ಭ Lisenin Canı Cehenneme ಭ

ಭ Ölümde var sonun da / 2.Kısım ಭ

29.Bölüm // Ölümde var sonun da 2.Kısım 

Bölüm şarkımız ; Fazıl Say - İnsan İnsan

İnsan insan derler idi

İnsan nedir şimdi bildim

Can can deyu söylerlerdi

Ben can nedir şimdi bildim

**

-Nefes-

Ölmüştü. Sevdiğim adam ölmüştü. Masmavi gözleri, artık bana bakmayacaktı. Artık ben onun gözlerine bakarken boğulmayacaktım, bana sarıldığı zaman kaburgalarımın kırılmasından korkmayacaktım, ölmüştü çünkü, benim için ölmüştü, benim için benden vazgeçmişti, peki ben şimdi ne yapıyordum? Hala şu ameliyat masasında yatıyor, doktorların beni döndürmeye çalışmalarına izin veriyordum, yavaşça Ameliyathane 'den çıktım ve koridor' da duranlara baktım, annemle babam...

Ağlıyorlardı, gözleri kıpkırmızıydı, Yaren ve Eda en köşe de duruyorlardı, Eda Yaren'i sakinleştirmeye çalışıyordu, daha Barış'ın ölüm haberini vermemişler anlaşılan ve geri kalan herkes buradaydı ama ben sadece en köşe de oturmuş , bacaklarını göğsüne çekmiş küçük kız kardeşime odaklanmıştım, şimdi gidersem yıllar öncesi en çok korktuğum şeyi ben küçüğüme yapmış olacaktım..

O sıra da Barış'ın Ameliyathanesinin kapısı açıldı, Eda Yaren'i yavaşça doktora getirdi, herkes doktorun başına toplanmıştı, bense gözlerimden yaşlar süzülerek Yaren'e baktım , 'özür dilerim Yaren abini senden aldım' diyemediğim için ve asla da diyemeyeceğim için ama sadece şundan emin ol abini asla yalnız bırakmayacağım, onun yanında olacağım söz veriyorum..

- İlahi Bakış Açısı-

-Az önce- ( Yaren ve İstanbul tartışırken )

'' Gözlerime iyi bak Yaren bu gözlere iyi bak çünkü eğer ablama bir şey olursa, bu gözler de göreceğin tek şey sana, sene sonuna kadar acı vermekten mutluluk duyacak bir kızın gözleri olacak, eğer abin ablamı benden alırsa bende seni ondan alacağım, bu gözlere iyi bak Yaren bu sandalye de oturduğun günleri bile arayabilirsin yakın da ! ''

'' Doktor İsmet'i bulun hemen acilen ameliyathaneyi hazırlamalıyız ! ''

Hemşirenin bütün koridoru çınlatan sesini duymaları üzerine herkes yanlarından geçen Sedyeye döndüler, Sedyedeki kişi hızla Nefes 'in yanında ki ameliyathaneye alınıyordu, ancak sedyedeki kişiyi görmeleri üzerine herkes donup kalmıştı ellerinden telefonları, kahveleri, her şeyi düşmüştü..

'' A..abi..'' dedi Yaren boğazına çöken yumruya rağmen

''Ba..barış..'' herkes bu ismi fısıldamıştı adeta, sanki sesli söylemezlerse gerçek olmayacakmış gibi..

Barış Ameliyathaneye alınırken, Eda ve Alper artık bu olanlara dayanamıyorlardı, Eda duvardan destek alarak ayakta kalırken, Alper sadece Ameliyathaneye bakıyordu, Barlas ise yavaşça İstanbul'un yanına geldi..

'' Sanırım Barış ,ablanı canından daha çok seviyormuş sevgilim he '' dedi en imalı sesiyle...

'' İstanbul...'' bu ses ise Yaren'den gelmişti, İstanbul yavaşça Yaren' e döndü '' Eğer abim ablanı yalnız bırakmamak için ölürse...''duraksayıp etrafında ki herkesi süzmeye başladı''senden acısını çıkarmam neden biliyor musun? ''

''Neden? '' hala kuyruğunu dik tutma çabasındaydı.. 

''Çünkü abim senin yüzünden değil, ablan yüzünden de değil aşkı için ölmüş olacak ve biliyor musun Barlas ile sevgili olmanız umurumda bile değil, çünkü sen sevgi için ölmek gerektiğini bile bilmiyorsun, sen sevmeyi bilmiyorsun '' yavaşça Yaren tekerlekli sandalyesini İstanbul' a doğru sürdü '' o yüzden gözlerime iyi bak İstanbul çünkü içimden bir ses; ablan da sevmeyi bilmiyor diyor ''