Someone (Ilse DeLange)

26.

Twee maanden later had ik zo goed als geen last meer van mijn hoofd en ribben. Bart had ook geen gips meer om zijn enkel en kon ook weer normaal lopen. Nou ja, zo ongeveer. Wel was ik de laatste dagen een beetje misselijk. Ik had geen idee waardoor het kwam, maar ik schonk er ook niet zoveel aandacht aan. Het zou wel weer overgaan, en anders kon ik altijd nog naar de huisarts. Nu lag ik languit op de bank. Bart was boodschappen doen en ik keek naar een of andere slechte film. Ik moest eigenlijk schrijven, maar ik had totaal geen inspiratie. Het was gek, maar na het auto-ongeluk met Bart had ik geen liedje meer geschreven. Net alsof ik ineens geen talent meer had, zo voelde het soms.

'Liefje, wat zie je bleek.' Merkte Bart op toen hij met een volle boodschappentas de woonkamer binnenkwam. Ik keek verbaasd op. 'Oh, ik ben alleen een beetje misselijk.' Bart liep naar me toe en kwam naast me zitten. Hij legde zijn hand op mijn voorhoofd en haalde zijn schouders op. 'Is er verder niks aan de hand?' Vroeg Bart bezorgd terwijl hij zijn hand van mijn voorhoofd haalde en mijn wang even streelde. Ik schudde mijn hoofd. 'Nee liefje, geen zorgen.' Glimlachte ik. Bart knikte en stond weer op om de boodschappen uit te pakken en op te ruimen. Ik wilde helpen, maar Bart verbood het mij om op te staan. Toen hij weer bij me op de bank kwam zitten voelde ik dat ik misselijker werd. Waar kwam dit nou ineens vandaan? Ik had dit vrijwel nooit... Ook begon ik weer last van mijn hoofd te krijgen. Kwam dit nog van het ongeluk of was dit iets anders? Niet veel later stond ik op en rende ik naar de wc, waar ik vrijwel meteen overgaf. Bart kwam achter me aan gerend. 'Jeetje Ils... Je bent echt ziek.' Zei hij toen ik tegen de muur ging zitten. Ik zuchtte diep. 'Ik weet niet wat het is. Ik voel me al weer beter.' Ik wilde opstaan, maar Bart hield me tegen. Hij vulde een glas met water en gaf het aan mij. Ik dronk het glas leeg en zuchtte een paar keer diep. Toen hielp Bart me met opstaan, zodat we samen naar de woonkamer konden lopen. Ik plofte weer op de bank en staarde voor me uit. Ik had overgegeven... De laatste keer dat ik had overgegeven was al zo lang geleden... Hoe kon dit? Bart zei dat ik moest gaan liggen, dus dat deed ik. Langzaam maar zeker werd ik weer misselijker, maar ik wist het dit keer net binnen te houden. Wat was dit...?