Çınar 'dan; Salak salak yürüyordu m sokakta. Ben niye Almila ya öyle şeyler dedim ki? Of umrumda bile değil. Ne Almila, ne de onun başına gelenler... Umrumda deği- kimi kandırıyorum ben? Almila yi köpek gibi umursuyorum... Ben gittikten sonra ne oldu? Gözlerine baktığımda hayal kırıklığı görmüştüm. Acaba benden nefret mi ediyordu? Of Çınar of! Zeyt de son günlerde ortaya çıkmıyor. Kesin bir planı var. Gül ile oynamış diye duydum.. Şerefsiz ışte.. Telefonum çaldığında irkildim. Arayana baktığımda gözlerimin dolmasına engel olamadım. Doruk😏 Arıyor... Korkak bur şekilde açtım. "Doruk?" "Naber lan şerefsiz?" "Doruk. Bak-" "Kapat çeneni ve beni dinle! Almila sana gerçekten değer veriyordu. Bunu biliyor muydun? Sen onu ilk aşağıladığı nda yanına gitmiştim. Bana nasıl sarıldı, nasıl ağladı haberin var mi? Peki su an nerede? Nerede ağlıyor? Nerede köşeye sıkışmış durumda? Nerede, kiminle, ne yapıyor?! Başı dertte mi? Bayıldı mi? Ne oldu ona?! Hiçbirini bilmiyoruz! Senin yüzünden! Senin bencilliğin yüzünden! Sen. Bencilsin Çınar ÖZDEMIR!! BENCILIN TEKISIN SEN! NE ALMILA YI NE DE BAŞKA KIZLARI HAK ETMIYORSUN!!" "Almila... Ka-kayıp mi?" "Onca laftan bunu mu çıkardın? Evet! Kayıp! Şimdi vicdan yapmaya felan kalkma! Çünki artık kimse yemez. Git keyif felan çat! Çekirdek al. Yanına kola. Biz su an elimiz kolumuz bağlı oturuyoruz. Çünki lanet olasica polisler, 24 saatin geçmesi gerektiğini söylüyor! Ya o saatlerde başına birşey gelirse? Televizyon açık. Her an bir haber kanalından Almila ile ilgili haber çıkar diye bekliyoruz. VE HEPSI SENIN YÜZÜNDEN OROSPU ÇOCUĞU!! -Doruk sakin olur musun?- NASIL SAKIN OLAYIM SELIN? KARDESIM, canımdan çok sevdiğim, ilk aşkım, ilk göz ağrım, su an nerede başına neler geldi? Bilmiyorum. Ya- ya bana ihtiyacı varsa?" Gözlerimden yaşlar akıyordu. Kendimi Doruğun yerine koydum. Selin, Doruk yüzünden kaybolsaydı, sanırım Doruğu ölesiye döverdim. Onun yaptığı az bile. Doruk. Çok. Çaresiz. Diğer herkes gibi.. Ve ben. Pişmanlık bütün benliğimi sarmış durumda.. Ya Almila nın başına bir şey gelirse? Işte o zaman kendimi asla affetmem... Telefonumu cebime tıkıp koşmaya başladım. Bir yandan da Almila yi arıyordum. 2. Çalışta açtı. Umut ile alo dedim. "Alo? Almila?" "Boşuna arama. Telefonu evde kalmış." Zac, soğuk bir şekilde konuştu. Bir şey demeden telefonu kapattım. Karanlık sokaklarda Almila yi arıyordum. O sirada telefonum çaldı. Bilinmeyen bir numaraydı. "Alo?" "Çınar?" Duyduğum ses ile bütün bedenimi soğuk bir rüzgar sardı. "Almila? Sen misin?" "Doruk. Doruğa şöyle. Onu çok seviyorum." "Neden kendin arayıp soylemiyorsun?" "Çünki. Aramaya vaktim olmayacak." "Ne demek bu Almila!" "Bana bağırma! Bana bağıracak en son kişi sensin Çınar!" Telefon kapandı. Hemen Doruğu aradım. "Ne