ZERAMIN

|On Altı|

düzenlenmiştir...

Şuan dünyam durmuştu. Bedirxan açıklama yapıyordu. Dinlemiyordum artık. Duymak istemiyordum.

Dilan'ın açıklaması ise Bedirxan sarhoş olduğu için hatırlamaması normalmiş. "Sen ne dediğin farkında misin Dilan seni öldürürüm yalan söyleme!"
"Valla yalan söylemiyorum ağam niye yalan söyleyeyim"
İçerde Tiroj anne ayılıp bayılıyordu. Bende hızla yukarı çıktım. Bavulumu aldım ve eşyalarımı tıkmaya başladım.
Çok önceden gitmem gerekiyordu. Ama işte seviyordum ya kördüm kör. Her defasında inandım. Bu kadarı da tesadüf olamazdı. Burda kalırsam üstüne kuma gelirdi ve ben kendimi bu kadar ezdirmezdim. Kapı sertçe açıldı.
"Mizgin ne yapıyorsun"
"Görmüyor musun gidiyorum"
Elimden eşyaları aldı.
"Ne demek gidiyorum sen o kızın söylediklerine inandın mı şimdi daha bugün konuştuk ben seni aldatmam Mizgin"
derin bir nefes aldım.
"Evet beni kıran şey de bugün konuştuk be Bedirxan beni o kadar inandırdın ki başka kadın olmaz sandım. O kadar mı uçkurun düşük kız daha 17 yaşında!"
"Mizgin kendine gel o benim kardeşim yaşında. Amacı kendini bu eve kapatma yapmak belli değil mi? Sen nasıl inanırsın buna"
Daha fazla Bedirxan'ın sesini duymak istemiyordum. Bavulumu kapattım
"Gitmene izin vereceğimi düşünüyorsan beni hiç tanımamışsın Zeramın " güldüm.
"Seni dinleyeceğimi düşünüyorsan beni hiç tanımamışsın"
Elimdeki bavulu aldı.
"Lütfen bir iki gün dur sana o çocuğun benim olmadığını ispatlayana kadar"
Özür dilerim Bedirxan o kadar gurursuz değildim.
"Sonra ne olacak"
"Sonra eğer ispatlayamazsam kendi ellerimle götürürüm seni İstanbul'a"

İstemiyordum şuan ne Bedirxan'ın yüzünü görmek ne de sesini duymak.
"Beni abimlere bırak"
"Saçmalama kadın asla böyle bir şey yapmayacağım"
"Eğer senden iyice nefret etmemi istemiyorsan bugün bırak beni. Seninle aynı yatağa girmemi nasıl beklersin"

"Kes sesini Mizgin o çocuk benden değil diyorum kafana sok senin yerin kocanın yanı"

Bavulumu kenara fırlattım.

"Senden nefret ediyorum Rişvanoğlu"
Odadan çıkarken bana baktı. "Bende seni seviyorum Rişvanoğlu"

Sessizce yatağa oturdum bu eve bir kez gelin geldiysem bir daha kefenimle çıkardım biliyordum. Ama eğer o çocuk Bedirxan'ınsa burda bana yer yoktu.

BEDİRXAN RİŞVANOĞLU
Kafayı yiyecektim o kızın yalan söylediği bariz belliyken bana nasıl inanmazdı. Onu aldatacağım nasıl düşünebilirdi. Her şey üst üste geldiği için bu kadar sinirlendi. Normal bir zaman olsa beni dinlerdi buna emindim. Aklıma yarın işten çıktıktan sonra karımı bir yerlere götürmeyi not ettim. Ama önce Dilan meselesini halledecektim. Ailem bile Mizginin yanında olmuş yüzüme bakmıyorlardı.
Babam bir kere yanıma gelmiş eğer kız gerçekten hamileyse kuma olarak bu eve getirilmesi gerekir ailesini tanıyoruz rezil oluruz yoksa demişti. Mizgin iyice çıldırırdı. Bu meseleyi şimdi halletmek lazımdı.

Hışımla mutfağa daldım. Mutfakta Dilan hanımın kahkahaları eksik olmuyordu. Gülerdi tabi hem çocuk yalanını ortaya atmıştı hemde kuma gelecekti güyya.

Beni görünce hepsi ayağa kalkıp sus pus oldular. Hiç konuşmaya bile gerek görmeden başımla Dilanı işaret ettim.

"Bu bebeğin benim olmadığını ikimizde biliyoruz. Ama en azından bir kanıt olsun diye yarın sabah hastaneye gideceğiz" yanıma yaklaştı.

"Bu bebek bizim bebeğimiz Bedirxan Rişvanoğlu aşiretini devam ettirecek benim aslanım"
Bu kadın,kadın bile değildi daha 17 yaşındaydı. Kendini çok kaptırmıştı.

"Sen öyle san. Benim soyumu devam ettirecek tek kişi sevdiğim kadın yani Mizgindir bunu böyle bil. Sabah 7de aşağıda göreyim seni."

Odanın kapısını açıp yatakta uyuyakalmış karımı gördüm.
Kadınımı.
Nasıl olurda hemen böyle birşeye inanabilirdi bu olayı çözdükten sonra bana güvenmemesinin acısını çıkartacaktım elbet.

Saat 7ye geldiğinde çoktan aşağıdaydım. Dilan da indiğinde hemen arabaya bindik. Annemler daha uyanmamıştı.
"Bizim bebeğimiz o ağam göreceksin"

Beraber doktorun odasına girmiştik. Kadın Dilan'ın karnını açmasını söyledi. Ve aleti karnının üzerine koydu. Duyduğum kalp atışı bebekten başka bişey olamazdı.
"Hayırlı olsun babası bir çocuğunuz olacak"