SHANAIA.
Kitang kita niya ang malaking gate ng bahay ng mga magulang. Kung saan siya lumaki at nagkaisip. Ang bahay na tinirhan niya sa loob ng 17 years ng buhay niya. Her 3 years life sa america siya tumira. And she's 20 years old now. Living her life to please her parents. But what did she get in return. Nothing. All she wants is the love and attention of her parents pero wala. She did everything for them pero kulang pa rin.
"Lets go shanaia ?" Aya sa kanya ni kelland matapos nitong iparada ang kotse sa tapat ng bahay nila.
Tinanguan lang niya ito. At saka naunang lumabas ng kotse para pag buksan siya ng pinto.
Tinanggap naman niya ang kamay nito para alalayan siyang lumabas."Relax babe." Bulong nito sa kanya.
Kaya mo to shanaia. Kailangan ka ni kelland. You can do this. Your strong remember. Saad niya sa isip.
Pumasok na sila sa loob ng bahay nila.
Nagulat pa ang ibang maid ng makitang pumasok sila sa loob ng kabahayan.
"Nasaan sila tita miranda at tito kevin?" Tanong ni kelland sa isang kasambahay nila.
"Nasa Living room po sir kelland, kasama po ang mga monterial." Nagulat siya sa sinabi nito. Nandito ang mga monterial.
"Sinong mga monterial thelma?" Tanong niya. Ang lakas ng kabog ng dibdib niya. Andito ba si ash ?
"Ang mag asawang monterial po." Sagot nito.
Nakahinga naman siya ng maluwag sa sagot nito. Anong ginagawa ng mga monterial sa bahay nila. Imbis na magtanong pang muli ay pumunta silang dalawa sa living room.
Ngunit hindi pa sila nakakapasok doon ay narinig na niya ang tinig ng ama.
"Pasensya na alfredo, pero gustuhin ko mang ipakasal ang anak mo sa anak ko ay hindi na maari. Masyado na namin siyang pinipilit sa mga bagay na hindi niya gusto." Hindi siya makapaniwala sa sinaad ng ama. Totoo ba ito ? Unti unting tumulo ang luha sa mga mata niya.
"I really like your daughter for my son kevin. But i guess your decision is already final. Kahit ang kapalit nito ay ang pagka lugi ng kumpanya mo." Saad ni Mr. Alfredo Monterial.
Anong pagkalugi ang sinasabi nito. No their business is stable. Paanong malulugi ang kumpanya nila.
"My decision is already final. Malugi man ang kumpanya ko ay ayos lang kung ang kapalit naman nito ay ang kaligayahan ng nag iisang prinsesa ko, naming mag asawa." Nakangiti pa ang daddy niya habang sinasabi iyon.
"Maswerte ang anak mo sa inyo kevin." Saad ni tita Alvian.
She knew them. Pinakilala na siya dati ni Ash sa mga magulang nito.
"Kami ang maswerte sa kanya alvian. Napakabait niyang bata at matalino pa." Nakangiti ang mommy niya habang sinasabi iyon.
"At proud na proud kami sa kanya." Dugtong pa ng daddy niya.
Hindi na niya nakayanan pa ang narinig kaya dali dali siyang umakyat sa kwarto niya.
How can she be so selfish. Kapakanan lang pala niya ang gusto ng mga ito para sa kanya. Pero hindi niya iyon inintindi. All along pinagmamalaki siya ng mga magulang niya. Mahal siya ng mga ito."Hush baby. I told you they love you." Masuyong saad sa kanya ni kelland. Bago pinunasan ang mga luha niya.
"How can i be so selfish kelland ? Mawawala ang kumpanyang pinag hirapan ni daddy." Umiiyak niyang saad dito.
She knew her dad. Nung bata pa siya ay sobrang close nilang dalawa even her mom. Mahal na mahal ng daddy niya ang kumpanyang iyon. Dahil ipinamana pa iyon ng lolo niya sa daddy niya.
Natatandaan niya pa ang sinabi noon ng daddy niya sa kanya.
She will be the new Samaniego-Montenegro CEO. Siya ang mag mamana ng pinag hirapan nito.
And then another problem came. Her mom got pregnant again. But her supposed to be brother died. Dinamdam yun ng mga magulang niya. Nakalimutan siya ng mga ito because of what happened. Ibinuhos nang daddy niya ang oras sa kumpanya ganun din ang mommy niya. Parang hindi siya nag eexist sa buhay ng mga ito.
And then nag aral siyang mabuti. Para mapansin siya ng mga ito. Ilang awards ang nakamit niya. Pero her parents didn't showed up para isabit ang award niya sa kanya. Kahit na grumaduate siya as valedictorian ay wala ang mga ito. Pero inintindi niya.
"Your not selfish baby. Talk to them?" Saad sa kanya nito. Bago siya niyakap.
"Don't leave me kelland please." Pakiusap niya dito.
"I won't i'll stay here with you, now talk to your parents nasa library na sila." Tinanguan niya lang ito. Saka lumabasa sa kwarto niya at dumiretso siya sa library kung saan huli silang nag usap.
Kumatok muna siya. At nang marinig ang permiso ng daddy niya ay binuksan na niya iyon at saka dahan dahang pumasok.
Naabutan niyang nag uusap ang mga magulang niya. Maaliwalas ang mukha ng mga ito. Ngunit kakabakasan pa rin ng lungkot ang mga iyon.
"Dad, Mom." Tawag niya sa mga ito.
Nakita naman niyang gulat na gulat na nakatingin ang mga ito sa kanya.
"Princess." Sabay na saad ng mga ito. Kaya naman lalo siyang napaiyak.
They used to call her that when she was young. She miss calling her like that.
"I'm sorry mom and dad." Paghingi niya ng paumanhin sa mga ito.
Tumayo naman ang ama niya sa inuupuan nito at lumapit sa kanya.
"How are you princess ? Pinag alala mo si daddy. Saan ka ba nag punta ?" Sunod sunod na tanong sa kanya ng daddy niya bago siya niyakap at hinalikan sa noo.
"Ayos lang ako daddy. Sorry po kung pinag alala ko kayo. Hindi na po mauulit." Sagot niya dito. Naramdaman naman niyang mas lalo siya nitong niyakap. She miss her dad so much. Ito ang taga pagtanggol niya nung bata pa siya.
"Thanks god. At umuwi ka na. Wag mo na uulitin yun princess ha ? Wag mo ng iiwan si mommy at daddy. Ikaw na lang ang mayroon kami." Naiiyak na sabi ng mommy niya. Tumango siya dito.
"About the wedding dad?" Panimula niya sana. Ngunit agad ding pinutol ng daddy niya.
"The wedding is already off princess." Saad nito sa kanya. Alam naman niya iyon. Dapat ay masaya siya pero hindi iyon ang nararamdaman niya alam niyang ang kapalit ng kaligayahan niya ay ang pinaghirapan ng mga magulang niya.
"I will marry him dad." Saad niya sa mga ito. Gulat na gulat ang expression ng mga magulang niya.
"You don't have to princess." Saad ng mommy niya. No she will do did for the sake of her family.
"No mom. I will marry him. I'm going to marry Ash Drionne Monterial."
©EmEmLib
BINABASA MO ANG
Monterial Clan 2 : The Playboy Drummer (COMPLETED)
RomancePara kang virus na unti unting kumakalat sa katawan ko. Hanggang sa ang buong sistema ko'y pangalan mo na ang sinisigaw. Akala mo ba madaling ipakita sayo na hindi ka mahalaga. Na wala akong paki. Pwes hindi, makita pa lang kitang kasama ng lalaking...