❝Η ζωή πολλές φορές μπορεί να μας παρουσιαστεί ως ένας μεγάλος καλοστημένος πόλεμος. Ένας πόλεμος με πολλές μάχες, μικρές ή μεγάλες, ανόητες ή σοβαρές, με ανθρώπους ή καταστάσεις. Από αυτές τις μάχες μπορεί να βγαίνουμε νικητές ή χαμένοι. Πάντα όμως...
♫ Song of this Chapter: Jill Andrews - Lost It All ♫
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
》 Στέφαν
- Δεν μπορούμε να διακινδυνεύσουμε τη ζωή αυτού του κοριτσιού. Στέφαν, δεν είναι καλή ιδέα.
Ακουμπάω την πλάτη μου στην πόρτα του αυτοκινήτου προσπαθώντας να βρω μία λύση για το πως θα επιτύχουμε το πρώτο μέρος του σχεδίου.
- Νίκολας, κάποιος πρέπει να μπει στο διαμέρισμά του Νοσφέρους και σίγουρα δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς.
Εκείνος με κοιτάζει αγχωμένος και τα μάτια του μου δείχνουν την αγωνία της κατάστασης. Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω τα βλέμματα όλων καρφωμένα πάνω μου. Αν είναι να πάρει κάποιος αυτή την απόφαση, αυτός θα είμαι εγώ. Έχω ρισκάρει πολλά. Τι είναι ακόμα ένα ρίσκο; Γνέφω σε όλους πως θα γίνει αυτό που είπα και τους λέω να με περιμένουν εδώ. Βρισκόμαστε κάτω από το Μέιν Καστλ και ήδη ξέρουμε πως ο Νοσφέρους βρίσκεται στο διαμέρισμά του γιορτάζοντας μία ακόμα νίκη του. Αυτό που εκνευρίζει πιο πολύ είναι ότι νομίζει πως κάθε φορά που καταφέρνει κάτι, είναι και από μία νίκη. Θα του αποδείξω τόσο σε εκείνον, όσο και στους ακόλουθους του, τι πραγματικά σημαίνει μία νίκη. Μπαίνω στο αυτοκίνητό μου και βάζω μπροστά τη μηχανή.
- Φροντίστε να μη σας πάρει χαμπάρι κανείς, αλλιώς την βάψαμε.
Ο Ίαν μου γνέφει θετικά και εγώ πατάω τέρμα το γκάζι. Πρέπει να βρω την Αλένα και μόνο ένα μέρος υπάρχει που μπορεί να είναι. Ρισκάρω πολλά μαζί της. Το να την βάλω έτσι απλά στο σχέδιο είναι επικίνδυνο και για εκείνη αλλά και για το σχέδιο. Όμως δεν έχουμε άλλη επιλογή. Πέντε λεπτά αργότερα βρίσκομαι έξω από το μαγαζί της. Είναι ακόμα ανοιχτό, κάτι που με κάνει να ελπίζω. Αφήνω το αυτοκίνητό μου σε ένα στενό και προχωράω βιαστικά ως την απέναντι μεριά του δρόμου. Κοιτάζω γύρω μου και ευτυχώς δεν υπάρχει κάτι ύποπτο. Το γεγονός ότι ο Νοσφέρους την έχει αφήσει ακόμα ζωντανή, με κάνει να ανησυχώ. Σίγουρα κάτι θα έχει σκεφτεί για εκείνη και πρέπει να μάθω τι είναι αυτό. Ανοίγω την πόρτα και περνάω μέσα. Χτυπάει ένα μικρό κουδουνάκι ειδοποιώντας πως κάποιος μπήκε στο μαγαζί και ακούω τη φωνή της να φωνάζει πως έρχεται. Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω πως δεν έχει αλλάξει τίποτα. Μόλις καταλαβαίνω την παρουσία της γυρίζω προς το μέρος της και της χαμογελάω. Εκείνη στέκεται ακίνητη με μάτια διάπλατα προς το μέρος μου. Αρχίζω να ανησυχώ για την αντίδρασή της.