var lan? Ne yüzle arıyorsun? " "Doruk dinle. Almila beni aradı -" "Seni mi aradı? Telefonu burada. Seni araması imkansız." "Hayır. Bilinmeyen bir numaradan. Dediki 'Doruğa şöyle onu çok seciyorum.' Neden kendin soylemiyorsun dediğimde ise dediki 'Çünki aramaya vaktim olmayacak.'" "Ne demek lan bu?" "Ne biliyim?" "Bip bip bip" Telefon kapanmıştı. Hemen telefonuma Selin için indirdigim takip programını açtım ve Almila nın beni aradığı numarayı oraya yazdım. 05********* Ve takibi başlat tuşuna bastım. Telefonun ekranında yeşil bir yok belirdi. Yürüyerek o yolu izledim. Yaklaşık yarım saat yürüdükten sonra, tenha bir yere geldim. Almila nın burada ne işi var ki? Yeşil yol burada son buluyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bilinmeyen numarayi aradim. Pür dikkat sesi dinledim. Biraz ileriden samsung sesi geliyordu. Sesin geldiği yere vardığımda sağ tarafta derin ve nefes kesen bir uçurum gördüm. Aklıma gel en düşünce ile irkildim. Almila. Buradan... Hemen telefonumla yenı bir grup açtım. Attığım konuma gelin. Hemen Doruk😏, Selocan, Zac, Denız, Gül, Daima kisilerini eklediniz. -Size şimdi bir konum atacağım. O konuma gelin. Hemen. Doruk; Niye? -Çünki Almila yi bulmuş olabilirim. Ama- Selin; Ama ne? -neyse. Siz gelin. Acilen. Konum... Konumu atıp telefonu kapattım ve uçuruma yaklaştım. Aşağı baktığımda, hiçbirşey göremedim. Elimi sağ tarafa koyup oturdum. Ama götümde fındık kabuğu var mış gibi hemen kalktım. Orada dört dönüp diğerlerini beklerken çığlık duydum. Kız çığlığı. Kafamı çığlığı n geldiği yöne çevirdim. Yine karanlik bir yol vardı. Tam gidecek iken araba sesi duydum. Araba tam önümde durunca arabadan Doruk indi. Yanıma geldi. Bana vuracağını sandım. Ama bana sarıldı. "Almila yi bul lütfen." Dedi ve ağlamaya başladı. Bende Doruğa sarıldım. Zac, Deniz, Gül, Diana ve Selin de yanımıza geldiğinde bir çığlık daha duyduk. Doruk beni ittirip çığlığı n geldiği yöne ilerledi. Bende peşinden gittim. Arkamızdan diğerleri de geliyordu. Yaklaşık 20 dakika yürüdükten sonra yıkık bir kulübeye vardık. Bu ne lan? Bir çığlık daha duyuldu. Hemen içeriye girdik. Sessiz ama bir o kadar da hızlı bir şekilde ilerlerken bir oda dikkatimi çekti. Tam girecekken telefonum çaldı. Allah'tan sessizdeydi. Doruğa telefonumu gösterdim ve sessizce dışarı çıktım. Yine o numaraydı. "Alo? Almila?" "Çınar. Uçuruma gelin." "Ne? Alo?" Kapattı. Siktir. Açtığım gruba mesaj attım ve uçuruma ilerledim. Arkamdan geldiklerini duyuyordum. Ileride karalti farkettim. Aniden durdum. Arkamdan gelen Zac de bana çarptı. Ilerideki karalti yere yığıldı. Yanımdan Doruk koşup karaltiyi kucağına aldı. O sirada karalti dan süzülen sarı saçları görmemle yere yığılmam bir oldu. O karalti... Bugün siyah elbise giyen... Almila idi..
