Deel 25

707 31 0
                                    

Haar hand streelt ze over haar buik hopend dat de steken zouden stoppen en haar ademhaling probeert ze goed te houden. Nog steeds word ze aangestaard door Thijs. 'Kan ik echt niets voor je doen'. 'Nee ik heb alleen steken gaat zo wel over'. 'Nogmaals bedankt' staat Eva op met nog steeds pijnscheuten. Ze geeft hem een hand 'geen probleem' glimlacht hij dan ook. Ze besluit maar rustig naar huis te lopen en niet te gaan rennen. Thijs volgde haar zo ongezien mogelijk maar Eva ontgaat niks ook dit niet. Met een zucht draait ze om vist haar politie id uit haar sportbroek. Deze heeft ze altijd bij het kwam vaker voor dat ze ruzies ziet als ze aan het rennen is. Ze weet dat het gevaarlijk is er op af te gaan als ze geen wapen of handboeien mee heeft maar dat houd haar niet tegen. 'Eva van Dongen recherche maastricht waarom volg je mij ik zei toch dat het niet hoefde' zucht Eva diep. Thijs staart naar haar kaartje. 'Sorry ik maakte me gewoon zorgen dat er iets gebeerde' stamelt hij. 'Ik kan wel alleen lopen en dan nog ik ben bijna thuis'. 'Oke sterkte nog' glimlacht hij waarna hij zich omdraait en nu wel echt weg gaat. Haar telefoon gaat en op het scherm ziet ze Wolfs' naar verschijnen. Even twijfelt ze of ze op moet nemen maar besluit het toch te doen. 'Met eva' 'Eva waar zit je nou' klinkt hij bezorgd. 'Hardlopen ik kom nu naar huis' zucht Eva omdat ze er niet tegen kan dat hij zo bezorgd is. 'Wat ik zei toch dat dat niet kan dat is slecht, gaat het wel'. 'Het gaat prima ja over 5 minuutjes ben ik thuis' hangt ze geïrriteerd op. 5 minuutjes later komt ze dan ook aan bij de ponti waar een niet zo vrolijke Wolfs op haar staat te wachten.

Stay strong Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu