I am Pro Ana (Dutch)

Hoofdstuk 26

Dagen gingen voorbij. De klok telde de laatste uren van de nacht af. De zon zou eindelijk weer op komen en een nieuwe dag kon beginnen.

Het was 10 uur 's nachts en ik was weer eindelijk in Leiden. Mijn hoofd speelde nog allemaal scene's af van de gemaakte fotoshoot.

Met mijn oordopjes in mijn oren en mijn muziek op Shuffle-modus staarde ik naar de lucht. In mijn rechterhand lag het boek genaamd 'Het spel der tronen - Game Of Thrones'. De rugzak lag een paar centimeter van mijn linkerhand af. Eindelijk kreeg ik de rust die ik verdiende.

Mam kwam naast mij liggen en pakte mijn linkerhand vast. Ik deed mijn rechteroordopje uit en zei zachtjes: 'De sterren zijn zo mooi.'

Mam kreeg een glimlach en keek ook naar de lucht boven haar. Mijn energie level werd steeds lager. Dit moment had ik met papa kunnen beleven, maar dit zijn immers dromen. Dromen komen niet uit, toch?

In totaal had ik een volledig uur gespendeerd in stilte en dat was de beste behandeling voor mijzelf. Ik kreeg opeens weer hoop in mijn leven. Met deze hoop wil ik als eerste af van mijn sondevoeding, ik wil weer normaal kunnen eten zonder consumptie te zien als kilocalorieën.

Mam was inmiddels al binnen. Ik besloot na een paar minuten ook naar binnen te gaan. Het werd koud en de sterren verdwenen langzaam.

Mijn hoofd keek nog niet erg naar morgen. Mijn leven speelt zich af in het heden en daar nam ik blijkbaar veel meer gebruik van.

Mam was een soort fruitsalade voor mij aan het maken. Ik zat met weinig emotie voor mij uit te staren op de bank.

Ik had mijn telefoon al de hele dag op vliegtuigmodus staan. Ik wilde even focussen op de fotoshoot en de mensen om mij heen.

Om heel eerlijk te zijn is het leven zonder internet veel mooier, socialer, leuker. Alles werd kalmer in mijn hoofd.

Ik kreeg een schaal met fruit in mijn handen. Mam vertelde nog even hoe trots zij op mij was en liep naar boven, want het was een drukke dag voor ons allemaal. Vermoeid zijn mag best, en al helemaal vandaag.

Uiteindelijk pakte ik mijn mobiel en deed ik zonder enkele twijfels mijn telefoon uit de vliegtuigmodus.

Ik kreeg heel weinig berichten en e-mailtjes binnen vandaag. Eigenlijk vond ik het wel lekker zo.

Net voordat ik wilde opstaan om naar de afwasbak te lopen kreeg ik een bericht van papa:

''Hey schat! je moeder vertelde mij over de fotoshoot van vandaag, wat goed! Ik ben trots op je.

Wanneer kom je weer op bezoek? dan kunnen wij deze overwinning vieren :) x papa'.

Ik liep met een glimlach naar de afwasbak.

Ik liet het typen voor vandaag even rusten. Morgen stuur ik wel een berichtje naar hem.

Met een glimlach op mijn gezicht lees ik het berichtje nog even door in mijn pyjama.

Ik sloot mijn telefoon af en ging met een rustgevend gevoel slapen.

Eens kijken of de dag van morgen nog wat mooie kansen belooft.