Deel 57

711 32 1
                                    

'Waar ben je dan zo bang voor' praat hij verder als ze niet door praat. 'Wil je bij mij blijven' kijkt ze naar haar handen. 'Doe eens niet zo gek tuurlijk blijf ik bij je altijd'. 'Ik bedoel tijdens de bevalling' speelt ze met haar vingers. 'Als jij dat wil dan blijf ik er bij. Is de stoere Eva van Dongen nou zo bang voor de bevalling' kijkt hij haar vragend aan. Zachtjes knikt ze terwijl ze de tranen binnen probeert te houden. 'Ik ben gewoon bang dat het zo veel pijn doet en dat ik het niet kan' stromen de tranen nu van haar wangen waarna ze zich in Wolfs zijn armen stort. Ze weet niet waar de tranen vandaan komen maar het zullen vast de hormonen zijn. 'Eva jij bent sterk jij kan dit aan makkelijk' glijden zijn handen over haar rug. 'We doen dit samen ik help je ook bij de bevalling' fluistert hij in haar oor om haar gerust te stellen. 'Beloof je dat' wil ze het eerst zeker weten. 'Natuurlijk beloof ik dat ik ga geen seconde van je weg'. 'Pff ik word gewoon gek van mezelf ik wil werken samen met jou en niet dat ellendige bureau dienst' haalt Eva haar hand door haar paardenstaart. 'Over een tijdje vangen we gewoon weer samen boeven nu is het beter zo voor jou en je kindje' gaat Wolfs weer recht zitten. De telefoon gaat over en Wolfs neemt op. 'Heey gebeurt er al wat'. 'Nee we zouden toch bellen' rolt Wolfs met zijn ogen waardoor Eva een grinnik niet kan onderdrukken. 'Jullie worden afgelost ik vind het niet fijn als Eva daar zit'. 'Waarom het gaat toch goed' zucht Eva nu diep. 'Het maakt me niet uit jullie komen gewoon terug' legt ze zonder veder nog wat te zeggen haar telefoon weg. 'Lekker dan' zucht Eva nog een keer diep.

Stay strong Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu