OSİAS ~Old But Gold~

Bölüm-43) Pes Ediyorum Part:2

Ben babamın bana bayram harçlığı olarak 15GB internet paketi almasının mutluluğuyla uçarken. Watty gitti kitabı yayımdan kaldırdı! Tüüüm bölümleri tek tek yayımladım, aralarında taslakları sildim. Kıçım yırtıldı resmen. Bu Watty'nin Osias'a gıcığı var yetişkine alıyor, sıralamadan atıyor, yayımdan kaldırıyor...

Bildirimler için özür dilerim.

Logan buradan Osias'a sesleniyor:

Get Scared- God Damn Liar şarkısının Lyrics'i sana girsin bir daha da çıkamasın! Hani bir daha gitmeyecektin? Göt kafalı!

-*-*-

Osias. Yine gitmişti. Bu sefer geri dönecekti, belki yarın. Güçleri yine ondaydı, anlaşmaları gereği.

Bu sefer çok çok daha güçlüydü. Ruhu yok olunca gücüne daha fazla yer açılmıştı. Gücü etrafını kaplıyordu. Sanki etrafa parlak bir ışık saçıyordu. Önceden bilmediği her şeyi biliyordu. Gözlerinde gerçeği görmesini engelleyen perde kalkmıştı.

Bu gerçekleri görmesini sağlayan karanlık dostuna gülümsedi. O ise saygıyla hafifçe eğildi.

Her zaman insanların davranışlarını saçma bulmuştu. Devasa bir oyunun içinde küçük kuklalar olduklarını umursamadan kendilerinin değerli olduklarını savunmaları. Tabii ki değerlilerdi, oynaması en eğlenceli oyuncaklardı nede olsa. Savaşlar ölmemek için çıkıyordu ama tek getirdiği ölümdü. Kendilerini en üstün canlı ilan eden bu yaratıkların tek yaptıkları gerçekleri yok saymaktı.

1 HAFTA ÖNCE

Logan Osias ölüm-gitme karışımı şeyini yaptığında Chloe abur cuburlarına el koymasın diye Osias'ın odasına saklamıştı. Osias'ın kapısını çaldı.

"Giriyorum içeriye" İçeriden ses gelmeyince daldı odanın içine. Osias ortalıkta gözükmüyordu. Umursamayıp masanın kilitli çekmecesinin kilidini açtı. Jelibonları almış gidecekken masanın üzerindeki notu fark etti. Kanla yazılmış gibi duruyordu. Masanın üstündeki kırmızı kan damlalarına bakılırsa gerçekten kanla yazılmıştı.

Kağıdı eline aldı ve okudu. Pes ediyorum. Bu kısa cümleyi okuduğunda sanki damarlarından soğuk su akıyor gibi hissediyordu. Yorgun ve savunmasız. O geçmeyen baş ağrısı geçmişti. Odanın görüntüsü yerini karanlığa bıraktı, başı dönüyordu. Arkasındaki duvara yaslandı. Bayılmadan önce duyduğu tek şey onun sesiydi.

"Daha fazla bu işkenceye katlanmana gerek yok. Sanırım artık bu gücün üstesinden gelebilirim..."

4 YIL ÖNCE -OSİAS 14 YAŞINDAYKEN-

"Birazdan birbirimizi tamamen unutacağız değil mi?" dedi Seth.

"Ben sizi unutmak istemiyorum" dedi Aaron bakışlarını yerden ayırmadan.

"Hey 2 yıl sonra tekrar karşılaşacağız bu kadar üzülme" dedi Osias ve kolunu arkadaşının omzuna attı.

"Birbirimizi hatırlamayacağız ama. Neden birbirimizi unutmak zorundayız ki?" dedi Logan, uçurumun kenarında oturmuş gözlerini kapamıştı.

"Ölmemeniz için gerizekalı. Benim sizinle bir alakam olduğunu öğrenirse öldürürler sizi!" Dedi Osias.

"Geleceğin Tanrı'sıyla arkadaş olmak eğlenceliydi" dedi Aaron.

"Mükemmelliğimden 2 yıl uzak kalmak zorunda olduğunuz için üzüldüm ama artık hafızanızı temizlemeliyim" Önce Aaron'dan başladı gözlerini gözlerine sabitlediğinde, Aaron'un gözlerinden çıkan bir ışık onun gözlerine geçiyordu. Kendiyle ve diğerleriyle alakalı her şeyi sildi beyninden sonrada onu evine geri ışınladı. Sonra Seth'e de aynısını yaptı.