Beroepsgeheim

Buitenlucht of nog meer gevangen zitten?

Die heb ik ontmoet en die wil ik niet meer loslaten,nooit meer!Toen ik de woonkamer binnenkwam,stond de tafel vol met het zoetste eerst.Wow,heb je iets te vieren of zo? vroeg ik.Met het oog op het feit dat ik hier mocht blijven,misschien.Hij knikte al lachend.Zeker weten! antwoordde hij.Ik ging aan de tafel zitten en Rob deed hetzelfde.Tast toe,zei hij en ik ging in op zijn uitspraak.Dus Arno,wat ik je wou zeggen.Staat je zak ingepakt voor naar de volgende collega te gaan? vroeg hij.Ik schudde mijn hoofd,ook al vond ik het een rare aanpak om goed nieuws aan te kondigen.Dan heb je geluk want vanaf vandaag zit je voor de rest van de periode bij mij.Goed,toch! zei hij.Yes!Oh,geweldig.Ik had al schrik om terug weg te moeten gaan,zei ik.Dat kan ik begrijpen en ik zag dat aan je.Ik heb Mike opgebeld,de collega die je normaal gezien volgende week kwam halen om bij hem te verblijven.Hij heeft op zijn beurt de commissaris opgebeld om te vragen of je niet op één plaats mocht blijven omdat je nu goed in je vel zit en hij is er op ingegaan,zei hij.Dan moet ik eigenlijk dank u zeggen aan jou en aan de commissaris,zei ik met een kinderstemmetje.Ondertussen stak ik een rozijnenkoek tussen mijn tanden en Rob deed hetzelfde en antwoordde:In principe wel,maar het is onze job dus dan moet dat niet! Als jij het zegt,zei ik met een grijns en we aten verder.Na een twintigtal minuten aan tafel hebben gezeten stonden we recht en ruimden de tafel af.Om hoe laat mag ik naar buiten gaan? vroeg ik. Mijn collegas zullen hier over iets minder dan een halfuur zijn dus ga je maar klaarmaken,zei hij.Dat moet je mij geen twee keer zeggen,zei ik al lachend en ik spurtte naar mijn kamer om mijn trui,jas en schoenen aan te doen.Tegen dat ik beneden was,bleven er nog maar twee minuten over.Dat heb je natuurlijk als je nog even op je bed blijft liggen.Rob stond zelf ook al klaar voor de deur.Heb je alles Arno? vroeg hij.Ik denk het wel,antwoordde ik.Arno,ik weet dat dit allemaal heel leuk en spannend voor jou is,maar wees alsjeblieft toch een beetje voorzichtig als je buiten bent.Het meeste gevaar lijkt geweken te zijn,maar het is nog niet weg en die bevestiging hebben we nodig.Er zijn collegas mee,maar zij zullen op een afstand staan zodat zij jou nog kunnen zien.De kans is groot dat jij hen niet zult kunnen zien.Begrepen? vroeg hij.Ik knikte,er kwamen allerlei kriebels in mijn buik van de spanning.Tot slot,hervatte hij,hier heb je wat geld om dingen mee te kopen.Gekregen van je mama,zei hij en maakte de zin af met een toepasselijk knipoogje.Ik gaf hem een hand en hij opende de deur.Ik keek hem aan en hij gaf me bevestiging.Ik stond voor de open deur en keek naar buiten.Voor ik het wist zette ik mijn eerste stap zelfstandig naar buiten.Ik ademde diep in en genoot van de buitenlucht.De zuurstof was een pak verser,vond ik.Ik wandelde verder en draaide rechts af.Nu pas,merkte ik op dat dit helemaal geen onbekend terrein was voor mij.Ik was hier al eens geweest met een vriend.Het was Wouter die hier in de buurt woonde.Wouter was een vriend uit de lagere school,maar met de overgang van de basisschool naar de middelbare school is hij verandert van school en ik ben op dezelfde school gebleven.We waren toen bij hem thuis vertrokken naar de stad om ook een paar dingen te gaan kopen. Nu wist ik tenminste al waar ik was en kon ik mij oriënteren. Ik wandelde verder, op weg naar de stad. Ik kon mijn eigen voeten niet bijhouden, zo blij was mijn lichaam dat ik buiten kwam. Ik keek toch eens achterom en zag vrij ver in de verte een auto zachtjes achter me rijden, dat zullen dus de collegas zijn waar Rob het over had. Ze zijn wel geslaagd in hun opzet, je ziet ze niet rijden vanuit mijn positie. Ik draaide mijn hoofd terug om en bleef maar verder wandelen.

Na een uur gewandeld te hebben, herkende ik de winkels uit de stad. Ik voelde me net een klein kind dat voor de eerste keer in zijn leven naar de kermis ging. Toch deed het goed. Waar zou ik mee beginnen? Ik koos voor de zoektocht naar het dagboek. Ik dacht dat elke speelgoedwinkel dat wel zou hebben, maar op zich is het wel logisch dat ik niet echt wist waar ze dat verkochten. Ik heb nog nooit in mijn leven naar zon dagboek gezocht, laat staan een dagboek schrijven. Tot een tweetal weken terug zou ik gezegd hebben dat dat belachelijk is en dat het tijdsverspilling is .Zie mij hier nu staan, met mijn lichaam dat helemaal in trance is. Op zoek naar een dagboek. Ik was al in verschillende winkels binnengegaan, maar elke verkoper zei hetzelfde. Sorry jongen, maar gewone blanco dagboeken hebben wij niet in stock. Enkel die met prentjes en verhaaltjes in, zeiden ze en daar stopte het. Het resultaat van telkens weer hetzelfde antwoord te krijgen zorgde ervoor dat ik ook telkens weer hetzelfde zinnetje zei: Ok, geen probleem. Alvast bedankt! riep ik dan. Ik sloeg een zijstraat van de winkelstraat in en daar was een grote kaartenwinkel, maar ze verkochten er ook kleine boekjes. Eenmaal binnen wist ik al op voorhand dat ik hier ging vinden wat ik zocht en dat gaf me een hoopvol en fijn gevoel. Ik liep door de winkel en draaide mijn hoofd van links naar rechts en omgekeerd. Tot ik een verkoper tegenkwam en het volgende vroeg: Excuseer meneer, ik ben op zoek naar een dagboek. Liefst een blanco dagboek zonder prentjes in, alstublieft. Hebben jullie dat in deze winkel?, vroeg ik. Oh. Ja, ik denk dat wij dat in stock hebben. Ik zal het even in de computer steken, antwoordde hij. Eindelijk, dacht ik in mezelf. Voor de eerste keer kreeg ik het gevoel dat ik dan toch eens degelijk geholpen werd en dat ik het nog zou vinden ook. Ja, ik zal het even nemen, zei hij. Hij kwam van achter de computer en stapte naar een bepaalde etalage vol met kinderboekjes en daar tussen stak één neutraal boekje waar in grote letters dagboek op stond. Zo, hier is het dan, zei de verkoper. Ik knikte en lachte beleefd. Hij ging terug naar de computer en begon het bedrag van het boekje in te tikken. Dat is dan negen euro en vijftig cent, alstublieft? zei de verkoper. Ik griste één van de briefjes van tien euro uit mijn zak en gaf het af. Alstublieft, zei ik. Dank u wel en hier is uw wisselgeld, antwoordde hij nog, maar ik had me al zo goed als volledig omgedraaid. Tot ziens, zei ik. Ik hoorde hem nog het hetzelfde achterna roepen. Ik verliet de winkel en kwam terug in de zijstraat terecht. Ik kende de weg naar de bibliotheek niet dus ik moest het wel aan iemand vragen. Ik wandelde op mijn gemak naar de winkelstraat, daar was het enorm druk. Ik besloot om een jonge vrouw aan te spreken die passeerde. Excuseer mevrouw, zou ik u iets mogen vragen, alstublieft? vroeg ik. Tuurlijk, jongen. Waarmee kan ik u helpen? antwoordde ze.Wel ,het zit zo .Ik ben op zoek naar de bibliotheek ,maar ik ben nieuw in deze stad .Zou u mij de weg kunnen uitleggen naar de bibliotheek? vroeg ik .Oh ,de bibliotheek.Ja,dat is hier de winkelstraat volledig rechtdoor uitwandelen en dan de derde straat links .Daar is aan de linkerkant een groot oud gebouw,daar is de ingang van de bibliotheek ,legde ze uit.Ik kon het allemaal perfect onthouden en probeerde de weg al eens te reconstrueren.Het lukte vrijwel uitstekend dus ik bedankte haar.Ik draaide me om en volgde de weg die ze me had uitgelegd.Ik keek nog even om en knikte nog eens naar haar .Zij was al vertrokken,maar ik had het gevoel dat ik beleefd was en dat telde.Het was buiten vrij koud voor de tijd van het jaar en ik verstopte mijn gezicht onder de bovenkant van mijn jas om , hopelijk, warm te krijgen met mijn handen bij onder mijn jas. Ik bleef verder stappen tot ik een bordje zag met daarop Stedelijke bibliotheek . Daar moest ik zijn en sinds dan kende ik de weg door de bordjes te volgen. Straat in ,straat uit ,elke keer opnieuw .Tot ik aan een heel groot gebouw kwam ,ik moest lachen .Het was een enorm gebouw van wel tien meter hoog ,maar toch was er een deur van nog geen twee meter hoog .Alsof dat die deur het verschil was tussen betaalbaar en overbodig ,maar dat gebouw mag dan wel tien meter hoog zijn .Bijzonder !Ik opende de kleine deur en kwam terecht in een gang waar praktisch niemand te bekennen was .Enkel een mevrouw die achter een computer zat was ook in die hal .Goedemiddag jongeman ,waarmee kan ik u helpen? vroeg de dame .Ja zeker !Ik ben op zoek naar een plaats waar ik gebruik kan maken van een computer ,zei ik .Een computerlokaal ,dus ,zei de dame .Ja ,dat is het ,zei ik .Ze antwoordde :Dat is hier in deze gang de hele tijd rechtdoor en dan de tweede grote deur rechts . Dank u wel ,mevrouw ,bedankte ik haar en stapte de weg af die ze uitlegde .Ze had gelijk ,de tweede deur was de goede .Ik sloot de deur achter me en ging stilletjes achter een computer zitten .Terwijl de computer opstartte ,griste ik mijn spullen uit mijn tas .Alle brieven die ik schreef ,het briefje van mama .Alles zat erin .De computer was opgestart .Ik keek eens rond of ik kon beginnen en het sein was gegeven want ik was alleen en de vrouw achter het bureautje had wel andere dingen te doen .Ik typte Philippe Romano in en er kwam een gigantisch blad vol resultaten tevoorschijn .Ik zag direct woorden verschijnen als :crimineel en maffialeider .Stelde me dat gerust ?Nee ,maar kon het anders ?Als de politie hem kent en mij daarvoor in bescherming neemt dan kon het anders dus hiermee was ik niets vooruit .Ik opende een volgende pagina en daar stond een interessant artikel over hem in .Het artikel had als titel: Mysterieuze moord in Antwerpen .Op de een of andere manier trok het artikel mijn aandacht .Het artikel klonk als volgt :Tijdens de nacht van 5 op 6 november 2000 is het lichaam van de 27-jarige SK gevonden in de buurt van het politiekantoor in Antwerpen .De precieze doodsoorzaak is nog niet gekend ,maar het onderzoek ligt in handen van de Federale Politie die in samenspraak met het parket de zaak verder zullen oplossen .Over eventuele achtergelaten familieleden is nog geen sprake tot nu toe ,maar er is nog geen uitsluitsel in gegeven .Er is al wel een mogelijke verdachte aangewezen ,maar daar wou de woordvoerder van het parket nog geen uitspraak over doen .Deze man drukte de zaak als volgt uit :We hebben hier met geen kleine misdadiger te maken .Het slachtoffer was in dienst bij de lokale politie en wij willen onze steun alvast betuigen aan de collegas van het slachtoffer .Over familieleden is nog geen besluit of aanwijzing ,maar dat pad wordt ook afgestapt. Deze zaak wordt sowieso vervolgd. Waarom wordt zon artikel gelinkt aan Philippe Romano .Dus ,in dit artikel is nog geen verdachte aangewezen .Het meest logische lijkt mij dat die Romano de dader is .Dat was het antwoord en daar bleef het bij !Ik sloot de computer af en laadde mijn rugzak in .Ik schoof mn stoel naar achter en wandelde richting de deur .Toen ik de mevrouw achter het bureautje passeerde haalde ze haar neus van achter het computerscherm .Ik knikte naar haar omdat ik zag dat ze opkeek en zij knikte terug .Een heus gesprek ,dus .Verder ,liep ik terug naar de inkom ,knikte ook naar die dame en verliet de bibliotheek .Ik had niet het gevoel dat ik alles wist ,maar ik stond al wel een pak verder en dat is wat telde .Oké ,op weg naar huis nu ,dacht ik .Ik vertrok van voor de