ZERAMIN

|Altı|

Düzenlenmiştir.

"Bedirxan dürtmeyi bırak, uyumak istiyorum"
kolumla vuruyordum fakat ısrarla devam ediyordu.
"Dün gece zorladın beni zaten, yeni gelinim ben bırak." Gözümü zorlukla açıp baktığımda kimi gördüm dersiniz, kaynanam!

"Yeni gelin, çarşafı almaya geldim, kocan duştadır"
kıkır kıkır gülen görümceme baktım.
"Senide göreceğiz Dilokcum"

"Kaynana, sen dışarı çık ben getiririm."
Beni fazla utandırmamak için çıktı. Bu kadına ömrüm boyunca rezil olacağım sanırım. Su sesi kesildiğinde Bedirxan'ın çıkacağını anladım.
"Buyur kaynana birazdan ineriz kahvaltıya" dedim kapının arkasından.

On dakikadır odadan çıkamıyoruz, neymiş daha ilk günden bu kıyafet mi giyilirmiş
"Kadın beni deli etme, uzun bir elbise giy sinirleniyorum bak"
damarı atmıştı ve daha fazla ısrar etmeyecektim. "Tamam in geliyorum"

Kapıyı açtığımda karşıdan Behranla bakıştık, lanet olsun her şey bu kadar mükemmel olmak zorunda mı!
"Günaydın eşk- mizgin" yumruklarını sıkarak aşağı indi. Eşkamın?

Bedirxan'ın yanına Behran'ın karşısına oturdum, resmen bu iki adam acı çekmem için girmişlerdi hayatıma.
"Uzun bir elbiseden kastım sence bu muydu jinamın "(karıcım)
"Sinirlenme hemen senin yanındayım nasıl olsa" Bedirxan önüne dönerken kaynanamla göz göze geldik " Bugün misafir bol olur gelin, ona göre çıkıp, giyin"

Mardinde akşam olmuş, iki kardeş demlenmeye çoktan Hasan Ustanın mekanına gitmişlerdi. Bedirxan geleceğinin mutluluğuna, Behran ise geçmişinin tozlu sayfalarına içiyordu.
Genç adam kafasını kaldırıp ağabeyine baktı. Heybetli adamdı vesselam.

Aşkından vazgeçmişti sırf ağabeyi üzülmesin diye. Hayallerinden vazgeçmişti. Kolay bir şey değildi elbet. Bu dünyada kolay bir şeyi hiçbir zaman elde etmemişti zaten. Savaşırdı ve kazanırdı. Fakat Mizgin savaşsa da kazanamayacağı biriydi, yengesiydi.

Üstelik çoktan Bedirxan'a kendini teslim etmişti. Kadını olmuştu. Fakat Behran bir şeyden daha emindi ki oda,
Behran eğer eski sevgilimi istiyorum diye Mizgin'in kalbini kırmasaydı severdi kadın onu.
Zor olurdu, yasak,haram olurdu belki. Şu an ağabeyini sevmesine engel olan birşey yoktu.

Ama olacaktı belki şimdi değil fakat, mümkün olduğu kadar yakında..

BEHRAN RİŞVANOĞLU

''Anlat bakalım Behran efendi."
Kafamı çevirip ağabeyimin denizden farksız olan gözlerine baktım.
"Neyi anlatayım ağabey?"
Çoktan çakırkeyif olmuştu bile Bedirxan anlaşılan.
"Anlat diyorum, seni deli-divâne eden şu kadını"
Bir anlık sadece bir anlık anladığını düşündü. Hala ağabeyi ve çenesi yerinde olduğuna göre anlamamıştı.
"Bedirxan hayde kalk gidiyoruz, adabı vardır rakının yeter."
Anahtarları kaptığım gibi masaya parayı bırakıp, yavaş yavaş arabaya yürümeye başladık.
''Behran yırttın sanma hele bir ayılayım o zaman anlatacaksın''

MİZGİN RİŞVANOĞLU

Kahvaltıdan beri gelen-giden misafirlerin haddi hesabı olmamıştı. Elliye yakın kahve bile pişirmiştim. Üstelik üzerimde yerlere kadar uzanan elbisem ve meşhur on sekiz bileziğimle.  Pişmiştim yahu!

Bedirxan da ortalıkta gözükmüyordu üstelik haberde vermemişti.
"Yenge gözünü seveyim yardım et"
Heyecanla içeri giren Diloğa döndüm. Elimde yanımdaki sediri gösterdim. Düğün telaşıydı herhal. İki gün sonra düğünü vardı.
"Yenge ilk gece ne yapacağım ben şimdi" utançla başını yere eğdi.

"Kız bana neyini soruyorsun daha bugün çıktı çarşafım."
Bende utanmıştım ama görümcemden değil. Bedirxan dan. Hala utanıyordum. Doğru dürüst konuşamamıştık zaten.

"Dilok bana sormuyorsun da yengene mi sorarsın?"
Gülerek ortamıza geçti.
"Onunda ilki dün oldu bilmez misin"
Analı kızlı kıkırdaşmaya başladılar. Benim bu kadından çekeceğim bitmeyecekti herhalde. Utana utana bir hâl olmuştum karşısında.

"Ben birer kahve yapayım, sizde bu arada özel konuşun"
tam kalkmaya yeltenirken kaynanam koluma yapıştı. Evet bildiğiniz yapıştı!

"Hele bi dur bakalım gelin hanım. Madem sana sordu bilgilendir görümceni"
Yok artık!. Bu kadın resmen nasıl seviştiğimizi soruyordu!
Tam nasıl cevap vereceğimi düşünürken dış kapı hışımla açıldı.
Hepimiz hızla kapıya doğru koşarken,Bedirxan sesi konağı inletti
"Çek elini ulaaan!. Tutma beni karımı öpeceğim"