Seni Sevebilir miyim?

4.Bölüm:Yeniden doğuş

Tanrıya yakın olmanın yolu sevgiyle dolu olmakmış. Benim içim ise kin ve nefret ile doluydu. Tanrıya yakın olmak gibi bir şansım yoktu ama en azından beni bir parça huzura kavuşturabilecek bir güç arayışı içersindeydim. Huzurun benliğiyle tanışmamız umuduyla...

Zeynep'ten

Şaşkın bir şekilde Kerem'e bakıyordum. Daha önce çok duyduğum bir sözlerdi bunlar benim. Fakat Kerem diğerlerinin aksine bunu hiç de çapkınca söylememişti. Hanım- Bey ilişkisi aramızdan kalktığında beni tanımak istemesini garipsememeliydim aslında ama yinede ondan böyle bir teklifi beklememiştim. Daha iki gün olmadı tanışalı! Ayrıca ben tanımak isteyeceği bir insan değilim.

"Beni tanımak istemezsin Kerem emin ol." dedim kendimden emin bir tavırla.

"Buna ben karar verseydim keşke." Kerem'in net çıkan sesiyle birlikte yorulduğum maskemi yüzümden indirdim. Bunu neden bu adamın önünde yapıyorum soru işaretiydi ama yoruldum artık. Gülümsemeyen ve kendinden hiç de emin olmayan yüz ifadesiyle ona bakarken aklıma bir fikir gelince konuşmaya başladım.

"Pekala madem beni tanımak istiyorsun bir fikrim var."

"Fikrini öğrenmek isterim Zeynep"Bu kadar kibar konuşmak zorunda mıydı? Ona ukala tavırların daha çok yakışacağından emindim.

''Şöyle ki Kerem 1 ay sonra bir defilem var ve hemen arkasından da boşum 1 ay sabret ve o zaman tanışalım gerçek anlamda seninle nasıl olur?'' Saçma ama uygulanası bir fikir.

''1 Ay uzun bir süre değil mi Zeynep ?''

''A-aa aslında bu süreçte akşamlarım boş bir tek sıkı bir tempoyla çalışmam gerekiyor.''Kaçış olarak işimi kullanabilirdim değil mi? Üstelik gerçekten çalışmam gerekiyordu! Masadan kalkıp parayı ödediğim de Kerem parayı ödemem kızmıştı. 'Bende para kazanıyorum sana ne?' Diye sormak istesem de hiçbir şey demeden parayı ödemiştim. Beni işe bırakmak için yola çıktığımızda yine maskelerimi takmış ve suskun halime dönmüştüm.

İş yerinde yorucu bir temponun ardından eve dönmek için motoruma bindim. Yolda son motorumu kullanırken kaskımı takmamıştım riskliydi ama umurumda değildi. Rüzgarın saçlarımın arasından geçip yüzümü okşaması beni tarif edilemez duygulara sürüklüyordu. 'Mutluluk' gibiydi. Evin önüne geldiğimde motoru garaja bırakıp hızlıca eve girdim. Hızla duşumu alıp aşağıya indiğimde kitabımı elime almıştım. Sözleriyse çok hoşuma gitmişti.

Bazen biri geliyor ansızın... Anlam kattığı yok hayatına,sadece biraz heyecan, anlık bir tutku belki ama iyi geliyor ruhuna. Bir değişim başlıyor göğsünde,aklın sol tarafına gidiyor. Bilirsin işte, ilk anlar, hoşlanmalar, kaçırılan gözler, ne desem acaba temalı duruşlar... Hepsi birikiyor bir anda, aşık oldum sanıyorsun belki de aşıksın, kestiremiyoruz işte bunu, zamanla geçiyor, bitiyor. Konuşursan aşk olsun...