''HAYAL GÜCÜ BİLGİDEN DAHA ÖNEMLİDİR'' -Albert EİNSTEİN
Artık geçmişimize dair bilinmeyenler ortadan kalkmıştı. Geçmişini bilmeyenin geleceği olmaz derler, geleceğim her zaman hazırdı ama sürekli değiştirebileceğim yenilikleriyle beni bekliyordu şimdiyse geçmişim bilinmeyenin griliğinden arındı ve elimizde şimdinin benliği ve geleceğin umudu kaldı. Geleceğe karşı umut besliyordum çünkü gelecek belirsizdi. Şimdiyi yaşamaya çalışıyordum çünkü el mahkum tek yetim yaşamak gibiydi.
''Güzelim, ne yapıyorsun?'' Kerem'in daldığım bilgisayar ekranından bakışlarımı çekmeden cevap veriyorum.
''Ev bakıyorum.'' Başka bir apartman, gökdelen, site her ne olursa olsun taşınmak istiyorum bu evden acilen başka bir yer bulmalıyım. Kerem'in yanı başımda durduğunu ona bakmasam da görebiliyordum, görüş açımın içerisindeydi.
''Neden böyle bir şey yapacağız peki? Yani biz tanıştığımızdan beri buradayız güzelim.'' Sıkıntıyla derin bir iç çektim.
''Bu evde çok acı var Kerem, istemiyorum.'' Kerem ona bakmamı sağlayıp önümde eğildiğinde gözlerine diktim gözlerimi.
''Madem istemiyorsun bu evden gideriz, Zeynep ama kendini kötü hissedeceğin bir şey yapmanı istemiyorum, tamam mı?'' Derin bir nefes daha aldım içme, çektiğim nefesler artık bu evde durmak istemediğimden midir bilmem artık bu evde aldığım nefesler bile zehir gibi geliyor bana. Gözlerimi tavana çevirip biraz baktıktan sonra Kerem'e döndüm tekrar. Beni hapseden gözleri tutsaklığımın özgür yanı gibi.
''Kerem, bu evde kötü anılarımın yanında seninle, dostlarımla, abimle geçirdiğim güzel anılarda var elbette ama o kadar azlar ki, hüznün karanlığını bastırmaya yetmiyorlar.'' Kerem dudaklarıma hafif bir öpücük kondurduktan sonra alnımı da öpüp doğrulfu olduğu yerde.
''Güzelim, sen bakmaya devam et o zaman bende bakarım birkaç yere ama ben işe gideceğim ya birazdan, keşke kahvaltı hazırlasaydın?'' Sırıtarak ayağa kalkıyorum ve ellerimi belime koyuyorum.
''Ben seni ne zaman aç bıraktım kas hayvanı? Aşk olsun!'' Kerem de bana sırıtıyor ve belimden tutup kendine çekiyor beni. Yanağıma kondurduğu öpücükle mest olurken gözlerimi kapatıyorum. Geri çekilip alnını anlıma yaslıyor. Hafif kısık olan gözlerimle dudaklarına bakıyorum sırıtıyor hoş bende ondan farksız değilim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Bu seferki planın aç bırakmak mı?'' Elleri sırtımda ve belimde dolaşıyor aynı zamanda.
''Hayır, önce seninle evlenmeli ve tüm mirasını ele geçirmeliyim o zamana kadar ayıya dayı diyeceğiz mecbur evlendikten sonrada asıl sevgilimin yanına yurt dışına kaçarım ben.'' Kerem'in sertleşen yüzüne baktığımda gülerken kaşlarımı çattım.
''Paramı alman hatta beni burada beş kuruşsuz bırakman umurumda olmaz Zeynep ama başka bir sevgili bak onun konusunu bile açayım deme.'' Keremden kahkaha atarak uzaklaştım.