bibliotheek terug naar Rob .Aangezien het zondag was wou ik nog op tijd in mijn bed liggen omdat ik morgen terug vroeg op moest ,want Koen wacht niet om les te geven en ik moet kunnen opletten .Examens zal ik toch ook moeten doen en die moeten goed zijn ook .Ik stak mijn arm uit naar voren en keek naar mijn horloge om mijn pols .Tien na vier ,reken daar een halfuur bij aan stappen .Dat wordt al bijna vijf uur !Plots besefte ik dat ik beter nog wat vakken kon bekijken ook en om zeven uur gingen we eten .Ondertussen rekende ik een gepast tijdstip uit om thuis aan te komen en dat redelijk tijdstip was al vrij laat dus vandaag zal ik mijn onderzoek niet verder kunnen zetten ,maar vanaf morgen ben ik weer bezig .Ik kijk ernaar uit ,dacht ik .Ik zette een stapje sneller ,want door al dat dromen was ik eigenlijk bijna niet verder gegaan en Rob zou bijna aan tafel gaan en ik wou wel vertellen hoe het vandaag geweest was .Nog twee straten en ik was er .Toen ik naar achter keek zag ik een auto traag rijden ,maar Rob had me al gewaarschuwd dat dat collegas van hem waren .Ik moet kalm blijven ,had hij gezegd .Na een poosje wandelen kwam het huis eindelijk in zicht en toen ik op mijn horloge keek werd het tijd ook ,want Rob zat al zo goed als aan tafel .Ik stak mijn sleutel in het slot van de deur ,want die had ik meegekregen en ik opende de deur .Vervolgens deed ik mijn schoenen uit en zette die achter de deur dat deed ik thuis ook altijd .Ik ben thuis! riep ik .Ah oké ,ik werd al bezorgd ,zei hij .Ik ging ondertussen nog naar mijn kamer om mijn jas uit te kunnen doen en direct in de kast te kunnen hangen ,toch moest ik direct terug naar beneden gaan want het was tijd om te eten . Rob zei :Vandaag zijn het aardappelen met boontjes en een stukje kalkoenvlees . Ik was geen voorstander van deze kost ,maar ik had zon honger dat ik niet had nagedacht over wat er in mijn maag kwam .Het was echt lekker ,Rob ,zei ik .Ik ben blij dat te horen .Ik had van je mama vernomen dat je dat niet zo graag at ,dus ik maakte me wat zorgen ,zei hij .Hoe was het buiten ,deed het goed ? vroeg hij .Het was geweldig ,ik heb alles gevonden wat ik wou en zelfs meer .Ik heb terug rust gevonden in mijn hoofd en dat had ik even nodig ,zei ik .Weet je ,Arno .Ik bewonder je zo enorm veel .Je bent zon toffe kerel en zo enthousiast ,maar tegelijkertijd zie je er zo kwetsbaar uit en fragiel .Toch blijf je sterk en je blijft altijd zo positief mogelijk en dat doet iedereen lachen die bij jou in de buurt is .Chique ,Arno ,zei hij .Die woorden zorgden ervoor dat ik me nog beter voelde dan dat ik me tot nu toe al had gevoeld .De onvergetelijke dag die ik zo hard nodig had is gekomen en was even geweldig dan dat ik me had ingebeeld .Een van de redenen waarom ik dat kan en doe ben jij ,Rob ,zei ik .Ik vervolgde :Jij gedraagt je als een vader voor mij en laat dat nu net hetgene zijn wat ik in mijn leven nooit heb gekend .Daar moet ik jou echt voor bedanken en iedereen die jou aan mij heeft toegewezen .Voor mij ,ben jij nu mijn vader en ik zal doen wat jij zegt .Maakt niet uit wat! Wow ,dank je Arno ,reageerde hij ontroerd .Dat was de eerste keer dat ik Rob zo goed als had zien huilen .Ik hoop dat je het niet erg vindt ,maar ik wil nog wat werken voor school ,zei ik .Nee tuurlijk ,ga je gang ,zei hij en hij ging naar de keuken om de afwas te gaan doen .Ik draaide me om en ging de trappen op ,op weg naar mijn kamer .Eenmaal op mijn kamer ,stak ik mijn rugzak bij in de kast in de hoop dat Rob niets zou vinden .Dan ging ik naar de bureau en bekeek twee uur lang wiskunde en biologie .De rest zal wel niets zijn ! Toen stak ik alle zelfgeschreven brieven van mijn dagboek bij tussen het gekochte en echte dagboek .Voor