Someone (Ilse DeLange)

12.

(Vanuit Ilse)

Helemaal blij liep ik de repeteer ruimte uit. Het klonk gewoon echt goed! Ging het dan eindelijk allemaal lukken? Ik werd uit mijn gedachten gehaald door de stem van Hannah. "Ilse, kan ik je even spreken?" Ik keek om en zag haar staan. Ik knikte en we liepen naar haar kantoor. "Dus, hoe gaat het allemaal tot nu toe?" Vroeg Hannah toen we in haar kantoor zaten. "Goed!" Zei ik enthousiast. Hannah glimlachte. "Mooi zo. Trouwens, ik zie jou wel erg vaak samen met de drummer, wat is er allemaal aan de hand?" Ik schrok een beetje van die vraag. Wat nou als Hannah dit heel onprofessioneel vond? "Ehmmm, we kunnen gewoon heel erg goed met elkaar vinden." Was mijn antwoord. Hannah knikte. "Dat is fijn. Dat is erg belangrijk in een band natuurlijk." Ik knikte. Dit waren wel genoeg details voor nu. Na een tijdje stond ik weer op en liep ik weg. Viel het echt zo op dat Bart en ik elkaar leuk vonden? Maar we deden juist zo voorzichtig... Ik zuchtte en liep naar de auto. Toen ik er bijna was hoorde ik een bekende stem achter me. "Ilsje." Ik keek om en zag Bart staan. "Ik zag je praten met Hannah. Wat was er?" Vroeg hij. "Oh, niks hoor. Ze vroeg hoe het gaat en zo. Niks bijzonders." Glimlachte ik. Bart knikte. "Heb je zin om een rondje te lopen?" Vroeg hij en hij stak zijn hand naar me uit. Ik knikte en pakte zijn hand vast. We liepen rond de vijver vlak bij de studio en praatten wat. "Hannah vroeg trouwens hoe het tussen ons zat. Ze vindt dat we wel heel goed met elkaar kunnen." Zei ik na een tijdje. "Echt waar?" Zei Bart. Ik knikte. "Zo erg valt het toch niet op?" Vroeg ik dan een beetje onzeker. Bart keek me aan. "Nee, volgens mij niet. We doen toch helemaal niet klef tegen elkaar waar de anderen erbij zijn?" Zei hij. Ik schudde mijn hoofd. Bart had gelijk. "En Ilse, het maakt me niet uit wat iedereen er van vindt. Ik vind jou leuk, en dat gaat echt niet zomaar veranderen." Zei hij. Ik glimlachte en keek hem aan. "Lief." Zei ik en ik voelde een kus op mijn wang. "Dus, gaan we voor een relatie?" Vroeg Bart. Ik knikte en stopte met lopen. Bart gaf me een knuffel en niet veel later zoenden we. Het was dus eindelijk echt officieel. Het kon me helemaal niks meer schelen wat iedereen ervan zou vinden. Ik was gelukkig, en dat was het belangrijkste, toch?

Lieke