Illusion Called Us

SIX

Kabanata 6: Mister Silva

-Robi's POV-

"Goodbye class, see you next meeting."

Pagkatapos kong ayusin ang mga gamit ko ay lumabas na ako ng classroom at nagpunta na sa faculty room diretso sa pwesto ko. Umupo ako at ibinaba ang mga gamit na dala ko sa lamesa. I put down my eyeglasses then I massage my temples. Teaching is not easy.
Binuksan ko ang aking laptop at tinignan ang next class ko.
My next class is after lunch, it's now past nine o'clock, so I have much time to rest.

There's a silhouette beside me so I looked up and saw Rebecca smiling.

"Looks like you're tired, Mr. Silva." she said teasingly.

I smiled, "Yeah, kind of."

"Why not join me for a snacks? As I remember you owe me some foods."

Rebecca is one of my friend way back in college, we're classmates.  She always used to call me 'Mr. Silva' instead of my first name.

"Okay, lets go then."
Natatawa ako habang tumatayo sa kinauupuan ko. She smiled widely and clapped her hands.
Yes, I owe her. Nangako ako sa kanya no'n na ililibre ko siya bago ako lumipat ng University pero hindi nangyari dahil biglaan ang pag-alis namin.

I spent my two years at Empress University but sadly I transferred at Treston University
because of my father's work.

"How's your class, Mr. Silva?"
I glance at her. Wala pa rin siyang pinagbago, she's the same Rebecca that I've known.

"It's good, juniors are not really hard to handle, but the sophomores is sort of immatured."

Tumawa siya ng malakas kaya naman napatingin sa amin 'yong mga estudyante na nakatambay sa may hallway at 'yong mga dumadaan. Napailing nalang ako, wala talagang pinagbago.
Wala pa rin siyang pakialam sa iisipin at sasabihin ng iba. Rebecca is a brave women, hindi siya magpapatalo kung alam niyang nasa tama siya at wala siyang ginagawang mali.

But despite of that, she has a good heart. She always cared.

Pinagbuksan ko siya ng pinto at pinaunang pumasok bago ako. "Thanks, what a gentleman, Mr. Silva." she teasingly said.

Every guys in the canteen turn their heads in our direction. Well, Rebecca is very beautiful and intelligent, she always stands out in the crowd, I must say that Rebecca is a material girl that mens should pursue.

"Choose any what you want, it's my treat anyway."

Nasa may counter na kami at kasalukuyan namimili ng makakain. Halos lahat ay masarap, nagutom ako bigla.

"Mr. Silva, anong sa'yo?"

"Kung ano nalang din 'yong sa'yo, Eca."

Gusto kong tumawa ng malakas sa reaksyon niya nang tawagin ko siya sa palayaw niya. Akala niya siguro ay nakalimutan ko na 'yon. Hinampas niya ang braso ko at hindi ko na nagawang pigilan ang pagtawa ko. Pulang-pula na ang mukha niya.

"Handa mo na 'yang laman ng wallet mo, Mr. Silva at uubusin ko 'yan."
Humalukipkip siya at ngumisi. As I said, hindi siya magpapatalo lalo na kung alam niyang dehado siya.

"Why? You'll eat it?"
I smirk when she rolled her eyes. I'm sure kung hindi lang kami Professor ngayon at wala kami dito sa Empress U. Malamang pinagsasapak na ako nito.

Kinuha na namin 'yong mga inorder naming pagkain at naghanap ng vacant seats.
Nahagip ng mga mata ko ang babaeng nakatingin sa akin ngayon. Nginitian ko siya pero tipid lang siyang ngumiti sa akin at nag-iwas agad ng tingin.

Naiilang pa rin ba siya? Hindi ko maalis ang mga ngiti sa labi ko lalo na sa tuwing naaalala ko 'yong araw na una ko siyang nakita.

"Mr. Silva, you look like crazy handsome Professor standing there, just sit please, I don't have a fangs you know."

Nagkibit balikat lang ako at umupo na. Hindi ko mapigilan ang pagsulyap sa kanya. Nakaupo siya paharap sa direksyon ko at ganoon din ako kaya hindi maiwasang magtama ang mga mata namin.

"Kamusta sina Tita?"

I glance at Rebecca na ganado sa pagkain. "They're good."

Sumubo ako ng spaghetti na inorder namin. Mukhang hindi na ako makakapag lunch mamaya sa dami ng inorder ni Rebecca at muntik na ngang masimot ang laman ng wallet ko. "E si Tita at Tito?" tanong ko naman. Napansin kong sumusulyap si Anndy. Palihim akong napangiti.

"Okay naman din sila, hindi na world war."

Natawa kaming pareho, madalas kasing mag-away ang magulang ni Rebecca na muntik pang mauwi sa hiwalayan mabuti nalang at naayos. Madalas nagpupunta siya sa bahay lalo na sa tuwing nagtatalo ang magulang niya. Dahil do'n ay naging close siya sa pamilya ko.

Napatingin ako sa pwesto nila Anndy nang tumayo sila ng mga kaibigan niya. Hindi siya naka uniform na may logo ng EU hindi gaya ng mga kasama niya. Empress U has a designated uniforms in every college, and it's a must.

Instead of white uniform with a logo, she's wearing a black tee shirt with statement in front.
Lalong umaangat ang ganda niya sa suot niyang black na damit.

Natigil ako saglit. Did I say that?

"Hi Sir, Ma'am!"
Napunta ang atensyon ko sa mga kasama ni Anndy nang binati nila kami ng sabay-sabay. Nakita kong huminto sa pagkain si Rebecc at binati sila pabalik. Si Anndy ay nakatingin lang at pangiti-ngiti.

"Hello, wala kayong klase?"
nakangiting tanong ko.

"Vacant po namin Sir."
Tumango nalang ako, pagkatapos nilang magpaalam sa amin ay umalis na sila at lumabas na ng canteen.

"Students mo?"

"Yes, juniors."

Pagka ubos namin ng mga pagkain ay nagpahinga lang kami saglit at nagkwentuhan about sa teaching.

"Nasira ang diet ko!"
Tumawa ako nang dumighay siya ng malakas. Hinampas niya lang ako sa braso at tumawa din.
Buti nalang at wala ng nakatambay sa hallway kung hindi ay sobra na talagang nakakahiya 'yon.

"Nakaka miss din pala ang college life, no?"

"Yeah."

Pumasok kami sa faculty room at sinalubong kami ng mga co-professors ng panunukso. Tawa lang ng tawa si Rebecca sa ginagawa ng mga co-prof. namin.
"Mukhang nagdate kayo Sir Robi?"
Pang-aasar ni Sir Baste.

We used to call each other 'Sir/Ma'am' at kailangan dapat  masanay ka na rin sa mga asaran nila.
At mukhang sanay na si Rebecca do'n.

"Kumain lang, Sir." sagot ko.

Umupo na ako sa pwesto ko at inayos ang gamit ko. Maaga pa para sa next class ko, mukhang maghihintay pa ako.