Deel 73

673 33 0
                                    

Wolfs duwt met een hand de kinderwagen voort terwijl zijn andere hand om haar middel ligt. Op zulke momenten is het gevoel van een echt gezinnetje groot maar zij en Wolfs zijn niet samen dus die droom valt ook in duigen. 'Gaat Het nog' heeft Wolfs door dat Eva steeds langzamer gaat lopen omdat ze zo moe is. 'Ja' zegt ze zacht waarna ze haar hoofd tegen zijn schouder laat vallen. 'Kom we gaan naar huis kan jij ook even middagdutje doen' grinnikt Wolfs. Met een zucht laat Eva haar hoofd tegen zijn schouders zakken. 'Eva, Wolfs' word het stel opgeschrikt door mechels. snel laat Wolfs Eva los en haalt Eva haar hoofd van zijn schouder. Betrapt kijken ze haar aan maar mechels heeft alleen maar oog voor het slapende kindje in de kinderwagen. 'Wat een schatje kom je nog een keer met hem langs op het bureau' kijkt mechels Eva vragend aan. 'Waarom zou ik' haalt Eva haar schouder op geen idee hebbend waarom ze langs zou komen. 'Nou gewoon leuk kunnen de andere collega's hem ook zien' haalt ze haar schouders op. 'We zien wel' ziet Eva er het nut niet van in. 'En hoe gaat het met jou' kijkt ze Eva vragend aan. Eva haalt enkel haar schouders op, zo geweldig gaat het immers ook niet met haar maar dat zal ze nooit zeggen. Fysiek gaat het dan nog wel , maar geestelijk zit ze er even doorheen. Ze weet niet wat ze moet de ene keer is ze gelukkig met haar kindje en het andere moment wil ze hem het liefst niet meer zien en hoopt ze dat deze nachtmerrie snel over is. 'Je kan altijd komen praten op bureau' is mechels ineens heel aardig. 'Ik hou niet van praten. Toch bedankt' slaat Eva het aanbod af. 'Nou doei he' loopt mechels alweer door. 'Wat heeft die nou weer' zegt ze tegen Wolfs terwijl ze mechels na kijkt.

Stay strong Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu