❝Η ζωή πολλές φορές μπορεί να μας παρουσιαστεί ως ένας μεγάλος καλοστημένος πόλεμος. Ένας πόλεμος με πολλές μάχες, μικρές ή μεγάλες, ανόητες ή σοβαρές, με ανθρώπους ή καταστάσεις. Από αυτές τις μάχες μπορεί να βγαίνουμε νικητές ή χαμένοι. Πάντα όμως...
♫ Song of this Chapter: Until The Ribbon Breaks - One Way Or Another ♫
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
》 Τάιλερ
Προσπαθώ να κοιτάξω τον εαυτό μου από μια μακρινή γωνία και το μόνο που βλέπω είναι όλα εκείνα τα "δεν" που δημιουργούνται σαν σύννεφα στο μυαλό μου. Αναρωτιέμαι στα πόσα "δεν" θα δημιουργηθεί αυτή η τεράστια καταιγίδα που θα μου ρημάξει το μυαλό, μα ακόμα και τώρα σκέφτομαι το πόσο αξίζει να ρισκάρω. Δεν είναι που δεν μπορώ να νιώσω. Είναι που δεν μπορώ να την νιώσω δική μου. Δεν είναι που δεν μπορώ να την αγαπήσω. Είναι που δεν γνωρίζω τι σημαίνει να αγαπάς. Η ανάγκη μέσα μου να φτάσω ξανά κοντά της με κάνει και τρέμω, μα τελευταία στιγμή νιώθω τον πόνο μέσα μου να μεγαλώνει και σταματάω. Πνίγω την ανάγκη μου και γίνομαι δούλος αυτού του αβάσταχτου άγνωστου πόνου. Δεν μπορώ να αισθανθώ μα η εικόνα της στο μυαλό μου, μου προκαλεί την αίσθηση ότι ακόμα και τη στιγμή που λέω ότι δεν αισθάνομαι, ακόμα και αυτή η άρνηση είναι κάτι. Είναι αίσθημα. Προσπαθώ να μην δώσω δικαίωμα στο μυαλό μου να μπλεχτεί με την ιδέα του έρωτα, μα το φιλί της μου δημιούργησε κάτι ανεξήγητο μέσα μου. Η αγκαλιά της με γέμισε με αυτά τα "κάτι" που δεν μπορώ να εξηγήσω. Νιώθω μεθυσμένος από την εικόνα της στο μυαλό μου και θέλω να παρασυρθώ σε κάθε σημείο της. Θέλω να πέσω στη φωτιά της και ας γίνω παρανάλωμα αυτής της γαμημένης ανεξήγητης αίσθησης που έχω για εκείνη.
Αν πέσω στην φωτιά της δεν ξέρω κατά πόσο θα βγω από τις στάχτες της. Η ιδέα πως εκείνη είναι όλα εκείνα που αναζητώ με κάνει να φαίνομαι σαν ένα μισό. Είμαι ένα μισοτελειωμένο μισό που μόνο εκείνη θα με ολοκληρώσει. Έτσι είναι και εκείνη. Εκείνη τη νύχτα που άγγιξα τα χείλη της με τα δικά μου το ένιωσα. Ένιωσα πως το δικό της μισοτελειωμένο μισό κολλούσε τέλεια με το δικό μου. Ένιωσα πως ρουφούσαμε ο καθένας μας τον έρωτα του άλλου, την φωτιά που σιγοκαίει μέσα μας και με ένα μικρό αεράκι θα μας παρασύρει σε μία τεράστια πυρκαγιά. Την νιώθω παρών ακόμα και όταν δεν είναι κοντά μου. Έχει απλωθεί σε κάθε γωνιά του μυαλού μου, ελέγχοντας αυτό το "κάτι" που αισθάνομαι κάθε φορά που εμφανίζεται μπροστά μου. Πιστεύω πως ίσως είναι ο καθρέπτης μου. Πάνω της καθρεφτίζετε κάθε όνειρό μου, κάθε σχέδιό μου, κάθε θέλω μου και κάθε ευχή μου. Νιώθω πως δεν θέλω να την χάσω και εκείνη τη στιγμή μετανιώνω που έφυγα από κοντά της. Την άφησα μόνη της μέσα στη βροχή, υποκύπτοντας στον πόνο μου, μα η παρουσία της αξίζει κάθε πόνο.
