Ο Μποξέρ

Κεφαλαιο 21

Σας παρακαλω να πατατε το αστερακι και να κανετε σχολια. Με βοηθουν πολυ να συνεχιζω την ιστορια μου. Ευχαριστω για οσους το κανουν.
Καλη αναγνωση!
Κλειω POV

Καθως παρακολουθουμε τον αγωνα βλεπω οτι ο Χρηστος δεν ειναι και τοσο ευκινητος και ευελικτος αυτη τη φορα.

Τρωει πολλες μπουνιες στο σαγονι και μια δυνατη στο στομαχι.

Ελα ρε Χρηστο, συγκεντρωσου!

Ο αντιπαλος του ριχνει μια πολυ δυνατη στο σαγονι και ο Χρηστος πεφτει στο ρινγκ.

Οχι οχι οχι, δεν σηκωνεται, εχασε τις αισθησεις του!

Τρεχω γρηγορα προς το ρινγκ μαζι με πολλους γιατρους και ενα καροτσακι ασθενοφορου.

............

Βρισκομαι στο νοσοκομειο καθισμενη σε μια καρεκλα εξω απο το δωματιο που τον κρατανε.
Κλαιω. Κλαιω εδω και πολυ ωρα μαζεμενη και τα ματια μου εχουν κοκκινισει.

Μεχρι στιγμης δεν εχει εμφανιστει κανενας γιατρος για να μας ενημερωσει για την κατασταση του.

Το μονο που κανουμε ειναι να περιμενουμε για ενα καλο νεο, καθως οι νοσοκομες και ο γιατρος μπαινοβγαινουν απο τον θαλαμο του προσπερνοντας μας καθε φορα που παμε να τους σταματησουμε.

Δεν θα το αντεξω......

Δεν θα αντεξω να παθει κατι και  εγω να μην προλαβω να του πω πως νιωθω πραγματικα, εστω και αν γνωριζω πως δεν νιωθει το ιδιο.

Κι αν δεν με αγαπησει ποτε, κι αν δεν του κινησω ποτε το ενδιαφερον, κι αν δεν του αρεσω ποτε............εχω την αναγκη να του το πω και ας κανει οτι θελει.

Τι χαζη που ειμαι;;;;

Ο Χρηστος μπορει να πεθανει και την τελευταια φορα που μιλησαμε του ημουν θυμωμενη.

Να! Ο γιατρος ερχετε προς τα εμας.

Εγω και ο κ. Σπυρος τρεχουνε κατα πανω του.

   -"Πειτε μας, ειναι καλα;;;", ρωταω φανερα αναστατωμενη.

   -"Θα ζησει;;;", ρωταει ο κ. Σπυρος αμεσως μετα απο εμενα.

   -"Περιμενετε, μια-μια οι ερωτησεις. Ο ασθενης ειναι σε σταθερη κατασταση αυτη τη στιγμη. Υπαρχει πιθανοτητα κατα 99% να ζησει, αλλα υπαρχει και ενα ελαχιστο ποσοστο 1% να μην καταφερει να ανοιξει τα ματια του", μας απανταει ο γιατρος και εγω καταρεω.