The Never Been Inloved Boyish

Chapter 26

 Kurt's POV

I'm currently checking my phone when I saw Fritz, heading her way out of the school. I followed her. Thanks for the sleeping guard over there. She went to the nearest cemetery. What the hell is she doing here?

She sat down in front of a grave.

Fritzie Lee

Her sister.

I hid myself on a big tree, enough for me to hear her.

"Goodmorning ate, miss na miss na kita. Wala na tuloy akong bestfriend. Alam mo ba simula nung iwan mo ko, parang naging manhid na yung puso ko."

I never thought na may ganito syang side. Ibang Fritz ang nakikita ko ngayon.

"Nung nawala ka, ipinangako ko na hindi na ako iiyak. Ang tanga ko kasi! Kasalanan ko talaga to inuna ko pa kasi yung soccer kesa bantayan ka. Napakawalang kwento kong kapatid. Ate, hindi na rin pala ako naglalaro ng soccer dahil nagiguilty ako, everytime na sinusubukan kong maglaro pakiramdam ko binabastos ko ang pagkamatay mo....soccer na nga ang dahilan tapos ipagpapatuloy ko pa. Mahal na mahal kita ate." Ilang minuto pa syang nagtigil dun bago tumayo.

Naalala ko tuloy yung sinabi nya noon.

"As long as I'm guilty, everything will never change."

Ang masama kay Fritz, pag may kasalanan sya paulit-ulit nyang sinisisi ang sarili nya. She's numb. All I can do is to heal her wounded heart no matter what it takes.

Umalis na ako sa sementeryo at dumiretso sa bahay.

Ipinark ko ang kotse ko sa may garage. Pagpasok ko sa bahay, nakarinig ako ng kalampag mula sa taas. Dali-dali akong umakyat.

"PA!" pumasok ako sa loob ng kwarto nya, nakalupagi sya sa sahig. Fuck! Bakit sa dinami-rami ng tao sa mundo, si Papa pa ang nakaranas ng punyetang Lung Cancer na to.

I helped him.

"Salamat." Papa

"What's that noise?" tanong ko

"Ah yun ba? Gusto ko sanang bumaba pero ang lampa ng daddy mo haha tumatanda na talaga ako. tsk!" tumawa pa sya halata namang peke. Damn!

Inakay ko sya pababa. Kahit sa ganitong paraan matulungan ko sya. Nasa office pa si mama, si Andie naman nasa school pa.

"What do you want?" tanong ko

"Nothing son, don't mind me, kaya ko na. May pasok ka pa kaya pumunta ka na sa school." Papa

"Wala kaming klase kaya hindi na ako papasok."

-

Nagpaakyat na ulit si papa sa kwarto nya kaya ibinilin ko na lang kay na manang na tawagan ako pag may emergency.

Sumakay na ako sa kotse ko at pinaandar yun. Hindi ko alam kung saan ako pupunta.

Habang nagdadrive ako, may nakita akong isang batang babae. Bumaba ako sa kotse parang may tumutulak sakin palapit sa bata.

This little kiddo looking intently in my eyes.

Hinawakan nya yung kamay ko.

"Mas masakit na makitang lumuluha ang isang anghel ng walang emosyon." Tumakbo na sya matapos bitiwan ang mga linyang yun.

Naguguluhan ako! Walang emosyon? Luha? Wtf!

Sumakay na lang ulit ako ng kotse. What does she mean? Siguro, manghuhula yung batang yun. Pero hindi ako naniniwala sa hula.