14.

157 7 1
                                    

(Vanuit Ilse)

"Weet je dat dit de eerste keer is dat ik je in een jurkje zie?" Zei Bart toen we in het hotel waren. Ik stond voor de spiegel en deed mijn blonde haren in een staart. "Je zal het ook niet vaak zien, dus geniet er maar van." Zei ik lachend. Bart begon te lachen. "Hoezo dat dan? Het staat je hartstikke goed." "Ik ben geen jurkjes meisje, jammer voor jou." Grinnikte ik. Ik voelde twee armen om me heen en een kus op mijn wang. Ik glimlachte en keek schuin omhoog naar Bart. Ik gaf hem een kus op zijn lippen en keek weer in de spiegel. Ik kon nog steeds niet geloven dat we echt samen waren. "Ik hou van je Ilsje." Zei Bart en hij drukte een kus op mijn hoofd. Ik glimlachte. "Ik ook van jou. Zullen we gaan?" Bart knikte en we gingen naar het strand.

We liepen hand in hand over het strand toen er ineens een meisje aan kwam lopen. "Ben jij niet Ilse DeLange?" Vroeg ze een beetje onzeker. "Ja, dat klopt. Hoe weet je dat?" Vroeg ik verbaasd. Het meisje glimlachte. "Omdat ik uw liedje op de radio hoorde." Ik keek Bart aan. Sinds wanneer werd ik herkend. "Het is echt goed!" Ging het meisje verder. Ik glimlachte. "Bedankt." Toen het meisje wegliep keek ik Bart verbaasd aan. Hij schoot in de lach. "Volgens mij ben je bekend Ils." Zei hij. Ik knikte. "Ik denk het ook... Dit is gek..." Bart lachte en gaf me een knuffel. "Mijn vriendin is bekend." Zei hij. Ik lachte. "Ja, dat denk ik wel ja." We liepen weer verder en ik begon langzaam maar zeker te geloven dat mijn droom aan het uitkomen was. Dit was echt niet te geloven...

We waren nog steeds op het strand toen het begon te schemeren. Er was bijna niemand meer, maar dat was alleen maar fijn. Want wij, wij waren aan het lachen op het strand. We leken wel twee kleine kinderen, maar dat maakte ons niks uit. "Ik wist niet dat jij zo gek was." Zei Bart toen we samen lachend in het zand ploften. "Er zijn nog veel meer dingen die jij nog niet van mij weet." Zei ik lachend. "Nog gekkere dingen?" Vroeg Bart zogenaamd verbaasd. "Nou ja zeg!" Zei ik. Bart lachte en trok me tegen zich aan. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en we waren een tijdje stil. Dit was geweldig.

Lieke

Someone (Ilse DeLange)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu