ಭ Lisenin Canı Cehenneme ಭ

ಭ Gamzeli Yarim & Eh haklı kız şimdi ಭ

     15.Bölüm // ♧ Gamzeli Yarim & eh haklı kız şimdi ♧

Cam kırıklıkları gibidir bazen kelimeler, ağzına dolar insanın.
Sussan ; acıtır ... Konuşsan ;kanatır..

Bölüm şarkısı ; Duman-Haberin yok ölüyorum *medya da*

- İSTANBUL-

Yapamazdım. Anlatamazdım. Mesele Barlas değildi ki, mesele bendim. O anları yeniden yaşayamazdım. En kötü anınızı yeniden anlatırken hissettiklerinizi hatırlayın bende onlardan biriyim işte. Eğer konuşmaya başlarsam kelimeler kırık bir cam parçası misali olacak biliyorum, sussam acıtacak konuşsam kanatacak, konuşmaya çalıştıkça boğazınızda gezinen, yukarı doğru çıkan bir cam parçası düşünün, vereceği acıyı. O acının arşa ulaşmış halini yaşayacağım işte..

Ama Barlas gözlerini dudaklarıma dikmiş, nefesini yüzüme doğru üflerken, onu öpmek düşüncesi de beni gerdikçe geriyordu. İlk öpücüğüm bok yoluna gitmişti, ikincisi de aynı şekil de bok olmasın istiyordum. Şimdi sorarım size ; yanarak ölmek mi? Parçalanarak, kanaya kanaya ölmek mi?

'' Ba-barlas bak ben... '' cümleleri toparlayamıyordum, kafamı yerden kaldıramıyordum bile '' bak ben gerçekten sözlerini tutan bir insanım ama.. ''

'' Sen öpemezsen, ben öperim.. ''

Dudakları dudaklarıma doğru yol alırken, gözlerimi sıkıca kapatmıştım. Onun nefesi artık ağzımın içine doğru yol alırken beynimde ki ses 'anlat anlat anlat ' diye ciyaklasa da, dudaklarımdan lanet olasıca kelimeler çıkmıyordu, Barlas'ın dudakları tam dudaklarıma gelmişti ki o dudaklarını kulaklarıma yönlendirdi, ardından fısıltıyla-ama gayet net duyabildiğim bir tını da- bir şey fısıldadı..

'' Ben zorla birilerini öpecek bir insan değilim .. ''

Duyduğum cümle ile havalanan göğüs kafesim yeniden sönmüş bir balon gibi inerken, gözlerimi açtım. Barlas gülümseyerek bakıyordu bana ama gözlerinde ki acıyı hala görebiliyordum. Hala o sözümün etkisindeydi ne olursa olsun unutturamayacaktım biliyorum. Onu üzmek istemiyordum ama affedemiyordum da. Barlas ' hadi gidelim ' dedikten sonra ayağa kalktı, bir adım atmıştı ki hayatım da ilk kez güçlü olmayı denedim..

'' On iki yaşındayken kalp yetmezliğine yakalandım.. '' dedim bir anda..

Barlas olduğu yerde durdu bir an da, arkası dönük olduğu için yüz hatlarını görmüyordum ama şaşırdığını anlamamak için geri zekalı olmak gerekirdi. Bir kaç saniye geçti, ardından arkasını döndü ve hiç bir şey demeden karşıma oturdu ' anlatmak istemiyorsan-- ' dese de artık cümle çıkmıştı ağzımdan, sıkıca yutkundum, boğazlarım  yırtılırcasına. Ama konuşmalıydım, konuşacaktım.

'' Sanırım en baştan alsam daha mantıklı olacak.. Babam saygı değer bir iş adamın oğluymuş, annemse bir köylü güzeli. Bir iş için babam köye gidiyor annemi görüyor ve ilk görüşte aşık oluyor '' bunu söylemem üzerine ikimiz de tebessüm etmiştik '' evlenme kararı alıyorlar, annemin para da falan gözü yok ama babaannemler katiyen karşı çıkıyor ''