Deel 67

687 36 0
                                    

'Tot morgen' knikt Anouk vriendelijk. 'Alsjeblieft niet' schud Eva haar hoofd. 'Ze is nogal eigenwijs, tot morgen' zucht Wolfs naar Anouk toe die hem alleen een glimlach schenkt. 'Finn hangt alweer te slapen in Wolfs zijn armen en Fleur is met Eva aan het praten. 'Fleur ben jij met je eigen auto of rij je mee'. 'nee ik ben met mijn eigen dus ik rij achter jullie aan. Dan kook ik wel vanavond neem ik ties mee' glundert Fleur. 'Dankje' knikt Wolfs dankbaar. Ze nemen afscheid waarna ze allebei in de auto stappen. Het is wonderbaarlijk dat Eva na de bevalling al weer zo snel op de been is. Maar Eva zou er alles aan doen om te zorgen dat ze niet een nacht zou moeten blijven. 'Het is toch hartstikke goed gegaan. Je hoefde nergens bang voor te zijn' legt hij zijn hand op haar bovenbeen om er zachtjes overheen te wrijven. Zachtjes knikt Eva waarna ze naar beneden kijkt haar kindje slapend in haar armen. Ze heeft niet echt de tijd genomen hem te bekijken maar eigenlijk is ze best nieuwsgierig. Zijn ogen heeft hij van haar van binnen is ze opgelucht. Enkel de neus en lippen lijken sprekend op die van zijn vader. Beelden van de verkrachting schieten door haar hoofd en verschrikt kijkt ze snel weg van Finn. 'He wat is er' voelde hij dat ze schrok omdat zijn hand nog op haar been ligt. 'Hij lijkt op hem' zegt ze zacht. 'Hij heeft de mooie ogen van jou' zegt hij terwijl zijn blik op de weg blijft niet door hebbend dat het bij Eva voor rode wangen zorgt. 'Maar voor de rest op hem' zucht Eva diep. 'Komt goed' knijpt hij zacht in haar been. Finn is onderhand wakker geworden met een glimlach kijkt hij naar zijn moeder. Het is nu al duidelijk voor Wolfs dat het een heel vrolijk kind is.

Stay strong Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu