❝Η ζωή πολλές φορές μπορεί να μας παρουσιαστεί ως ένας μεγάλος καλοστημένος πόλεμος. Ένας πόλεμος με πολλές μάχες, μικρές ή μεγάλες, ανόητες ή σοβαρές, με ανθρώπους ή καταστάσεις. Από αυτές τις μάχες μπορεί να βγαίνουμε νικητές ή χαμένοι. Πάντα όμως...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
》 Τάιλερ
Στο τέλος λένε πως όλα είναι ήρεμα, όλα είναι ένας φωτεινός δρόμος που σε καθοδηγεί εκεί που προοριζόσουν από την αρχή του ξεκινήματος σου να υπάρχεις. Μα αυτό που βλέπω αυτή τη στιγμή δεν είναι ένας φωτεινός δρόμος. Είναι μία κόλαση. Αν μπορούσα να γελάσω, θα το έκανε με όλη μου τη δύναμη. Θα γελούσα δυνατά και θα έλεγα σε όλους πως έχω ζήσει τόσες φορές αυτή τη γαμημένη κόλαση, που πλέον αναγνωρίζω κάθε πλευρά της. Νιώθω το σώμα μου κυριευμένο από τον πόνο. Έναν πόνο που μπορώ να πω με απόλυτη σιγουριά ότι πίσω από τη μάσκα αυτή που φοράει, κρύβεται άλλη μία κόλαση. Προσπαθώ να συνέλθω από τα χτυπήματα μα κάθε σημείο στο σώμα μου με κάνει να νιώθω τόσο αδύναμος, σαν μια μαριονέτα στα χέρια ενός φρικτού εφιάλτη. Ανοίγω τα μάτια μου και προσπαθώ να ελέγξω το σώμα μου. Τα χέρια μου δεν κρέμονται από τον πήχη στο ταβάνι, αλλά είναι δεμένα με βαριές αλυσίδες που κόβουν σαν μαχαίρια. Κάθε κίνηση και ανοίγει και μία νέα πληγή στους καρπούς μου. Κοιτάζω το τζιν μου το οποίο έχει αλλάξει χρώμα. Είναι κόκκινο. Κόκκινο από το ίδιο μου το αίμα. Προσπαθώ να γυρίσω το κεφάλι μου δεξιά για να δω τι βρίσκεται πίσω μου, μα κάτι φρικτό με εμποδίζει. Η ανάσες μου είναι κοφτές και δυσκολεύομαι να καταπιώ. Νιώθω το αίμα μου στο στόμα μου και αμέσως υψώνω τα χέρια μου προς το λαιμό μου. Ένα περιλαίμιο από σίδερο είναι τοποθετημένο γύρω μου. Ψηλαφίζω προσεκτικά τον λαιμό μου και αμέσως αναθεματίζω. Μικρά αλλά χοντρά παλούκια είναι καρφωμένα γύρω από τον λαιμό μου τα οποία συγκρατούνται από το σιδερένιο περιλαίμιο.
Προσπαθώ να ελέγξω τις ανάσες μου μα όλα αυτά που βρίσκονται χωμένα μέσα στο σώμα μου δεν βοηθάνε. Υπάρχει μία παρουσία μέσα στο δωμάτιο, κινείται συνεχώς πίσω μου μα δεν μπορώ να καταλάβω ποιος είναι. Νιώθω πως με κοιτάζει, ακούω τα μικρά γέλια του, μα είναι δύσκολο να συγκεντρωθώ σε κάτι αυτή τη στιγμή. Κάνω μια προσπάθεια να κουνήσω το σώμα μου μα κάτι στα πόδια μου με ενοχλεί. Δεν μπορώ να σκύψω να ελέγξω τι είναι γιατί το πιο πιθανό είναι το κεφάλι μου να βρεθεί στο πάτωμα, και αυτό χωρίς το υπόλοιπό σώμα μου.
