I am Pro Ana (Dutch)

Chapter 10

'Wat is je leeftijd, Sara?'.

'Ik ben 14 jaar'.

'Wat zijn je verwachten op dit bureau?'.

'Dat ik ervaring krijg in het modellenwerk'.

'Hoeveel weeg je op dit moment?'.

'49 kilogram'.

En zo waren er letterlijk nog 80 andere vragen.

De klok sloeg, een heel uur ging dus al voorbij.

Mark van Duisteren zei met een glimlach: 'Okay, luister heel goed'.

Ik keek Mark aan.

Mark ging door: 'Vanaf vandaag kun je elk moment gebeld worden, misschien door mij, misschien door een ander modellenbedrijf die je portfolio fantastisch vind. Twijfel niet om te zeggen dat het je teveel word, want teveel spanning en druk voor een 14 jarige is ook niet goed'.

Ik knikte, Mark groette mij en ik mocht naar huis.

Thuis

Mam was weg, natuurlijk.

Ik liep naar m'n kamer. Ik zag een brief van school op mijn bed liggen.

Ik opende de grote envelop. Er stond overigens mijn naam op, dus ik had er wel recht op, toch?

Op de brief stond: 'Gefeliciteerd, uw dochter Sara Molenaar is aangenomen op onze school', verder stond er nog wat informatie dat wel belangrijk was voor ma.

Nou, "Poor the champagne", mam had echt wel kunnen zeggen dat ze een school voor mij had 'uitgezocht, come on man. Ik zei net tegen die vent dat ik 24/7 bereikbaar was.

En toen ging m'n telefoon. Serieus?, ik kwam net uit het modellenbureau en ik kreeg meteen een belletje. Ach wat klaag ik, straks word ik net als Doutzen. Nee idioot, wat was dat voor instelling, ik word nooit zo mooi en dun zoals haar.

Ook al had ik ma en de psychiater beloofd om niet meer af te vallen, de Anorexia gedachten bleven maar in m'n kop.

'Hallo met Sara Molenaar'.

'Hallo met modellenbureau "My Day Models", ik ben Anastacia, ik zag je portfolio en was meteen onder de indruk'.

Ik zei met een glimlach: 'Oh, wat goed'.

Anastacia zei: 'Ik wil graag een fotoshoot met jouw houden voor een bepaald product. Kan jij morgen al?, het is namelijk voor een magazine en de deadline moet morgen al ingeleverd zijn'.

Ik zei: 'Morgen is goed'.

Anastacia: 'Nice, morgen om 7.00 's ochtends?'.

Ik zei meteen: 'Is goed'.

Anastacia: 'Alright, ik stuur je straks een smsje met het adres'.

Ik zei: 'Is goed'.

Anastacia: 'Okay, zie je morgen meid'.

Ik: 'Tot morgen'.

Anastacia nam af.

OMG, mijn gezicht kwam binnenkort in een.... een.... nee, bullshit.

Ik ging door met mijn '5 minutes of fame' workout, tijdens de workout kreeg ik de sms.

Avond

Mam kwam de deur ingelopen en zei met een glimlach: 'Hoe ging het?'.

Ik zei: 'Ik ben meteen al gevraagd door een ander modellenbureau'.

Mam glimlachte en zei: 'Heb je de brief al gevonden op je kamer?'.

Ik zei minder blij: 'Ja'.

Mam zei blij: 'Ach, Sara.... Dat is geen gewone school'.

Ik keek mam meteen aan, huh?

Mam zei super blij: 'Je gaat naar een modellenschool'.

Ik werd super stil, did I just hear 'modellenschool'?.

De volgende dag

Ik kon letterlijk niets vastpakken van de stress.

Mam gaf mij nog een zoen voordat ik het huis uitliep, ik pakte m'n fiets en fietste naar het modellenbureau.

Ik liep naar binnen, ik zag een super dunne vrouw naar mij toe lopen en zei: 'Sara Molenaar?'.

Ik knikte en zei: 'Dat klopt'.

Ze stook haar hand uit en zei: 'Anastacia van Duijn'.

Ik 'nam de hand aan', ik werd geleid naar het kantoor en daar werden net als bij "Fourteen Models" vragen gesteld...

Toen kwam er een moment aan, een keuze waar Mark mij voor waarschuwde....