Someone (Ilse DeLange)

5.

(Vanuit Ilse)

De volgende ochtend zaten mijn ouders en ik aan het ontbijt en vertelde ik ze hoe het bij het platenlabel was gegaan, na het ontbijt ging ik naar boven, ik begon met mijn vingers wat te spelen. Toen ik er tevreden mee was, schreef ik het op. Toen ik de volledige melodielijn had, begon ik met de tekst, ik had al één zinnetje: 'when we don't share all the feelings that are buried so deep'. Langzaamaan begon het te stromen en na anderhalf uur had ik dit opgeschreven:

'When we don't talk
When we don't speak
When we don't share all the feelings that are buried so deep
How can we now what's in behind these walls
When the door's locked
When we lose touch
When you and I lose side of us
The honesty's gone
And the tears say it all
When we don't talk'

Ik deed het ervoor en legde mijn gitaar weer weg, ik genoot even van de stilte die er heerste, tot ik mijn ringtone hoorde. Ik pakte snel mijn mobiel, een anoniem nummer, ik nam snel op.

"Hallo met Ilse de Lange"
"Hallo, met Hannah, ik belde even om te vertellen dat ik een drummer, een pianist en 2 gitaristen heb gevonden, woensdag zullen ze er ook bij zijn".
"Ehmmm... oké, is goed".
"Fijne dag nog".
"Ja, u ook".

Een paar dagen later liep ik het gebouw weer binnen. Ik was benieuwd naar de band. Toen ik het kamertje binnenliep waar ik naartoe gewezen was, zag ik Hannah al zitten, er zaten ook al 3 mannen. "Ilse, dit zijn Joost Vergoossen, Martijn van Agt en Will Maas", zei Hannah, "de drummer kan er elk moment zijn". Na even gekletst te hebben, ondertussen wist ik ook wie wat speelde, ging de deur open. Toen ik me omdraaide, keek ik recht in de ogen van Bart. "Hey Ilse", zei hij ook meteen. "Hey, ben jij er ook bijgehaald?", vroeg ik. Hij knikte meteen. De anderen keken over en weer van ons. Bart legde meteen uit dat we elkaar al kenden en waarvan. Iedereen moest lachen om het feit dat wij altijd botsen, maar dan moesten we toch echt aan de slag. Een uur later stonden we met getekende contracten buiten. "Laten we hier iets op gaan drinken", zei Martijn. Ik knikte, "kennen jullie het café hier twee straten verderop?". "Ja, is goed", was iedereen het er wel mee eens.

Toen we daar binnen kwamen hadden we al snel allemaal wat te drinken, "op een mooie, gezellige tijd samen en dat we een succes worden", zei Bart. "Proost", riepen we met zijn allen en toen nam ik een slok van mijn cola.

Sophie