ಭ Lisenin Canı Cehenneme ಭ

ಭ Evlenme / 3. Kısımಭ

Uzun bir aradan sonra sonunda bölüm eklendi, geç gelmesinden dolayı bölüm 10 sayfa :)))

Bölüm şarkımız ; Ayna; Ölünce sevemezsem seni & Feridun Düzağaç ; Düşler Sokağı

 27.Bölüm // Evlenme 3.Kısım 

-NEFES BARIŞ OLAYINDAN 1 SAAT ÖNCESİ-

-İstanbul- 

Ölmekten ilk kez korkmuyordum, yıllar öncesi çocukluğum da ölmekten çok korkardım, ailemi arkamda bırakmaktan, toprağın altın da nasıl nefes alacağımı düşünmekten ve nereye gideceğimi düşünmekten çok korkardım şimdi ise; keşke ölsem diyorum, tam olarak şuan bura da, öylece. 

Zaten günlerdir Barlas'ın sözlerini nasıl hazmedeceğimi düşünüyordum şimdi ise; bir daha asla Barlas'ı affedemeyeceğimi biliyordum. Barlas gözlerini bana dikmiş vereceğim cevabı düşünüyordu ben de cevabımı verecektim, hayatım boyunca pişman olacağım bir anı olacaktı , hayatım da ki en büyük cesaret göstergem olacaktı ama yapacaktım. 

 '' Hala bir cevap vermeni bekliyorum '' dedi Barlas gözlerin de tek bir iyi duyguyu barındırmazken

 '' Vereceğim merak etme '' dedim gözyaşlarımı silerken '' Ama öncesin de sana söylemem gereken bir şey var '' durup gülümsedim Barlas ise tek kaşını kaldırdı '' yarın doğum günüm.. '' dudaklarımdan ufak bir hıçkırık kopmuştu, Barlas' da ise hala mimik yoktu '' hayatım boyunca asla unutamayacağım bir doğum günü hediyesi sundun bana teşekkür ederim '' 

'' Ölmezsin merak etme bak ben hala ölmedim '' çarpık bir gülümseme yaydı dudakların da '' Annemi kaybettim, kardeşim dediğim adamı kaybettim, ilk aşkımı kaybettim ve yıllar sonra seni sevdim '' gözleri dolmuştu yüzüne dokunmak istedim ama kendini benden çekti '' sen de beni kullandın ama hala ölmedim ''

 '' Ölmeni tercih ederdim ! '' dedim tüm öfkemle 

Barlas'ın ise işte o an yüzün de mimik oluştu.Öyle bir bakış atıyordu ki bana canımdan can kopuyordu resmen, gözleri dolmuştu, yutkunmakta zorlanıyordu benden böyle bir cevap beklemiyordu ama ona bugün beklemediği her şeyi yapacaktım.. 

'' Ölseydin en azından her gün mezarına gelir, toprağının üstüne yatar, senden binlerce kez özür dilerdim, ölseydin eğer benim yüzümden öldüğün için asla kendimi affedemezdim, ölseydin eğer her gece seni rüyam da görmek için erkenden uyur, sabahları da kalkar kalkmaz kendimi ölmüş bir adama nasıl affettireceğimi düşünürdüm '' sesim gittikçe kısılıyordu sanki cümleler dudaklarımdan değil yüreğimden geliyordu...

 '' İstanbul... '' bu sefer bana dokunmaya çalışan kişi Barlas olmuştu bense kendimi geri çektim ben bugün burada ölecektim, kaçışım olmayacaktı.. 

'' Ama en azından seni seviyor olacaktım '' Bu cümleyi söylemem üzerine Barlas'ın gözlerinin parıldadığına yemin edebilirim, dudakları ise hafifçe yana kıvrılmıştı, itiraf etmiştim işte, kendime bile itiraf edemediğim şeyi Barlas' a itiraf etmiştim.. 

'' İstanbul... ''

 '' Şimdi ise ölmek istiyorum, o kadar çok canımı yaktın ki bu acı artık dursun istiyorum, sırf senin acından kurtulmak için, ailemi arkam da bırakmak istiyorum evet Barlas senden nefret ediyorum  ''

 Barlas'ın da bu cümlemden sonra gözlerinden bir damla yaş süzülmüştü bense alayla kahkaha attım, ardından bir anda elimi tişörtümün altına getirip hızla tişörtü vücudumdan çıkardım şimdi tam anlamıyla artık hem üstten hem alttan iç çamaşırlarımla duruyordum, Barlas karşısın da...