❝Η ζωή πολλές φορές μπορεί να μας παρουσιαστεί ως ένας μεγάλος καλοστημένος πόλεμος. Ένας πόλεμος με πολλές μάχες, μικρές ή μεγάλες, ανόητες ή σοβαρές, με ανθρώπους ή καταστάσεις. Από αυτές τις μάχες μπορεί να βγαίνουμε νικητές ή χαμένοι. Πάντα όμως...
♫ Song of this Chapter: Rihanna & Mikky Ekko - Stay (Boyce Avenue & Mandy Lee of MisterWives Cover) ♫
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
》 Κριστίν
Πολλές φορές όταν φοβάσαι για κάτι τόσο πολύ που τρέμεις ακόμα και στην ιδέα να μην γίνει, η ζωή συνωμοτεί με έναν διαολεμένο τρόπο για να σε τρομάξει, παίζοντας μαζί σου. Όταν ο φόβος αυτός γίνεται ένα μ' εσένα και τον ταΐζεις συνέχεια με τα συναισθήματα σου, αρχίζει να παίρνει μορφή και ίσως κάποια στιγμή, αρχίζει να εμφανίζεται στη ζωή σου με τον πιο άσχημο, αναπάντεχο τρόπο. Ο φόβος αυτός ακούει σε πολλά ονόματα, μα πάντα θα είναι ο ίδιος, δεν αλλάζει. Ο δικός μου φόβος ακούει στο όνομα της απώλειας. Φοβάμαι, τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να χάσω από κοντά μου άτομα που αγαπώ. Η ιδέα ότι μπορεί να πεθάνει κάποιος δικός μου εξαιτίας της μανίας του Νοσφέρους μ' εμένα, με κάνει να αισθάνομαι την ανάγκη να πάω κοντά του ακόμα και αν είναι να τα καταστρέψω όλα. Δεν μπορώ να αφήσω έναν ψυχασθενή να παίζει με τη ζωή μου, με τις ζωές των φίλων μου και με τις ζωές αθώων ανθρώπων πάνω στο όνομά μου. Αυτό που έγινε σήμερα, δεν θα το αφήσω έτσι. Περιμένω για τη στιγμή που θα τον κοιτάξω στα μάτια και θα γελάσω με την ίδια ικανοποίηση που γελάει εκείνος όταν σκοτώνει τους δικούς μου ανθρώπους.
Κρατάω το χέρι του Ματ και εγώ δεν ξέρω πόση ώρα. Καθόμουν όλη νύχτα από πάνω απλά κοιτάζοντάς τον. Στην ιδέα ότι θα μπορούσε αυτός ο άνθρωπος να ήταν νεκρός, τα πάντα μέσα μου αντιδρούν. Δεν θα μπορούσα να τον χάσω τώρα που τον βρήκα. Ο Ματ για εμένα είναι όλα εκείνα που σε κάνουν να θες να μείνεις σπίτι και να νιώσεις τη ζεστασιά της οικογένειας. Είναι η οικογένεια μου. Κοιτάζω το κουρασμένο πρόσωπό του και αναρωτιέμαι πόσο πολύ μοιάζει με την μητέρα μου. Οι ομοιότητες είναι τόσο κοινές μα καθένας τους έχει τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά. Το πρόσωπό του, βλέπω το δικό της. Αν έχανα και εκείνον από τη ζωή μου, θα σήμαινε το τέλος μου. Δεν θα άντεχα να προχωρήσω χωρίς τον Ματ. Χαϊδεύω απλά τον καρπό του και βάζω το κεφάλι μου πάνω στο στήθος του. Οι χτύποι της καρδιάς του είναι ήρεμοι και ταυτόχρονα τόσο μελωδικά έντονοι. Δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτόν τον μοναδικό ήχο της καρδιάς του. Αισθάνομαι το χέρι του να κουνιέται και να σφίγγει το δικό μου. Ένα δάκρυ ανακούφισης ξεφεύγει δειλά δειλά από τα μάτια μου και καταλήγει πάνω στην μπλούζα του.
