ႏြယ္​..sulay Fic

ႏြယ္(တတိယပိုင္း)(၂၉)

တစ္ပတ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ဇယားတစ္ခုကဒီေလာက္ထိ
ကိုျမန္ဆန္ခဲ့တာလား။ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအလုပ္နဲ႔
စာနဲ႔ၾကားထဲမွာကိုယ့္အနားယူခ်ိန္ကိုနည္းနည္း
ေလးေတာင္ဖဲ့ေပးလို႔မရခဲ့တဲ့ကြၽန္ေတာ္က အခု
တစ္ပတ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ဇယားေအာက္မွာဘဝက
ေတာ္ေတာ္ႀကီးကိုလြတ္လပ္မႈဆန္ခဲ့တယ္။

အလုပ္ကိစၥေတြေၾကာင့္အခ်ိန္ေပးၿပီးမဖတ္ႏိုင္ခဲ့
ေသာဘာသာျပန္စာအုပ္ေတြ၊ဂႏၲဝင္ ဝတၱဳ႐ွည္
စာအုပ္ေတြကို တစ္ပတ္ဆိုတဲ့ကန္႔သန္႔ခ်က္အ
ခ်ိန္တစ္ခုေအာက္မွာxingရဲ႕စီစဥ္ေပးမႈေၾကာင့္
အတိုးခ်ၿပီးဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ညေနဘက္ဆိုရင္..ႏွင္းဆီေတြလိႈင္လိႈင္ပြင့္ေနတဲ့
ျခံေလးထဲမွာxingနဲ႔အတူတူထိုင္ခုန္ေလးခ်ရင္း
ႏွစ္ေယာက္သားစကားေတြေျပာျဖစ္ၾကတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ေသာရက္ေတြမွာၾကေတာ့ႏွစ္ေယာက္
သားေျပာျဖစ္ၾကတဲ့စကားေတြကမ်က္ရည္ေတြ
ေသာင္ထြန္းေနတဲ့စကားေတြျဖစ္ခဲ့သလို၊တစ္ခ်ိဳ႕
ရက္ေတြၾကျပန္ေတာ့ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္စကားေတြနဲ႔
အတူအနာဂတ္ကိုေမ်ွာ္ရင္းေတြးေပ်ာ္ခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီနည္းနဲ႔ပဲကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္၊ဝမ္းနည္းဖြယ္အခ်ိန္ေလးေတြကို
အတူတူမ်ွေဝခဲ့ၾကတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ေရာဂါကေတာ့တစ္ေန႔မွ
သက္သာလာခဲ့တဲ့ ေန႔ရယ္လို႔မ႐ွိခဲ့ဘူး
႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းဝင္
ေရာက္လာတဲ့နာက်င္မႈေတြကတစ္ခ်က္တစ္
ခ်က္မွာလူကိုလိမ့္ေနေအာင္ခံစားရေစတယ္။
အဲ့ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးဆိုရင္Xingခဗ်ာေတာ္ေတာ္
သနားဖို႔ေကာင္းတယ္။ဒါ​ေပမယ္​့သူမက​ေတာ့
တက္​ႏိုင္​သ​ေလာက္​ကြၽန္​​ေတာ္​့အ​ေ႐ွ႕မွာျပံဳး
တယ္​။မ်က္​ရည္​​ေတြက်မလာ​ေအာင္​ထိန္​း႐ွာ
တယ္​။ကြၽန္​​ေတာ္​့ကြယ္​ရာ​ေရာက္​​ေတာ့မွ
တိတ္​တဆိတ္​မ်က္​ရည္​​ေတြနဲ႔သူမက
အ​ေဖာ္​ျပဳ႐ွာတယ္​​...တိတ္​တဆိတ္​မ်က္​ရည္​
ဆိုတာ..လူမျမင္​​ေအာင္​ငိုမိလို႔ နာက်င္​ရမွန္​းမသိ​
ေပမဲ့ငို​ေႂကြးရသူကာယကံ႐ွင္​ကိုယ္​တိုင္​မွာ​ေတာ့
နာက်င္​မႈမီး​ေတာက္​ထဲအႀကိမ္​ႀကိမ္​​ေလာင္​
ကြၽမ္​းခံ​ေနရတယ္ဆိုတာ..ကြၽန္​​ေတာ္​​ေကာင္​း
​ေကာင္​းသိ​ေနတယ္​ေလ။