Someone (Ilse DeLange)

10.

(Vanuit Ilse)

Die avond zat ik op bed toen ik mijn telefoon voelde trillen. Het was een berichtje van Bart.

'Is het goed als ik even langskom? Ik wil je zien :) X.'

Ik glimlachte en antwoordde dat dat goed was. Ik liep even naar beneden om mijn ouders te melden dat Bart langskwam en liep daarna weer naar boven. Ik pakte mijn gitaar en speelde even wat. Gek genoeg had ik veel meer inspiratie nu Bart in mijn leven was. Ik wist ook niet waarom, maar ik voelde veel meer voor hem dan gewoon vriendschap. Niet veel later hoorde ik de deurbel gaan. Mijn vader deed open en niet veel later hoorde ik geklop op de deur van mijn slaapkamer. "Binnen!" Zei ik vrolijk. De deur ging open en ik stond op om Bart een knuffel te geven. "Hey!" Zei ik en ik gaf hem een knuffel. "Ilsje!" Zei Bart en hij drukte een kus op mijn wang. Ik glimlachte even en keek hem aan. "Dus je wilde me zien?" Vroeg ik. "Ja, we hebben elkaar nauwelijks gesproken vanmiddag." "Dat is waar... Trouwens, we moeten het even ergens over hebben." Zei ik. We gingen op mijn bed zitten en Bart kijkt me nieuwsgierig aan. "Waarover dan?" "Nou, ik weet niet precies hoe het nou zit tussen ons, maar we zitten in dezelfde band. Kan dit allemaal wel?" Vroeg ik voorzichtig. "Waarom zou dat niet kunnen?" Bart keek me aan. Ik haalde mijn schouders op. "Geen idee, maar ik wil gewoon geen gezeik snap je?" Bart knikte. "We doen rustig aan Ilse, dat komt allemaal wel." Ik knikte. Natuurlijk vond ik dit fijn om te horen, maar toch wilde ik iets anders horen. "Ilsje, ik vind je echt leuk. Leuk genoeg om het te proberen." Glimlachte Bart, net alsof hij mijn gedachten kon lezen. Ik glimlachte en keek even naar beneden. "Weet je het zeker?" Vroeg ik. Bart schoot in de lach. "Ja natuurlijk!" Zei hij. "Oke..." Grinnikte ik. Bart streelde mijn wang en zei toen: "en jij dan Ilse?" Ik keek hem aan. Ja, durfde ik dit aan? Ik wist het niet. Ik was super verliefd op Bart, dat zeker, maar ik wist niet of ik de band op het spel moest zetten. Wat nou als er gezeik kwam? Ik besloot toch om naar mijn hart te luisteren. "Ik vind je leuk genoeg ja." Antwoordde ik. Bart glimlachte en zei: "gelukkig." Ik glimlachte en gaf hem een kus, wat al snel veranderde in een passionele zoen. Ik kon niet geloven wat ik aan het doen was. Een relatie met de drummer uit mijn band... Dat kon toch niet?

De volgende ochtend werd ik met een raar gevoel wakker. Ik kon er niks aan doen, maar ik maakte me toch wel zorgen over dat hele gedoe met Bart. Kon dit allemaal wel? Ik wilde zo graag een carrière in de muziek... Ging dit het niet allemaal verpesten...?

Lieke