Someone (Ilse DeLange)

6.

(Vanuit Ilse)
Na een tijdje liepen Bart en ik samen naar mijn huis. Hij liep gewoon voor de gezelligheid mee. "Dus, ben je een beetje tevreden?" Vroeg Bart na een tijdje. "Ja! Ik ben echt blij." Glimlachte ik. Bart glimlachte terug. "Je hebt echt talent Ilse." Zei hij na een tijdje. Ik keek onzeker naar beneden. "Bedankt." Zei ik. "Vind je jezelf niet goed dan?" Vroeg Bart verbaasd toen hij mijn onzekere houding zag. Ik haalde mijn schouders op. "Het kan altijd beter." Was mijn antwoord. Bart grinnikte. "Dus jij bent zo iemand die alles perfect wil hebben?" Ik knikte. "Ja, eigenlijk wel." "Het is juist mooi als het niet perfect is." Zei Bart. Ik keek hem verbaasd aan. "Ja, want dan wordt het liedje gezongen door iemand met gevoel. Als het perfect is, zit er totaal geen gevoel in." Vervolgde Bart zijn verhaal. Ik keek hem verbaasd aan. "Ik wist niet dat jij zo gevoelig bent." Zei ik. Bart lachte. "Ach ja, ik wist niet dat jij zo onzeker bent." Eventjes schrok ik. Hij had me door. Ineens besefte ik dat hij snapte dat er veel meer schuilging achter mijn perfectionisme. Perfectionisme was niet eens het goede woord. Onzekerheid, dat was het goede woord. "Het valt wel mee hoor." Zei ik snel. Ik wist dat onzekerheid geen goede eigenschap was. Bart glimlachte. "Ik vind onzekerheid wel schattig." Ik lachte om zijn uitspraak. "Serieus?" Zei ik lachend. Bart knikte. "Ja, beter dan dat arrogante gedoe." Zei hij. "Dat is waar." Zei ik.

Toen we even later bij mijn huis kwamen stopten we met lopen. "Volgens mij zijn mijn ouders niet thuis. Kom je nog even mee naar binnen?" Vroeg ik aan Bart. Hij knikte en we liepen naar binnen. Ik schonk drinken in en zette het op het tafeltje voor de bank neer. Toen we op de bank zaten pakte Bart mijn schrift met liedjes dat op het tafeltje lag. Hij bladerde erdoorheen. "Hoeveel liedjes heb jij wel niet?" Vroeg hij verbaasd. Ik lachte. "Ja, ik schrijf altijd alles van me af, vandaar." "Het is echt goed Ilse..." Zei Bart toen hij het schrift weer terug legde. Ik glimlachte. "Bedankt." "Speel nog eens wat, voor mij." Zei Bart na een tijdje. "Oke." Zei ik met een glimlach en ik pakte mijn gitaar.

'I don't know where I'm going
It's an unchartered sky
I don't think I even really know
What I'm feeling inside'

'Love is so uncertain
Who can say what's in store
This is deeper, farther, higher
Than I'm been before'

'I'm flying blind
Wherever your love takes me
I'm letting go and I don't care if I fall
I close my eyes with you beside me
I follow faith and let it guide me
Tonight I'm leaving all my fears behind
I'm flying blind'

Toen ik klaar was zag ik Bart met een glimlach naar me kijken. "Was het goed?" Vroeg ik. "Of het goed was? Het was geweldig!" Zei Bart enthousiast. Ik begon te lachen. "Gelukkig." Grinnikte ik. "Jij gaat echt heel ver komen." Zei Bart. Ik glimlachte en bedankte hem. We keken elkaar een tijdje aan en het voelde alsof er iets anders was tussen ons, op een positieve manier. Ik legde mijn gitaar weg en Bart kwam dichterbij me zitten. Ik glimlachte even en toen kwam zijn gezicht dichterbij de mijne...

Lieke