Someone (Ilse DeLange)

8.

(Vanuit Ilse)

"Dus, hoe braaf ben jij eigenlijk?" Vroeg Bart toen we in zijn slaapkamer waren. Het was al hartstikke laat en we hadden besloten om nu maar eens naar bed te gaan. "Hoe bedoel je?" "Nou, hoeveel vriendjes heb je gehad?" Verduidelijkte Bart zijn vraag. Ik grinnikte. "Niet zoveel. Eigenlijk nog nooit echt heel serieus." Antwoordde ik. "Waarom niet?" Vroeg Bart. Ik haalde mijn schouders op. "Omdat niemand mij leuk vindt denk ik." Zei ik lachend. "Onzin." Zei Bart, die moest lachen om mijn uitspraak. "Geen onzin. Mijn relaties duurden nooit langer dan een paar maanden." Zei ik. "Dat ligt niet aan jou." Bart keek me aan. "Deels wel." Hield ik vol. "Nee Ilse." Zei Bart. "Hoezo niet?" Vroeg ik maar. Bart glimlachte. "Omdat je mooi bent." Ik staarde verlegen naar de grond. Bart liep naar me toe en pakte mijn gezicht vast. "Hé, ik meen het." Ik glimlachte even. "Bedankt." Zei ik zacht. Bart glimlachte en gaf me een kus op mijn lippen. Ik keek hem aan. "Hoeveel relaties heb jij eigenlijk gehad?" Vroeg ik. Nu was ik toch wel nieuwsgierig. "Een paar, waarvan 1 best serieus." Was zijn antwoord. Ik knikte. "Maar dat is wel een tijdje geleden." Zei Bart. "Dus je bent geen jongen die elke week een andere vriendin heeft?" Vroeg ik. Bart begon te lachen. "Nee, wees maar niet bang. "Gelukkig." Zei ik lachend. Waarom vond ik dit fijn? Ik kende die hele jongen pas een week of zo en ik bleef nu al bij hem slapen... Normaal zou ik zoiets nooit doen, maar nu voelde het vertrouwd genoeg.

"Maar Ils, hoor jij niet vaker van jongens dat je mooi bent?" De stem van Bart haalde me uit mijn gedachten. Ik schudde mijn hoofd. "Niet vaak nee." "Dat is echt ongelooflijk." Zei Bart. Ik lachte. "Nee hoor." "Jawel." Zei Bart en hij liep naar me toe. "Ik dacht dat jij vooral op het innerlijk zou letten." Zei ik een beetje plagerig. "Dat doe ik ook, maar je bent zo mooi dat ik er niet omheen kan." Zei Bart met een glimlach. Ik begon te lachen en voelde zijn lippen op die van mij. Hij tikte met zijn tong tegen mijn lippen en ik opende mijn mond een beetje. Ik sloeg mijn armen om zijn nek als ik voelde dat hij me voorzichtig op bed duwde. Wat ging hij doen? Al snel maakte mijn angst plaats voor een giechel toen Bart me even in mijn nek kietelde. Hij keek me met een glimlach aan. "Dit is eigenlijk best gek. Een week geleden was ik nog heel boos op je omdat je mijn schrift vies maakte." Zei ik. Bart lachte. "Ja, dan was dat toch nog ergens goed voor. Ik glimlachte en knikte. Bart kwam naast me liggen en keek naar me. Hij pakte mijn hand vast en keek in mijn ogen. "Hoe voel je je Ilse?" Vroeg hij na een tijdje. Ik vond het lief dat hij dat steeds vroeg. "Goed." Glimlachte ik. "Als we ooit iets doen wat jij niet fijn vindt zeg je het, oké?" Zei Bart. Ik knikte met een glimlach. "Beloofd." Bart trok me tegen zich aan en keek in mijn ogen. Ik glimlachte en drukte mijn lippen op die van hem. Ik had me in tijden niet zo gevoeld.

"Dus, je hebt bij Bart geslapen?" Vroeg mijn vader de volgende middag. Ik knikte. Dit werd vast een kruisverhoor. "Woont hij alleen?" Was de eerste vraag van mijn vader. "Ja." Zei ik. Mijn vader knikte. "En hij heeft geen vriendin?" Bij deze vraag moest ik lachen. "Natuurlijk niet pap! Dan zou ik toch nooit bij hem slapen?" Zei ik. Mijn vader haalde zijn schouders op. "Pas goed op jezelf Ilse." Zei hij. "Ja pap." Zuchtte ik. Vaders... Ik liep naar boven en plofte op mijn bed neer. Ik geloofde gewoon nog niet wat er gebeurde. Een band, en dan was ik ook nog verliefd. Niet te geloven.

Lieke