I am Pro Ana (Dutch)

Hoofdstuk 7

De volgende middag

Ik was net klaar met de psychiater. Het gesprek was wel 'gezellig', hoe bang en gestresst ik ook was aan het begin.
Het was een vrouw, dus dat viel wel mee.

Ik was even bezig met m'n jas en liep de wachtkamer uit, vervolgens belde ik mijn moeder op en vertelde haar dat ik naar huis kwam. Het enige wat mam zei: 'Ga anders nog even langs het winkelcentrum lieverd, even frisse lucht happen. Je hebt geld bij je toch?'
Ik zei met een glimlach: '20 euro mam, is goed... ik ben half 5 terug'. Mam lachtte en zei: 'Zo lang als je wilt lieverd,' het gesprek eindigde met een kus van ons allebei.
Oké, mam had een goede bui. Wat zou er aan de hand zijn?, heeft ze een betere baan gevonden?

Ik voelde mij blij. Ik liep rustig het winkelcentrum in. Het winkelcentrum zelf was eigenlijk een super grote passage met verschillende winkels, trappen en liften.

Na een paar uur winkelen liep ik net een Band Merch winkel uit, ik kocht een super leuke Panic! At The Disco T- shirt.

Toen ik de winkel uitliep keken 2 mannen en 2 vrouwen mij super strak aan, had ik een bloedneus ofzo?, of was ik echt zo lelijk? Ik keek de andere kant op, wie weet keken zij mij dan niet meer aan.

Opeens liepen dat groepje mannen en vrouwen op mij af, ik zei snel: 'Hallo.'

Een vrouw glimlachte naar mij en zei: 'Hallo, ik ben Cynthia van het modellenbureau Fourteen Models.'

Wij schudden elkaar de handen, ik vertelde dat ik Sara heette en een man zei vervolgens: 'Wil jij misschien ons nieuwe model worden?'
Ik keek hem met grote ogen aan en stotterde: 'I...i...ik?'
De man glimlachte en zei: 'Ja, je figuur is zo mooi, dun... Je hebt geen puisten, wel wat wallen, maar dat halen we wel weg met make - up. Met school komt het ook echt goed.'
De man gaf mij een kaartje met zijn nummer, ik zei daarna: 'Ik weet het niet.'

De vrouw zei meteen: 'Denk erover na, je hebt nu ons nummer, wij hebben alle tijd meisje, echt waar.'
Ik glimlachte, de groep liep weg.
Opeens had ik geen zin meer om te shoppen, dus ik liep snel naar m'n fiets en reed weg.

Toen het half 5 was zei m'n moeder: 'Hey Sara, wat heb je gekocht?'
Ik gooide de tas op de grond, mam zei meteen: 'Oh, gaat het?, je ziet opeens heel bleek.'
Ik liet haar dat kaartje zien die de man mij gaf, mam glimlachte en zei: 'Wat is er gebeurd?'
Ik zei trillend: 'Mam, ik kocht dat shirt. Toen ik naar mijn fiets wilde lopen werd ik tegen gehouden door een groepje mannen en vrouwen en die zeiden dat ik hun type was en dat ik het figuur had van een model.'
Mam bestudeerde het kaartje en zei ondertussen: 'Het ziet er niet uit als een grap.'

Half 7

We hadden net lekker avond gegeten. Na het avondmaal liep ik naar boven met het kaartje en ging op m'n bed liggen, de achtergrondmuziek was Panic! At The Disco - I Write Sins Not Tragedies.

'Ow, well imagine', zong ik zachtjes mee.
Ik sloot mijn ogen en begon na te denken: Een lelijk 14 jarig meisje met Anorexia Nervosa werd vandaag gevraagd voor een modellenbureau. 'Poor the champagne?'.

Ik pakte m'n dagboek erbij en schreef er in, over deze dag, mama's reactie, mijn reactie. Na een tijdje werd het gewoon tijd om te slapen. Zal ik dat bureau morgen maar opbellen?, of moest ik nog even wachten?