vandaag ,had ik nog niets geschreven ,maar dat ging ik nu doen .Ik pakte mijn pen en begon in het boekje te schrijven .Ik schreef het volgende :Liefste dagboek ,vandaag was een topdag .Dat was echt lang geleden !Ik had zon behoefte naar buitenlucht en vandaag heb ik die gekregen met dank aan Rob en het politiekorps .Ik heb een echt dagboek gekocht waar ik nu trouwens in aan het schrijven ben en ik ben naar de bibliotheek geweest .Ik moest gebruik kunnen maken van een computer om iets op te zoeken .Nu ik weet dat de oorzaak van dit alles een bepaalde Philippe Romano is ,ben ik op onderzoek .Eerst en vooral ,moest ik iets meer te weten komen over die Romano en dat heb ik ook te weten gekomen .Hij is de leider van de Italiaanse maffia en hij is voor het eerst hier in België ,zelfs hier in Antwerpen ,gespot na een moord op een politieagent .In het artikel dat ik heb gelezen is hij niet vermeld ,maar waarom anders zou de google-zoekmachine dat artikel bij die persoon plaatsen .Voor de rest ,heeft hij zijn straffen altijd kunnen ontlopen omdat hij nog nooit gevat is .Integendeel ,hij zette de politie in Italië regelmatig onder druk met dreigbrieven en dreigtelefoontjes via anonieme adressen zodat ze het onderzoek zouden stopzetten en dat doet hij nu dus ook hier in België .Alleen is de politie in België niet corrupt en geeft dus niet toe ,tot ergernis van Romano .Als dat alles waar is ,dan moet ik heel erg voorzichtig zijn ,maar dat ben ik ook !Niemand weet van iets en dat zou ik graag zo houden ,want als ik eigenlijk niet eens buiten mag komen en gescheiden moet blijven van de buitenwereld dan zullen ze het zeker niet goed vinden dat ik naar buiten ga ,mits toestemming ,en dat ik naar de bibliotheek ga om de schuld van alles die me bedreigt op te zoeken op een computer .Daarom ligt mijn dagboek verstopt !Dit is persoonlijk en dat moet ik zo houden ook ,maar ik weet dat al mijn geheimen veilig zijn bij jou .Als ik eerlijk ben dan heb ik schrik gehad toen ik buiten was .Het leek alsof ik autos en mensen zagen die me achtervolgden en dat gevoel is afschuwelijk ,ik wens het niemand toe !Ik ga stoppen want het is al laat en ik heb morgen les van Koen ,misschien heb ik zelfs wel testen .Dank je voor het luisteren ,ik durf het gemakkelijker tegen jou te zeggen dan tegen een persoon .Groetjes Arno.

Ondertussen waren er nog eens twee uren verstreken en het was zo goed als middernacht .Ik ging naar de deur van mijn slaapkamer en deed hem open .Ik wou horen of Rob nog eventueel wakker was .Ik hoorde de televisie op zijn slaapkamer spelen en ik wou hem nog een goede nacht wensen .Ik zou hem tegelijkertijd nog eens bedanken voor alles wat hij voor me doet .Ik ging de trap zachtjes af tot op het verdiep onder mij .Ik klopte op een van de deuren ,maar er kwam geen reactie .Ik wist dat ik verkeerd zat en klopte dus maar op de deur ernaast ,in de hoop dat dat wel de juiste deur was .Ik had duidelijk geluk want er kwam beweging van achter de deur .Ik hoorde een sleutel in het slot draaien en de deur vloog open .Arno ,scheelt er iets? vroeg Rob .Nee ,ik wou je gewoon nog even een fijne nacht wensen ,antwoordde ik .Hij keek me liefdevol aan en vroeg of ik misschien even binnen kwam .Ik knikte en volgde hem naar binnen .Het doet me goed om je gelukkiger te zien dan toen ik je ging ophalen bij Laura ,zei hij .Op zich was dat niet moeilijk .Ik had het ook moeilijk en nu nog ,maar ik heb al positief nieuws gekregen .Hier heb ik ook al tenminste nieuws gekregen dat was daar anders ,zei ik .Hij keek me weer aan en knikte regelmatig .Op die manier wist ik dat hij luisterde en dat hij me begreep .Ineens viel mij iets op .Ik had in de lessen op school al een paar dingen geleerd over