Royal Academy for Wizards and Sorcerers

Chapter 40: Frozen

Chapter Forty: Frozen

Yhannie's POV

Gamit ang kapangyarihan ng mga Healer. Unti-unti ng humihilom ang mga sugat ko dala ng pinsalang ginawa ng kalaban ko. Unti-unti naring bumabalik ang lakas ko.

"Maraming Salamat!" Sabi ko habang pinipilit na tumayo.

"Wag po muna kayong tumayo. Hindi pa po lubusang gumagaling ang mga sugat niyo." Pagpipigil ng isang manggagamot sa akin.

"Ngunit kailangan ko pang kalabanin si Alexandra!"

"Hindi pa nga po lubusang gumagaling ang sugat niyo!"

"Wag ka ngang maki-alam! Gawin mo nalang ang inasign namin sa'yo!" pagmamatigas ko saka pinilit kung lumakad papalayo.

Tinungo ko kung saan si kami naglaban kanina ni Alexandra. Hindi ko na siya nakita dun. Wala na siya.

Third Person's POV

Napadapa si Yhannie dahil sa biglaang pag'ataki ni Alexandra. Kasabay nito ang mga mahihinang daing na nagmumula sa kanya.

"Hey you!" Sigaw ni Alexandra mula sa likuran.

"Nagpapahanap ka pa ha!" Sabay sabunot sa buhok ni Yhannie. Napasigaw naman siya sa sakit.

"Bitawan mo ako!" Yhannie immediately make some water bomb and controlled it. She's trying to hit Alexandra. Dahil dun nabitawan ni Alexandra si Yhannie mula sa pagkaka'sabunot.

"Gusto mo talagang mamatay ha?!" Yhannie bravely said. Gumawa siya ng isang alon para sana lunurin si Alexandra ngunit naka'iwas ito.

"You're so weak Yhannie. Your so weak to be my opponent. You still can't hit me with those power of yours. And you're insisting that your strong, that you can beat me!? Huh?!" Sigaw ni Alexandra sa kanya.

At that time, napaisip si Yhannie.

Oo nga. Hindi ako malakas, I can't even hit her. Hindi ko nga naipagtanggol ang sarili ko sa mga taong nang'aapi sa akin noon.

"BYE BITCH!" Alexandra shouted. Then gumawa siya ng isang malaking bolang gawa sa itim na apoy at kuryente.

This is maybe the last time I can see this beautiful creation of God. Dito na siguro ako mamamatay. I will just accept na mahina talaga ako. I am too weak to protect those person I love. Those person whom I consider as my Family. Sa ilang buwan na nandito ako sa Academy, makaramdam ako ng kaunting saya. Yun bang saya na ngayon ko lang naramdaman. Dahil sa tanggap ako dito. Those happy memories that we spend all together keep repeating inside my head. Lalo na nung may tumubong kabuti sa ulo ko. Natawa talaga ako nun. Ang takaw ko kasi.

Napangiti nalang si Yhannie.

"Ngingiti ka nalang ba jan, hindi ka man lang ba magmamakaawa?" Pagkatapos ay pinakawalan na ni Alexandra ang malakas na kapangyarihan.

Ipinikit ni Yhannie ang kanyang mga mata habang nakangiti.

Maybe I'm not that weak. Nagawa ko ngang harapin si kamatayan o. That means malakas talaga ako. Sana pagkatapos nito, babalik na ang lahat sa dati. Ako lang naman ang dahilan ng lahat ng ito eh. Siguro pagnamatay na ako, hindi na nila gagambalain ang Academy, ako lang naman ang habol nila e. I'll miss all of them. Especially HIM.

Pagkatapos ay nagkaroon ng malakas na pagsabog. Then isang napakalaking usok ang lumamon sa lugar. Na animo'y tinatakpan ang lahat ng nangyari.

Ng humupa ang usok. Nagdulot ng isang malaking crater ang pagsabog. Sa gitna nito, makikita ang katawan ng isang dalaga. Nakangiti ito habang nakahiga sa lupa. Wala na si Alexandra sa lugar na iyon. Parang bulang biglang nawala.