Sofie's POV
Palawan Escaped / Outing
Ang lamig ng simoy ng hangin dito sa tabing dagat. Malaki talaga ang rest house nila Adrian. Pero kahit ganito kalaki feeling ko ang liit lang dahil sa nararamdaman kung sakit.
"Sofie, Bakit mag isa ka?" Tanong ni Tyler.
"Wala lang" Tipid kung sagot. Mas pinili kung mag isa ayaw ko kasi na makita nila kung ano talaga ang nararamdaman ko. dahil sure ako na maapektuhan sila.
"Pwede ba kita samahan?" Tumango nalang ako. Kung nag aalangan kayo na dahil nga may gusto siya sa akin o kung totoo man yun. wala lang naman sa akin. basta ako were friends.
"okay ka lang ba?" bakas sa mukha niya ang pag aalala
"Oo naman" at umiwas ng tingin. mabait naman si Tyler e. Playboy lang.
"Alam ko may problema ka. at alam kung siya" at naupo sa buhangin.
Ti nap niya naman yung lupa at pinapaupo ako sa tabi niya. Umupo naman ako. At tumimgin sa dagat, feeling ko anytime babagsak ang luha ko.
"Ano bang nangyari?" tanong niya ulit. Alam kung concern siya dahil halata naman sa kanya na seryoso siya.
"Okay, basta tandaan mo andito lang ako. Hindi bilang isang lalaki na nangungulit sayo kung may pag asa siya. Kundi kaibigan na handang makinig sayo" Napangiti naman ako sa sinabi ni. Dahil alam niya din na makulit na siya. Huminga naman ako ng malalim. I think i need this yung mag open up.
"Paano kung siya na mismo ang sumuko?" simula ko. di naman siya nag salita halatang inaantay niya pa ang mga susunod kung sasabihin.
"Paano kung kelan Mahal na mahal mo na siya, tyaka siya mawawala?" kinagat ko ng labi ko para pigilan ang luha ko.
"Paano kung ipa mukha niya sayo na may hihigit pa sayo?" Habang naalala ko yun di mawala yung bigat sa dibdib ko. Kaya diko na napigilan yung luha ko.
"Tyler, Bakit ang daya? Mahal ko naman siya e. Pero bakit ganun kelangan ipa mukha niya sa akin na tapos na at wala naman akong karapatan sa kanya?" diko napigilan yung luha ko at naramdaman ko nalang na yakap ako ni Tyler. hindi ako pumiglas kasi feeling ko babagsak ako anytime
"Alam ko na mahal ka din niya, Magulo lang siguro sa ngayon. pero maayos nyu yan." Bumitaw ako sa yakap at tumingin ulit sa karagatan.
"Sofie, Magulo pa kasi di pa kayo nag uusap ng maayos. Mahal ka niya. at kung may mga nasabi man siya sure ako na hindi niya gusto yun" Pag papaliwanag niya. pero kahit gusto ko maniwala ayaw ng isip ko. dahil in the end we start pretending and we end pretending. Ayun naman yun diba? kaya siguro ganyan ang advice ni Tyler.
"Kilala ko si Luis, kaibigan ko yun e. kaya sana maayos nyu." at tinap niya ang balikat ko.
"Thanks" I said. tumayo naman siya
"Welcome, tara balik na tayo sa suite" at inioffer ang kamay niya para maka tayo ako. tinangggap ko naman.
Habang nag lalakad kami pabalik ng suite naka sabay namin sila Luis at Sam. Masaya silang nag kwekwentuhan. napa tingin siya sa akin pero ni isang emosyon wala akong makita. Nagulat ako ng mag salita si Tyler
"Gago, Ka Dude! Ito girlfriend mo oh! Hindi yan!" Singhal ni Tyler pero alam ko na nagtitimpi lang siya. Pero di sumagot si Luis naka tingin lang siya sa akin.
"Paano kung malaman to ni Jan? Gago ka dude! Magagalit yun. Bestfriend niya si So-"
"Ano naman? ano naman kung malaman ni Jan? Wala akong pake!" Sigaw niya. Nagulat si Tyler kaya akmang sasapakin niya na nang pigilan ko siya.
YOU ARE READING
Game Of Love [On-Going]
Teen FictionHow Love can play with us? Hi, Im Thalia first of all i wrote this because im inspired. 15 y/o. I hope you like it. Love yeah guys.. Meet Miracle Sofia Chandria, A girl who loved Luis.. How they fight for love. if love playing with them.. Lets Se...