psychologie en een van die dingen kwam perfect overeen met het gesloten karakter van Rob .Ikzelf heb mezelf er ook altijd in herkent .Ik moest het vragen .Wat heb jij meegemaakt? vroeg ik .Zijn gelaat veranderde .Logisch ,natuurlijk .Een tiener ging hier even doorvragen op eventuele traumas terwijl die tiener zelf nu in zijn grootste nachtmerrie zit .Hoe bedoel je? vroeg hij geschrokken .Ik herken punten van mezelf in jou .Wat is er in jouw verleden gebeurt? vroeg ik .Hij zuchtte ,maar ik zag tegelijkertijd opluchting in zijn ogen van zodra hij zijn mond opendeed .Je bent een slimme kerel ,Arno ,zei hij .Hij vervolgde :Ik heb vroeger in mijn jeugd iets meegemaakt wat ik voor de rest van mijn leven zal meedragen. Hij stokte zijn mond en probeerde naar adem te happen .Het is niks ,Rob .Zeg het maar ,stelde ik hem gerust .Hij zuchtte ,toch ging hij verder :Als ik over mijn ouders praat ,dan praat ik eigenlijk alleen over mijn vader .Toen ik negen was is het gebeurd .Het was bijna middernacht ,ik zal het nooit kunnen vergeten .Ik lag in mijn bed en mijn ouders zaten beneden nog tv te kijken .Hoe groot dit huis is ,zo groot was mijn ouderlijk huis ook .Mijn ouders waren echte zakenmensen en hadden nogal wat geld .Ik lag boven ,maar ik kon niet slapen en ik staarde maar wat naar het plafond .Plots ,hoorde ik een enorme knal van beneden .Ik hoorde mijn ouders gillen en ik hoorde kwade mensen .Ze riepen op mijn ouders .Ik was bang ,maar ik ben naar beneden gegaan .Ik probeerde me te verstoppen achter de hoek van de muur en van daar uit zag ik drie gewapende mannen met een muts over hun hoofd in de woonkamer staan .Ze schreeuwden en sloegen vooral mijn vader .Op een bepaald moment moest ik hoesten want ik was verkouden .Het werd muisstil en een van de mannen had het geluid perfect kunnen horen .Hij keek achter de hoek van de muur en zag me zitten .Hij lachte en panikeerde tegelijk .Ik hoorde hem vloeken tegen zijn kompanen en mijn adem stokte .Mijn vader schreeuwde dat ik weg moest gaan ,maar een van de mannen had me al lang vast .Ze vroegen geld aan mijn vader ,maar mijn vader wist niet waar het over ging .Ze bedreigden hem met mij en mijn moeder ,maar hij wist echt niet waar het over ging .Ze bonden mij en mijn moeder vast .Elke man hield één iemand onder schot .Twee waren vastgebonden en eentje zou normaal gezien geld moeten geven ,maar mijn vader was te laat om het beetje dat echt in huis lag te geven .Ze zouden er trouwens niet tevreden mee geweest zijn ook .Een van de mannen voerde het order van een andere man uit en schoot mijn moeder voor mijn ogen neer .Ik gilde en toen werd het zwart .Achteraf ben ik te weten gekomen dat ik een slag op mijn hoofd heb gekregen met het wapen van een van die mannen .Dat was het moment waarop ik besloten heb om agent te worden ,om mensen die niets misdaan hebben zon dingen te kunnen besparen ook al lukt dat niet altijd .Ik heb het nog met elke zaak moeilijk en soms droom ik nog echt van die avond .Dat is de reden waarom ik jou met hart en ziel bescherm .Mijn vader heeft nooit gewild dat ik agent zou worden omdat hij schrik had dat ik dan te vaak met soortgelijke zaken in contact zou komen ,maar ik heb er mee leren leven en heb het een plaats gegeven . Ik was stil geworden door zijn verhaal en liet het allemaal even bezinken .Toen het helemaal was doorgedrongen ,brak er iets in mij .Iets heeft mij getriggerd om dingen te doen die ik tot dan nog niet had gedaan .Rob is een voorbeeld voor vele mensen ,maar vanaf nu is hij mijn voorbeeld en ik zal hem niet teleurstellen .Ik omhelsde hem en je zou denken dat mannen onder elkaar niet knuffelen ,maar hij duwde me zeker niet weg .Integendeel ,hij nam me zelf vast en liet me niet meer los .