Illusion Called Us

EPILOGUE

Ang Huling Kabanata

"Sir Robi, ano ba 'to?"

"Anndy, I told you not to add 'Sir' in my name, right?"

Napangiti ako, ilang beses na niya akong pinagsabihan tungkol sa hindi ko na dapat siyang tawagin 'Sir Robi'

"Opo, opo." natatawa kong sabi. I used to call him 'Sir Robi' for the past two years. Kaya hindi niya rin naman ako masisisi kung nasanay ako.

Magkahawak kamay kaming naglalakad patungo sa Greenhouse. Ang lamig ng mga kamay niya. Tinignan ko siya, tahimik lang siyang nakatingin sa dinaraanan namin.

Napangiti ako, masaya ako na kasama ko siya ngayon. I'll stayed beside him, whatever happens. Nilingon niya ako at ngumiti. He squeeze our hands.

"Thank you, Anndy."

"Hmm?"

"For staying beside me and loving me again."

Day passed, Month passed but still my heart is beating so fast. His my happiness, my everything.

We stopped in front of the Green house. Madilim sa loob ng pumasok kami. "Bi, buksan mo 'yong ilaw."

Binitawan niya ang kamay ko para buksan ang ilaw. When the lights on, I'm suprised.

What the?

Napatakip ako ng bibig, lumapit siya ng nakangiti at inakbayan ako. Gusto kong maiyak sa tuwa.

"Happy Monthsary."

Ibang-iba ang ayos ng green house ngayon, may blanket sa gitna at basket sa gilid nito. May malaking bouquet at teddy bear.
May nakasabit din na banderitas at nakasulat doon ang 'Happy Monthsary'

"Corny ba? Nagustuhan mo ba, Anndy?"

So he planned all of this?
Hinampas ko siya sa braso na ikinabigla niya. "Nakakainis ka!"

"Why? Hindi mo ba nagustuhan?"

Hindi ko alam na may plano siyang ganito. Ang balak lang namin ay kumain sa labas para magcelebrate dahil busy siya at may pasok pa siya bukas pero bigla nalang siyang nag-aya na pumunta sa Villa.

"Anndy, why are you crying?"
His touch makes me shiver, I wiped the tears in my cheeks then he suddenly wrapped me in his arms. I hugged him tight.

"Sabi mo kakain lang tayo tapos may ganito? Lalo mo akong pinapakilig e."

Tumawa siya at tinanggal ang pagkakayakap sa akin. "Sorry, did I suprise you? This is my plan."

"Thank you, Robi. I loved it."

I close my eyes when he kissed my forehead.

Sir Robi

Anndy, can we talk? Meet me at the green house.

Hindi ko alam kung anong pag-uusapan namin ni Sir at sobra ang kabang nararamdaman ko ngayon. Parang naulit noon nang magtext din siya ng ganito. Wala pa man pero naninikip na ang dibdib ko.

Hindi na ako pwedeng bumalik pa sa bahay dahil malapit na ako sa green house. Niyakap ko ang sarili ko nang umihip ang malamig na hangin. Nakabukas ang ilaw doon at natatanaw ko mula dito sa labas ang nakatingalang si Sir Robi.

Nagbaba siya ng tingin at nilingon ako nang pumasok ako sa loob. Nginitian niya ako, "Anndy."

Lumapit ako kung saan siya nakatayo sapat ang distansyang meron kami ngayon. Hindi malayo at hindi rin gano'n kalapit.

Nanginginig ang mga kamay ko at parang matutumba ako ng di oras. "Thank you for coming here."

Our eyes met, it's sparkling like a star. My heart was throbbing, thanks for the noise of crickets so it will not be heard.

"Anong pag-uusapan natin, Sir Robi?"

"About you and me."

Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. S-seryoso ba siya?

"H-ha? W-what about us?"

"Anndy, I'm sorry for all the pain I've caused to you, I didn't mean to hurt you."

Nakatingin lang ako sa kanya at hindi umiimik, bumalik lahat ang alaala ng kahapon. Kung paano una akong nasaktan ng lalaking ginusto ko.

"That time, I know that's the right thing to do."
He wants me to forget my feelings toward him, and it caused me so much pain.

"Kahit masasaktan kita at ang sarili ko, alam ko na dapat 'yon ang gawin ko ang hilinging kalimutan mo ang nararamdaman mo para sa akin."

I bit my lower lip nang maramdaman ko ang pag-init ng mga mata ko. No! I won't cry this time.

"I was happy when you found the man who truly loves you. I know I'm not worth for you because I am weak. Pero ang sakit pala na makitang nakalimutan mo na talaga ang nararamdaman mo para sa akin."

What he mean? Naguguluhan ako. Bakit siya nasaktan noon? Does that mean..

"I got attracted to you when we first met, Anndy. I don't know how but I did. I was comfortable with your presence, I am happy when we're together."

Napatakip ako ng bibig nang tuluyan pumatak ang mga luha sa aking pisngi. He likes me too? That time he has a feelings for me too?

"But when we overheard the conversation of my co-teacher. I realize that this is wrong, my feelings towards you is really wrong, I am your Professor and you are my student."

Para akong napapaso nang hawakan niya ang magkabila kong braso, "I'm sorry for being too weak, Anndy."

"I am not going to ask you to loved me again but please just stay beside me, let me ease the pain I've caused."

Hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at inilapit ang mukha niya sa akin. "I love you, Anndy."

Tumingala ako at pinagmasdan ang kalangitan. Napakaganda talaga ng mga bituin kahit napakalayo nila at imposibleng maabot mo sila.

Napangiti ako

He grab my hand and placed it over his heart. "Did you feel it?"
Tumungo ako para pagmasdan siya, he was lying on my lap, his eyes are closed. Mababakas ang pagod sa mukha niya pero kahit abala siya sa trabaho nagawa niya pa rin mageffort ng ganito.

"It always beats because of you, only for you."
He smiled and opened his eyes.
Umupo siya at hinawakan ang pisngi ko. Akala ko nawala na ng tuluyan ang nararamdaman ko para sa kanya pero hindi pala.

Napalitan lang ito pero hindi ito tuluyang nawala. Madalas tadhana ang sumusubok sa atin kung hanggang saan at kailan natin kayang harapin ang lahat.

"I love you, Anndy."
Pinagdikit niya ang mga noo namin. My heart still not normal as usual and my stomach is flipping.

His action, his words, the way he always say he loves me. Mas lalo ko siyang minamahal, mas lalo kaming nagiging matibay.

"I love you too, Robi." I smiled when he chuckled.

He gently touch my neck and moved closer, I felt his warm breath onto my face. Our nose brushed together, parang mawawala ata ako sa huwisyo nito.

I closed my eyes when our lips touched. My body was trembling, this is my first kiss.
The butterflies in my stomach gone wild again. We parted for a second and looked in each other eyes.

This man is not my guardian angel but my everything.

The End.

----***----

A/N: Thank you for reading till the end. Sobrang achievement ito na matapos ko na rin sa wakas ang kwento nina Robi at Anndy.

Sana nagustuhan niyo po.

Comment lang po kayo kung anong masasabi niyo o gusto niyong sabihin about sa story.

Wag sanang masyadong nega. Hahaha!

Thank you, thank you!

xoxo