❝Η ζωή πολλές φορές μπορεί να μας παρουσιαστεί ως ένας μεγάλος καλοστημένος πόλεμος. Ένας πόλεμος με πολλές μάχες, μικρές ή μεγάλες, ανόητες ή σοβαρές, με ανθρώπους ή καταστάσεις. Από αυτές τις μάχες μπορεί να βγαίνουμε νικητές ή χαμένοι. Πάντα όμως...
♫ Song of this Chapter: The Ocean I See - Rain Can Stop ♫
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
》Κριστίν
Κοιτάζω από το παράθυρο τους περαστικούς και κάπως έτσι εύχομαι να ήταν και εκείνος στη ζωή μου. Ένας απλός περαστικός. Να περνούσε απ' έξω από την καρδιά μου χωρίς να βηματίσει μέσα της. Να μην άπλωνε τα χέρια του πάνω μου, να μην άγγιζε την ψυχή μου, να μην άγγιζε εμένα. Το μυαλό μου είναι κυριευμένο από την μορφή του, τα λόγια του, τις κινήσεις του, τα πάντα του. Έφυγα, έτρεξα μακριά του, για την ακρίβεια με έδιωξε. Μα η ψυχή του ούρλιαζε να μείνω πίσω μαζί του. Η καρδιά του και κάθε χτύπος της, φώναζε να μείνω να παλέψω, μα πως θα περιπλανιόμουν μέσα στο χάος του κενού του εαυτού; Κουράστηκα να ζω έτσι. Φοβάμαι να δώσω και άλλο λίγο από τον εαυτό μου σε κάτι που δεν έχει ουσία.
Ξημέρωσε και κατάλαβα πως είχε έρθει κοντά μου σήμερα. Είχε αφήσει το σημάδι του. Σκέφτομαι πως άφησε την φωτογραφία επίτηδες και πως βαθιά μέσα του ήλπιζε να πάω κοντά του. Ίσως εκείνη η πλευρά του είχε ξυπνήσει και έκανε τα αδύνατα δυνατά για να με κάνει να καταλάβω πως δεν αργεί να γυρίσει σε 'μενα. Εμφανίστηκα μπροστά του και πίστεψα πως όλα θα ήταν διαφορετικά. Πως θα ένιωθε ξανά δυνατά όπως εγώ, μα η απέραντη θάλασσα των συναισθημάτων μου πνίγηκε από το χάος των σταγόνων του. Αυτών των άδειων σταγόνων που τρέχουν και χύνονται από την ψυχή του καθώς αναζητούν να βρουν τον προορισμό τους. Τον προκάλεσα να μου μιλήσει, μα η αγκαλιά του δεν με άγγιξε, με πόνεσε. Νόμιζα πως η κουκκίδα στο χάρτη των ελπίδων μου αναβόσβηνε έτοιμη να γεμίσει κάθε σημείο του, μα χάθηκε το πρωί.
Είναι στιγμές που θέλω να γελάσω. Αλήθεια! Θέλω να γελάσω γιατί ξέρω πως ο Τάιλερ με θέλει, με αγαπάει και νιώθει για εμένα. Τα ξέρω όλα αυτά, μα θέλω να τα νιώσω ξανά. Θέλω να βρει την ψυχή του και να μου τα δείξει. Τα έχω ανάγκη. Έχω εκείνον ανάγκη. Μα περισσότερο έχω εμάς ανάγκη. Φτάνει μόνο μια λέξη του και όλος αυτός ο χρόνος θα μηδενιστεί ξανά. Φτάνει μόνο ένα βλέμμα του και οι ελπίδες μου θα βγουν ξανά στον χάρτη. Τον περιμένω, τον περίμενα και ήρθε, μα φάνταζε ξένος. Μέσα σε εκείνο το δοχείο που έχω ερωτευτεί είναι χαμένη η ψυχή του, αναζητώντας τον δρόμο της. Μα η αδιέξοδος δημιουργεί τόσα πολλά τείχη που πάντα θα πέφτει σ' ένα και δεν θα γυρίζει σε μένα.
