Wattpad de bir sorun var ve son iki bölümdür kitabıma kafayı takmış durumda. Bazen bölümü yayınlanmış gösterip yayınlamıyor bazen de sizlere bildiri gitmiyor. Benim bildirimlerin kafayı yemiş durumda zaten. Anlamış değilim. Umarım çabucak düzelir bu sorun.
Bölüm bir kaç saat öncesinden keremin ağzından yazılmaya başlanmıştır.
Keyifli okumalar..
Kerem'in ağzından
Gözlerim ağrıyla birlikte açılırken zeynepin başucumda telefonla uğraştığını gördüm. Dikkatli bir şekilde telefonla ilgileniyor.
"zeynep"
"gü-günaydın canım" dedi kekeleyerek. Bir şey mi vardı? Soracakken elini yanaklarıma koydu. Beni incelerken ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışıyordum. Sanırım bir şeyim var mı yok mu onu gözlemliyordu.
Saçlarımın arasına öpücük kondurdu. Yapılmasını en sevdiğim şeylerden biriydi ; saçlarımla oynanması. Hele zeynep yaparken ayrı bir haz alıyordum. Onun uzun, ince parmakları saçlarımın arasında gezinirken huzur doluyordum. Bütün dertlerim yok oluyordu sanki..
"nasıl hissediyorsun?" diye sorunca 'berbat' diye cevap verdim. Başım zonkluyor, midem bulanıyordu. Normaldi sanırım bu hisler.
"normal" diye mırıldandı. Zar zor duydum sesini. Sıkılmıştım, hemde çok. Ne kadar ağrım olsa da evime gitmek istiyordum.
" Çağan abi nerede? Ne zaman çıkacağız buradan?"
"bilemiyorum ama biraz daha kalmalıyız bence. Yüzün kötü gözüküyor"
"bir şeyim yok benim" yalan. Hastanelerden nefret ederim. Bu zamana kadar her geldiğimde kaçtım buradan. Zaten anca baygın getirebiliyorlardı beni buraya.
"evet, öyledir bitanem" gözlerimi devirip homurdandım. Kimse inanmazdı zaten bana ama eve gitmek istiyordum. Buradan ve bu yataklardan nefret ediyorum!
"bu giysilerle rahat olamıyorum" diye tıslayınca düşündü biraz.
"ee şey, ben gidip sana rahat bir şeyler getireceğim zaten canım. Hadi yardım et bana" yanıma gelip doğrulmamı sağladı. Üzerimdeki tişörtü çıkarttı. Biraz daha iyiydi böyle. Bu sıcakta çok iyi de sayılabilirdi. -Pantolonun kemeri belimi ezmeseydi -
"pantolonunu da çıkartalım rahat olursun" deyince sırıtmaya başladım. Hep o mu takılacaktı.? Birazcık oynayabilirdim.
"seni soymak istiyorum desene sen şuna"
"hıı çok istiyorum canım. Alttan boxer giyiyorsun değil mi?"
"tabiki. Ama sen yine de kontrol et istersen" dedim sırıtışım suratıma yayılarak.
"kereem"
"hıı?"
"çok tatlısın" dedi gülümseyip. Kaşlarım çatıldı anında. Acısını içime çektim. Zeynepin kızması gerekmiyormuydu?
Yanağımı okşadı.
"çatma kaşlarını. Acımıyor mu?"
"acıdı. Off" yanağıma minicik bir öpücük kondurup üzerimdeki pikeyi kenara çekti. Daha büyük bir öpücük isterdim. Sonuçta haftalardır peşimde koşan oydu. Ona ne kadar inansamda bunu ona söylemeyecektim. İlgisi hoşuma gidiyordu. Ki ona hak veriyordum birazda. Telefon konuşmamı duyup o kadar sakin kalması zor bir şeydi. Ben de olsam bana oyun oynardım.
Eli kemerime gidince titrediğini gördüm. Onu zor duruma sokmak istemediğim için kendim yapabileceğimi söyledim ama bir elim sargıdayken bunu başarabileceğime emin değildim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bebeğim
Fanfiction~Bir adet baba, bir adet yar, bir adet sevgili olmanı istiyorum.. Seni İstiyorum!~ "merhaba, boşmu?" kadın gözleriyle önündeki sandalyeyi işaret etti. "sanane?"net bir dilde konuşmuştu adam. Ama kadının ne denli ısrarlı olduğunu bilmiyordu. Zeyne...
