İnsanın canı en çok ne zaman yanar, kanı en kırmızı ne zaman akar..
Hani film şeridi gibi hayatı gözlerinin önünden geçer...
Hayat çarpınca insana acınında, yalnızlığın da en dibini görürsün.
Aşkların, gençliğin, hayallerin ve geleceğe dair umutların kaldırılır. Buzdan da soğuk, zifiri karanlıktanda ürkütücü adına morg dedikleri o odaya ...
Günlerce beklersin de teşhis etmeye kimseler gelmez...
Sahi neydi aşk;
Gidenin ardında bıraktığı kırık kalp mi yoksa, giderken götürdüğü hayaller,umutlar ve ahlarmıdır.
Asıl aşk gidenle alakalida değildir zaten, o gitmeyi tercih etmiştir, aşkı geride bırakarak...
Ve aşk...
Kalandır,kalanın geceye sürdüğü renktir,yüklediği manadır. Gündüzden geceye kalan kirleri yıkadığı gözyaşıdır.
Aşk gecedir...
Geceler işte sırf bu yüzden çok güzel.işte bu yüzden sessiz ve yalnız. İşte bu yüzden en zifiri karanlığın adıdır gece.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PELDA
ChickLitKaranlık sarı verdi gecekonduların yorgun bedenini. Sokak lambalarının gözlerinin feri sönmüş. Bazı lambalar aydınlatmak tan vazgeçmiş bu sokakları. Bir kaç sokak lambası hala direniyordu. Bir baba belirdi sokağın en başında elinde meyv...
