Someone (Ilse DeLange)

7.

(Vanuit Ilse)

Ik legde mijn gitaar weg en Bart kwam dichterbij me zitten. Ik glimlachte even en toen kwam zijn gezicht dichterbij de mijne. Ik bracht mijn hoofd wat dichter naar de zijne zodat het allemaal ietsje sneller ging, langzaam voelde ik zijn lippen op die van mij komen. We kusten even, terwijl de vlinders door mijn buik heen vlogen, totdat zijn tong mijn lippen aan tikte om toestemming te vragen, langzaam deed ik mijn mond open. Toen hoorde ik de voordeur open gaan. Ik sprong snel wat naar achteren. Shit, hadden wij weer. "Sorry", zei ik snel. Toen ging de gangdeur open en liepen mijn ouders binnen, "storen wij?", vroeg mijn moeder meteen, doelend op de stilte. "Nee hoor, ik denk dat wij even naar boven gaan", zei ik snel. Ik pakte mijn gitaar en schriftje en liep naar boven, ik hoorde dat Bart me volgde. Toen ik boven was, deed ik snel de deur van mijn kamer open. "Kom binnen", glimlachte ik naar hem. We liepen naar binnen en toen sloot ik de deur. "Sorry van net, ik wist niet dat ze thuis zouden komen", zei ik snel. Hij lachte, "het maakt niks uit hoor, weet ik ook meteen wie je ouders zijn", zei hij, "en mijn moeder kwam toen toch ook binnen?". Ik knikte, "ja, maar nu waren we aan het zoenen", zei ik. "Ach joh, het kan toch gebeuren, kom hier". Ik liep naar hem toe en hij sloeg zijn armen om me heen, "ik denk dat ik je echt leuk vind Ils", zei hij. Ik dach dat ik hem ook wel leuk vond, maar ik durfde het niet zo goed te zeggen, dacht ik, of, nou ja, ik wist het allemaal niet meer. Toen bedacht ik me hoe ik me voelde toen hij me aanraaket en dacht bij mezelf: ik vind hem leuk. Ik bewoog me omhoog en pakte zijn wangen vast met mijn handen en legde toen heel snel mijn lippen op de zijne. Hij zoende me terug en langzaam aan werd het wat passievoller, maar toen zijn handen onder mijn shirt gingen, stopte ik hem toch, hier was ik nog niet klaar voor. "Sorry, dat wil ik nog niet", zei ik dan ook. "Daar hoef je geen sorry voor te zeggen, ik vind het fijn dat je dat gewoon aangeeft en het niet doet omdat ik of iemand anders het zou willen", vertelde hij me. Ik knikte.

Een paar dagen later liep ik door de ondertussen bekende deuren. Vandaag ging ik de contracten tekenen. "Hannah", glimlachte ik toen ik het kantoortje binnenliep. "Ilse", begroette ze me, "als je dit even leest en tekent, er ligt daar een pen". Ik knikte en pakte de papieren en nam ze door voordat ik ze tekende. Toen ik ze had getekend gaf ik ze terug aan Hannah, "zometeen komt de band hun contracten tekenen", legde ze me uit, "en dan ga ik proberen om voor jou een eerste single te laten opnemen. Die kunnen we dan uitbrengen". "Mag ik dan zelf kiezen welk liedje dat wordt?", vroeg ik. "Ik denk dat we jou vijf liedjes laten kiezen waar wij er een van kiezen", beantwoordde ze mijn vraag. "Is goed", was ik het er wel mee eens.

Die avond zat ik samen met Bart in zijn huis avond te eten, "blijf je slapen?", vroeg hij, "het is al laat en ik wil niet dat je alleen die straat over moet". Ik glimlachte, hij was zo lief. "Ja hoor, waar is de logeerkamer?", besloot ik hem een beetje te plagen. "Die heb ik niet, maar ik ga wel op de bank", nam hij me nu serieus? Of niet? "Nee joh, ik plaag je maar", lachte ik. "Weet ik toch", zei hij. Ik glimlachte nog verder dan ik ooit voor mogelijk had gehouden.

Sophie