooooobrang nakakatakot ang mga daga?!
Haaaayyyy. . .
Eto resulta ng takot ko sa daga. :)
KAWAY! KAWAY!
-=-=-=-=--=-=-
Lumipas ang oras na hindi ko namalayan. Nahiga lang ako dito sa kama ko habang hawak-hawak ang tulips na binigay sakin ni Gio.
Like as if, this is the only real thing. Like as if, kapag binitawan ko to, mababaliw ako.
Narinig kong dumating si Gio kanina. He’s banging my door but I did not answer. I stayed where I am. Ayokong gumalaw. Feeling ko kapag gumalaw ako, malulusaw ako o madudurog.
I feel so fragile.
I feel so vulnerable.
I feel na sobra akong inagrabyado ng mundo.
Ang sakit.
Sobrang sakit.
I heard him left and I stayed where I am.
Narinig kong tunog ng tunog ang phone ko.
At this point, sigurado akong alam na ng buong mundo ang nangyari. Alam na nilang lahat na alam ko na. At tulad ng dati, pinagtutulungan na naman nila ako hanapin.
I want to be open-minded and accept everything.
Afterall, I told myself na tanggap ko naman yung nakaraan, whatever it is.
Pero hindi pala. Its pure b*llsh*t!
My phone stop ringing, hindi ko alam kung sumuko na sila o na-lowbat lang yun.
Who cares? I don’t. I don’t, anymore.
-=-=-=-=-=-=-
Hindi ko alam kung ilang araw ang lumipas. Hindi ako pumasok sa hospital.
Hindi ako lumalabas ng bahay. Tatayo lang ako kung iihi ako pero sobrang dalang pa nun kasi wala naman na kong ilalabas pa. Hindi ako kumakain o umiinom ng tubig.
I want to die. I want to die this instant.
But it’s funny na wala din akong lakas na magpakamatay. Im wishing na sana sa susunod kong pagtulog, hindi na ko magising.
At sana pag namatay ako, mawala na din lahat ng galit at sakit.
Hindi ko alam kung anong nangyayari basta narinig ko na lang na parang may kumakalabog.
They’re bangin, no, they’re destroying my house, my door.
Sino yun?
I want to shout! I want to fight them! I want to stop them!
Pero bakit ganun, Lord.I stay still and waited for the impact. I just don’t care kung biglang may wrecking ball na babasag sa bahay ko.
Sana lang, kasabay ng pagwasak sa bahay ko, eh ang pagkawala ng sakit ng puso ko.
Or better yet.
