Stay strong

Deel 65

'Kan ik hem even mee nemen' verstoort de arts de twee. 'Natuurlijk' wilde Eva niks liever. 'je hebt het geweldig geweldig gedaan' vind zijn hand die van haar. 'Heb je Marion al gebeld' zegt ze zacht. 'Ja die komt zo' knikt hij met een glimlach.eva sluit haar ogen ze was moe en Wolfs vingers die haar hand strelen maken haar rustig. 'Hij is prachtig Eef' is de glimlach niet van zijn gezicht te krijgen. Nog voor Eva iets kan zeggen komt de arts weer binnen met het jongetje in haar armen met de kleren aan die Wolfs en Eva samen hadden uitgekozen. 'En hoe gaat hij heten' legt ze het jongetje op Eva haar borst. ' Finn, finn Wolfs' glimlacht ze . Verbaast word ze aangekeken door Wolfs omdat ze zijn achternaam gebruikte voor het kindje. Een glimlach schenkt ze hem dit was om hem te bedanken dat hij haar altijd geholpen heeft en hij haar zou blijven helpen en ze wist dat hij het geweldig zou vinden. De arts knikt waarna ze weer weg loopt. 'Weet je het zeker Eef' kijkt hij haar nog een keer vragend aan. 'Ja of jij moet het niet willen' word ze nu toch wat onzeker. ' jawel heel graag' knikt hij dan ook terwijl hij naar Finn kijkt die met zijn oogjes gesloten op haar borst ligt. 'Wil jij hem even vasthouden' kijkt ze vragend hopend dat hij ja zou zeggen. Blij knikt hij waarna Eva Finn aan hem geeft. 'Finn Wolfs' laat hij zijn grote vinger over zijn wangetje glijden om vervolgens naar zijn vingertjes te gaan die al snel zijn grote wijsvinger vastpakken. De grote blauwe ogen die hij overduidelijk van Eva heeft kijken Wolfs aan een lachje vormt bij Finn op zijn mond. Eva kijkt toe ze vind het mooi om te zien dat Wolfs zo ontzettend lief en zacht met haar zoontje om gaat.