CHAPTER 11
Angel
Wala akong maisip. Hindi ako makapagsulat. Parang vinacuum lang ung utak ko, walang natira. Kanina pa ko nakatitig sa netbook ko pero... wala. Walang nakasulat. Ni title, wala talaga. Nakakainis. Kanina pa ko nakatulala dito. Nababaliw na ba ko?
Eto ang mahirap sa trabaho ko eh. Once na nagkaroon ng writer's block, pahirapan na. May deadline po ang every story na pinapagawa sakin. Now what am I supposed to do?
"Langya naman oh!"
Napasabunot na lang ako sa buhok ko. But I wasn't the one who said that. Si Nick un. Nandito kasi ako sa bahay nila ngayon.
"Matatalo na ko. UGH!"
Tinignan ko sya. Ayun. Naglalaro ng Tekken. Pasarap sa buhay. Wala naman daw syang gagawin kasi. I'm really wondering kung bakit pa sya nag-IT kung Architecture naman talaga ang gusto nyo.
*deep sigh*
"Oh yeah! Woohooo!"
"UGH." Napatakip ako sa tenga ko. Wala na nga akong maisip, napaka-ingay nya pa.
"Uy, Gel! Laro tayo."
I just glared at him. How could boys be so insensitive?
"Ayaw mo? Sandali lang."
--- After 20 minutes ---
"Ayoko ng Tekken. Uhm... ung Resident Evil na lang. Napanuod ko yan sa movie eh." Nakasalampak na kami dito sa sahig, hawak ang joysticks at nakaharap sa flatscreen TV nya. Oh, with chips pa pala.
Instart nya na ung game.
"Uy. Pano ba 'to?"
He just looked at me as if he can't believe that I just asked him that question.
"What? I've forgotten how to use it na."
--- After 15 minutes ---
"AAAHHHHHHH!!!"
"H---"
"MAMATAY NA KO!"
"Wa---"
"AYAN NA! OH MY GOSH!"
"Iiwas m---"
BINABASA MO ANG
This is not a happy ending
Romance“I believe no one wants to end something tragically… sadly. I know all of us want to be happy. I want to be happy. You also want to be happy, right? I know everyone wants to feel happiness… joy… fulfillment and love. But the sad thing I also know an...
