I am Pro Ana (Dutch)

Chapter 15

Ik fietste rustig naar de supermarkt. Mam zei nog dat ik wat spulletjes moest kopen.
Ik kocht de spullen en fietste naar huis.

Toen ik thuis aankwam zag ik mam op de bank zitten.
Ik liep naar binnen en zei: 'Jij bent vroeg'.
Mam knikte en zei: 'Er was geen werk meer, dus ze stuurden mij maar weg'.
Ik knikte en ging ook op de bank zitten.
Opeens werd ik gebeld. Het was een privénummer.
Ik zei twijfelend: 'Privé'.
Mam keek mij aan en zei: 'Neem op'.
Ik nam op.

'Met Sara Molenaar'.
'Hello Sara, I am Britt Koth from "Elite Amsterdam".
'Ehm, hello'.
'I want to invite you for a catwalk, of course we need to practise first', Britt lachte een beetje.
'That's fine'.
'Alright, can I schedule you in for tomorrow? 6PM?'.
'That's okay'.
'Alright, I will send you the address of our facility'.
'Okay, thank you'.
'You're welcome, bye'.
Ze nam af.

Mam zei lachend: 'Je Engels word steeds beter'.
Ik zei lachend: 'Ze sprak Engels en wilde dat ik een catwalk ging lopen, maar dan eerst oefenen'.
Ik kreeg opeens een sms'je met alle gegevens.
Ik zei hardop: 'AMSTERDAM?'.
Mam keek mij aan en zei: 'Kan toch? Je moet het ook niet te makkelijk maken hé?'.
Ik knikte en zei: 'Morgen om 6 uur 's middags'.
Mam knikte en zei: 'Dan breng ik je wel'.
Ik: 'Daar gaat mijn zaterdag'.
Mam stond op en bereidde het eten. Ik liep naar mijn kamer.

Ik deed mijn kamer op slot en opende het verscheurde briefje. Ik dacht na, niet over mama maar juist over de drugs die mijn vader dealde. Ik wist helemaal niet dat mijn vader zo gevaarlijk was, laat staan dat ik zijn voornaam wist.

Volgende dag (zaterdag)

Mam pakte de sleutels en zei: 'Kom, we gaan'. Ik knikte en liep achter haar aan.

M'n hele zaterdag ging best wel goed, af en toe moest ik weer denken aan die catwalk; allemaal mensen die je aankijken, fotograven, pers en journalisten, hoeveel mensen zouden er eigenlijk in zo'n zaal zitten?, 100? 200? 1000?

Mam gaf mij lachend een zachte stomp op mijn schouder en zei: 'Sara, ik hoor je hersens kraken'.

Ik zei lachend: 'Ja, stel nou dat ik val ofzo?, dan sta ik helemaal voor schut tegenover de pers'.

De radio stond aan; I'll wait a little longer, while we are getting stronger. I know it's taking time to heal.

Ik zong zachtjes mee. Mam was echt aan het genieten van mijn stem.

Mam zei na een paar minuten: 'Je hebt echt een mooie stem'.

Ik keek naar de weg en zei zachtjes: 'Heb ik niet'.

Mam keek mij aan en had het gevoel dat er iets niet klopte.

Ik zei heel zachtjes: 'Moet ik het wel doen?'.

Mam knikte en zei: 'Iedereen gelooft in je. Waarom jij dan niet in jezelf?'.

Ik haalde mijn schouders op en zei twijfelend: 'Ik weet het niet. Het klinkt allemaal zo kansloos'.

Mam zei lachend: 'Hoe moeilijk en eng het ook klinkt, het gaat ooit gebeuren, en je moet juist vechten tegen je angst'.

Ik knikte mijn hoofd en keek weer naar de weg, wat mam zei was best inspirerend. Maar waarom zegt ze dat niet tegen haarzelf, over papa.

Even later stond ik voor het bedrijf. Ik liep rustig naar binnen.

Mam zette mij af en ging wat shoppen in Amsterdam.

Toen ik de receptie inliep zag ik een vrouw staan, ze zei meteen: 'Sara Molenaar?'.

'That's me', zei ik verlegen. Mijn Engels was echt niet zo goed als mam zei.

We schudde elkaar de handen. Die vrouw was Britt Koth.

Ik werd geleid naar een grote kleedkamer, Britt gaf mij de kleding aan en legde nog wat dingen uit. Vervolgens kleedde ik mij snel om.

Daar stond ik dan, mijn hart bonkte zo heftig. Ik wist dat het een oefening was, maar alsnog vond ik het spannend.

Britt ging naast mij staan en zei: 'You are supposed to look dangerously, don't show your weakness, remember to prove your enemies wrong'.

Ik knikte, het leek precies op wat mam in de auto zei. Ik ging een paar meter voor haar staan en liep weer een stukje naar haar toe met mijn serieuze gezicht.

Britt zei met een glimlach: 'Great, this is amazing'.

Ik knikte, dat ging veel beter dan gepland.

Britt gaf nog meer tips.

Ik volgde de tips op.

Na een tijdje moesten er wat foto's gemaakt worden, om iedereen te laten zien dat ze moesten komen naar de catwalk.

Een fel licht ging aan en ik sloot langzaam mijn ogen.

Om mij heen hoorde ik mensen mijn naam roepen en schreeuwen.

Ik probeerde mijn ogen te openen, maar ik had geen energie meer, ik gaf op...