This is not a happy ending

CHAPTER 6

CHAPTER 6

Angel

Feelings. One of the most indecisive things in life that makes you literally crazy. It makes me want to bump my head in the wall just to clear the things I wasn’t even supposed to be thinking.

Yeah. Honestly, nababaliw na ko. Ilang beses na nga rin napapansin ni Ate Alea saka ni Kath and ung other officemates ko na lately DAW eh palagi akong nakatulala and ang para DAW akong sabog. Kung haharap nga naman ako sa mirror, tama naman sila. And if you’ll ask me why, wag na kayong magbalak dahil wala rin akong maisasagot. Alam nyo ung feeling na one day nagising ka na napaisip na may hindi tama sayo. Something na dapat eh mabago at maalis. Ganun. And until now, ganun pa rin ang nararamdaman ko.

Weeks passed since our 2nd monthsary of our friendship day. And if you’ll see us now, I can say na hindi nag-improve ang “friendship” namin. Diba dapat habang tumatagal, nag-iimprove ang isang bagay? Pero samin, napakalaking HINDI. Why? Kasi umiiwas ako.

Hindi naman ako tanga para baliwalain ung nabasa kong text last time. Hindi rin naman ako tanga para hindi makaramdam ng mga bagay-bagay sa paligid ko. Hindi rin naman ako tanga para i-deny sa sarili ko na masyado ng lumalalim ung “friendship” namin. Hindi rin naman ako tanga para hindi makita ung reality sa harapan ko. At lalong hindi ako tanga para hayaan ang sarili ko na mahirapan lang in the future kapag hindi ko ginawan ng paraan ngayon pa lang.

“Okay ka lang ba, Gel?” I could hear the sincerity sa boses ni Kath.

Okay nga lang ba ko? Hindi ko na kasi alam eh. Pero diba dapat okay lang naman ako? Un naman talaga ang DAPAT eh. “Wala. Nag-eemo-emohan lang. Haha! ‘To naman!”

Am I a pretender? Is it wrong to smile even though hindi naman talaga ako masaya? So fake smile na un? Eh ganun naman lahat ng tao diba? Palaging tinatago ung tunay na nararamdaman.

‘Yan na lang palagi kong sinasagot sa kanila. Mas maganda kasi kung magjojoke na lang ako. At least, masaya diba?

Waiszt! Masaya nga ba? (__ __”)

“Mon ange, kain tayo?” Sino pa bang tatawag ng Mon ange sakin?

Tumingala ako sa kanya from typing for my new story I’m working on. “May ginagawa ako. I need to finish this.”

“Ehhh! Okay lang ‘yan. Extended ang deadline for you.” Ayan na naman! Ngingiti na naman sya.

*deep sigh*

“Wag ka ng makulit, okay? Kelangan at GUSTO kong tapusin na ‘to. Be fair naman sa lahat ng mga employees dito. I don’t want them to think na porke’t KAIBIGAN kita eh palagi na lang iba ang treatment sakin.”

Halata ko naman na nagulat sya sa sinabi ko. Napakaseryoso ko ba ngayon? Well, I just told him the truth lang naman eh.