Chapter 15 ♚ Unconditionally

5 3 1
                                    

Hi mga men! Please play, 'Unconditionally' by Katy Perry while reading this chapter. Kbye~

------------------

Tyler's POV

[Before the Intrams]

I feel so down. So down that I can't let myself to stand. Para bang nawawalan ako ng pag-asa na mabuhay because I lost my heart. I lost my happiness. I lost my life. And the most of all, I lost the woman that I love.

Mahirap tanggapin sa una, pero kailangan. Kailangang sanayin mo ang sarili mong wala siya sa tabi mo. Kailangang masanay ka na hindi sa lahat ng oras nandyan 'yung taong mahal mo para suportahan ka, pasayahin ka, at ang mahalin ka.

Psychology says, always go with the choice that scares you the most, because that's the one that will help you grow. I'm afraid to lose her, but I let her go. That's the scariest thing that happen to me... That I faced my fear of losing her in my life.

Sabi nga nila, acceptance is the key to be truly free. Hindi ako naniniwala sa kasabihang 'The truth will set you free' because you're just facing the truth but most of all you need to do is to accept everything. Accept what happen already. Accept that he or she will never back in your life. And that's acceptance means to me.

Minasahe ko ang sentido ko habang nakaupo sa swivel chair. Nasa pangalan ko na ngayon na ako na ang nagma-may ari ng school. Double stress ako ngayon dahil nagsabay pa ang trabaho ko at ang pagiging broken hearted ko sa paghihiwalay namin ni Raine.

Naalala ko nananaman ang ilang taong pinagsamahan namin ni Raine. All of this years, ngayon lang dumating ang pinaka matinding balakid na nakapagpahiwalay samin ni Raine. Fvck that fcking arrange marriage.

Alam ko na ang lahat. Ang dahilan niya kung bakit siya nagkipaghiwalay. Sinabi sakin ni Ren ang lahat-lahat. Ang tungkol sa arrange marriage pati na rin ang pagpapabagsak ng kumpanya namin.

At eto ako ngayon. Namomoblema sa kumpanya namin. Ilang buwan na akong walang contact or communication kay mom. I'm fcking worried about her. Siya na lang ang natitira samin ni Tamra. Alam kong may sama ng loob si Tamra sa kanya but I understand her. I also understand mom, she was just mourning for Dad's death. Hanggang ngayon alam kong naglukluksa pa rin siya, pero I just want her to became happy. To found the love of her life.

Natatandaan ko noong bata pa ako, she told me that she wants to forget Dad. All memories of Dad that will remind her. All the happy memories that they created together. Pero hindi niya kami kakalimutan dahil kami na lang daw ang natitirang iniwan sa kanya ni Dad. She told me that she need space to accept everything. She told me just to wait....until she will return without sadness in her face anymore.

Two years ago, two fcking years of hell. Na nakapagpabago sa pamilya namin. Pinatay si Dad habang nasa company siya. That's the biggest nightmare that happen to us, even me. Hindi nahuli ang may sala, until now.

Until now, we're looking for justice. Justice for Dad. Justice for our family. We don't have a choice but to accept the truth because this is the only key for us to be free...

I felt my tears. I smiled. Ganto talaga ako kamahal ni Raine. Nagtake risk siya para sa kumpanya namin. Alam niya ang history ng pamilya namin dahil saksi siya. Naging saksi siya kung gaano ako nasaktan ng namatay si Dad. Siya lang ang naging lakas ko noong panahon na yun. But now, I don't have her anymore.

One day, matatanggap ko rin ang lahat. I just need to be strong. Because I want to face you without fear, let you and just be free. I will love you unconditionally, Maria Loraine Vastino.

My Desperate Pretending Game Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon