Cennet Gibi

İleriki Bölümlerden Kesit

***
Kadere inanan insanların söylediği bir söz vardır. Yaşattığın hiç birşeyi yaşamadan ölmezsin. Ben bu söze hep inandım. Beni üzenlerin pişman olacağı, bana yaşattıklarını yaşayacakları o günü bekledim. Geç oldu. Zor oldu. Ama oldu işte. Tıpkı o gece ki gibi her şey. Kerem'in elinde yine bir şişe. Ama bu sefer soda değil. Ben aynı yerdeyim. O aynı yerde. Yine bir nefes kadar uzağız sözde birbirimize. Ama aslında aramızda uçurumlar olduğunu kimse görmüyor. Bu sefer acı çeken ben değilim. Ama onu böyle görürken pek mutlu da değilim. Yerleri değişmişiz sanki. Bu sefer onun gözleri dolmuş. Yeşil gözleri kana bulanmış. Bense onu izliyorum tepki bile veremeden. Gitmem gerektiğini biliyordum. Onu bu halde bırakmam içime sinmese de gidecektim. Ayağa kalktığımda gözlerini denizden alıp bana çevirmişti. Gözlerine bakmadım. Bakarsam dayanamazdım.

"Gitmem gerek. Emre beni bekliyor." Daha arkamı dönmeden bileğimi tuttuğunda ne demek istediğini daha o söylemeden anlayabilmiştim. Gitme diyecekti. Zamanında benden gitmemiş gibi bana gitme diyecekti. Sahi bunu demeye yüzü var mıydı?

"Gitme Zeynep." Dediği cümle beni acı bir şekilde gülümsetirken o gece onun söylediği cümle gelmişti aklıma. Bileğimi elinden çektikten sonra dolu dolu olan gözlerine baktım. Şimdi benim de gözlerim dolmuştu.

"Bu kadar acı çekmeni istemezdim Kerem."

***
Aslında sadece duyuru paylaşacaktım çünkü hikayeyi düzenlemeye alacağım. Bu bölüm gelmesini hiçbir şekilde etkilemeyecek ama bildirim gelince rahatsız olmayın diye söyleyeyim dedim. İlk bölümler inanılmaz kısa ve vasat. Yani bakınca kendimden soğudum. Şimdi de iyi olduğumu iddia etmiyorum ama en azından ilk bölümlerdeki kadar da kötü değil. Hikayenin gidişatı aynen aynı kalacak. Ama bazı şeyler ekleyeceğim. Haberiniz olsun:)

Kesite gelince bir çok kişi Kerem'in pişman olduğunu görmek istediğini söylüyordu. Biraz içiniz soğur dedim :)