Biri Sakar Mı Dedi?

2

Telefonumun çalmasıyla uyandım. Uykulu bir ses ile cevap verdim.
"Alooouu?"
"Almila?"
"Aa Doruk? Senmisin?"
"Maalesef benim. Ayrıca ben senin abinim. Bana abi diceksin. Ve sana çok kötü bir haberim var."
"Bundan daha kötü ne olabilir ki Allah korusun?"
"Yarın oraya geliyorum. "
"Niyeymiş o?"
"Annemle babam başbaşa tatile çıkmak istiyorlarmış. Dediler ki oğlum lütfen sende gel. Ben dedim ki üzgünüm babacim biricik ablamı ve kardeşimi elin Izmirinde yanlız bırakmam oraya gidiyim. Sonra biraz daha ısrar felan ettiler ama en sonunda dayanamadılar ve kabullendiler."
"Ha ha ha. Demiyosun ki ayak bağı olmamı istemediler o yüzden beni oraya yolluyolar?"
"Neyse Almila bu sohbet çok uzadı faturamdan gidiyor."
"Aman yesinler faturanı."
"Öyle deme ama. Senin telefonu la babannemleri aradığımızda en az 1 saat konuşmuştuk ve ben hala dünmüş gibi hatırlatıyorum. Kıyameti koparmıştın. Babama 1 hafta trip atmıştın. "
"Tamam. Yeter sus. Hadi eyw. "
Dedim ve telefonu suratına kapattım. Bu yaşta napıcaksa faturayı. Gerçi benden 3 yaş büyük ama neyse. Aramızda. Biraz kendimi ve ailemi anlatayım. Annem ıngiliz babam türk, annemin ismi Alexis. Babmın ki Kemal. Annem 42 babam 46 yaşında. Annem sarışındır. Babam ise kumral. Üç kardeşiz. En küçükleri benim maalesef. En büyüğümüz Emel. 21 yaşında. Sarı kıvırcık saçlara sahiptir ama gözleri kahverengi dir. Ortancamız Doruk. Kendisi Emel'e bile abilik taslar. Ama benimle uğraşmak en büyük hobisi. Sarışın mavi gözlü, kaslı bir kişiliktir. Dışarıya çıktığımızda, omzuma kolunu atar bende kolumu beline sararım. Aslında abimi çok seviyorum ama söylersem götü kalkıyor. Basketbol u çok sever. Haa unutmadan, Doruk 20 yaşında. Ben mi? Ben Almila. Almila Parlar. Parlar holding in en son varisi. 17 yaşındayım. Tıpkı abim gibi sarı saçlara sahibim. Ama annemden düz saç geni, babamdan ise kıvırcık saç geni gelince garip birşey oluyor. Ama seviyorum saçlarımı. Gözlerim mavi voleybol oynamayı çok severim. Geleckte oyuncu veya manken olmak istiyorum. Ama korumacı abim buna izin vermiyor. Hatta bir defasında me&you diye bir mağaza dan teklif gelmişti. Fotomodellik. Annemle babam gayet sıcak baktılar ama abim sağolsun. Teklif eden adamı resmen öldürecekti. Sonuç. Vazgeçtiler. Bende abimle 2 hafta konuşmadım. Ama barıştık sonra tabii. Telefonuma gelen mesaj sesi ile irkildim ve mesaj a baktım. Ah. Çok şaşırtıcı. Abimden mesaj gelmiş. Kimden; Kılıbık Doruk
Birdaha telefonu suratıma kapatırsanız hanımefendi bedelini ağır ödersiniz.😈
Gönderilen; Kılıbık Doruk
Hiç kusura bakmayın efendim ama ben artık yetişkin bir genç kızım. Sizin o sözde 'korkutucu' tehditlerinize kanmam.
Suratımda abime laf sokmanın verdiği gülücük vardı. Ama bir süre sonra o gülücükler soldu.
Kimden;  Kılıbık Doruk
Saçmalama Almila sen daha reşit bile değilsin. Alırım ayağımın altında haa. Kaşınma.
Pis ya. Gıcık.
Gönderilen; Kılıbık Doruk
Gıcık
Of ya nefret ediyorum şunun benden büyük olmasına. Gıcık işte nolcak. Ayağa kalktım ve mutfağa yöneldim. Dolaptan kendime bir kutu çikolatalı süt çıkarıp içmeye başladım. Gözüm balkona kaymıştı. Masa hala devrik duruyordu. Yazık ablama hem işten yorgun argın gelecek sonra bu masayı kaldıracak. Sütümü mutfaktaki masaya koydum ve sinekliği açıp balkona girdim. Masanın iki kenarından tutarak zor da olsa kaldırıp yerine koydum. Sanırım kasım çıktı. Dur bakıyım. Aha çıkmış. Kendime hakim olamadım ve balkondan aşağıya baktım Kont orada oturuyordu. Hemen balkondan çıktım ve koşarak kapıya yöneldim. Tabiki bu işlemi düzgün yapamadım. Koşarken sağ bacağım sandalyeye çarptı ve sandalye sandalye de yere düştü. Oflayarak sandalyeyi kaldırdım ve YÜRÜYEREK dış kapıdan çıktım. Merdivenleri yavaşça inip giriş e geldim ve koşmaya başladım. Hayır hayır hayır. Dur Almila dur! Çok geççç! Eve yine bir sakarlık yaptım ve apartmanın girişinde duran bisikletin üzerine düştüm. Yine mi ya. Dizim kanıyo kanıyo ya. Kont kopan gürültü ile hemen yanıma geldi ve bisikleti kaldırmaya çalıştı. Canım ya. Ona yardım edip sol elimle bende bisikleti kaldırdım. Bisikleti kenara ittirince yavaş yavaş ayağa kalktım. Kont bana yardım edermiş gibi yaralı bacağımın yanından yürüyordu. Sabah ki gençlerin oturduğu yere gittik ve oraya oturdum. Kont da yanıma oturdu. Sol tarafıma oturduğu için sol kolumla ona sarıldım ve "Teşekkür ederim." Diye fısıldadım.
"Kont!"
Tam karşıdan gol diye bağıran genç bize doğru geliyordu. Kont ona doğru koştu. Sanırım sahibiydi. Ve bana sanki köpeğini yemişim gibi bakıyordu. Abii en gerektiği zamanda nerdesin?