ಭ Lisenin Canı Cehenneme ಭ

ಭ FİNAL SON KISIM / BEN ADA'YIM ಭ

47.Bölüm

Burayı Okumadan ve üste ki MEDYAYA BAKMADAN BÖLÜME GEÇMEYİNİZ ;

İstanbul : Ada

Barlas : Devrim

Alper : Oğuz

Yaren : Su

Ömer : Erkan

Cenk : Gökhan

Gamze : Merve

Eda : Pınar...

- YAZARIN AĞZINDAN-

Barlas her şeyin farkındaydı, Çeşmi'yi silahla öldüremeyeceğini, silahla hemen yakalanacağını bilecek kadar daha aklını kaybetmemişti. Sevdiği kadın toprağa verilecekken, onun başında durup, ağlayıp, toprak atması gerekirken o burada Çeşmi'yi de İstanbul'un yanına göndermeyi tercih etmişti..

Asansör hızlı çıkmasına rağmen Barlas'a hiç çıkmıyormuş gibi geliyordu, gözleri şişmiş, kıpkırmızı olmuştu, göz altları morarmıştı, durgundu , ölmüşçesine durgundu. Asansör sonun da durup kapı açılınca Barlas dışarı çıkmak için bir adım attı, tam karşısında duruyordu kapı, sadece on adım atacak ve sonra sevdiği kadının intikamını alabilecekti. Her adım attığın da İstanbul ile ilgili bir anı gözlerinin önüne geliyor, ve Barlas gözlerini kapatıp başını sallayarak bu anıları yok etmeye çalışıyordu.

İlk adımın da İstanbul ile ilk tanıştığı an geldi aklına, İstanbul Gamze ve Alper bahçe de oturuyorlar bir şey hakkında konuşuyorlardı, Barlas yavaşça onlara yaklaşırken İstanbul'dan ilk duyduğu cümle 'Herkes gibilerse niye Barlas üzerine iddiaya girdin eşcinsel mi ? ' İstanbul'un bunu sorması üzerine Barlas gülümsemişti, hiçbir şey bilmeden tam kaleye gol atmıştı, bir iki adım daha atıp tam arkasına geldiğin de bu sefer İstanbul'dan ''Bunlar bence kesin eşcinsel birbirleriyle sevgililer ondan ' cümlesini duymuştu.

Barlas bu anı aklına gelince gözlerini açarak hafif bir gülümseme yaşadı, yeniden bir adım attığın da bu sefer aklına İstanbul'u Alper'in sığınağında uyurken yakaladığı an geldi, bağcığını bağladığı an aklına geldi, onla beraber şarkı söyleyip düet yaptığı aklına geldi, iddia 'ya girdikleri aklına geldi, Dönme Dolap'ta fenalaştığı aklına geldi, ağda yaptırdığı aklına geldi, on adım da sadece on saniye de koskocaman bir yıl geldi aklına...

'' Her şey şimdi bir anıdan ibaret '' dedi Barlas gözlerini açıp yüzüne sinmiş gözyaşlarını silerken ardından kapıyı çalıp içeri girdi '' Merhaba Çeşmi Hanım ''

'' Hoş geldin Barlas'cım, duyduğum şeyler doğru mu? '' o kadar masum bir şekilde sormuştu ki, Barlas olan biteni bilmese gerçekten üzüldüğünü düşünecekti.

'' Doğru... Öldü '' dedi yavaşça arkasını dönerken '' Sanırım tüm iş adam ve ya kadınlarının bir anlaşması var ''

'' Ne anlaşması Barlas'cım? ''

'' Kapınızın anahtarını, deliğin üzerinde bırakmak gibi.. '' ardından hızlı kapıyı kilitleyip arkasını döndü '' Nasılsınız Çeşmi Hanım? Ah pardon ya da Alper'in annesi mi demeliyim? ''

'' Barlas bak aklından ne geçiyorsa.... '' Çeşmi korkarak gerilemeye başlamıştı '' Sende buradan sağ çıkamazsın! ''

'' Ben İstanbul ile öldüm merak etmeyin ! ''

Barlas öfkeyle Çeşmi'nin üzerine yürümeye başladı, Çeşmi hızla telefona uzansa da Barlas hızla kabloyu koparıp Çeşmi'nin boğazına yapıştı, Çeşmi'yi tuttuğu gibi duvara sıkıştırıp gözlerinin içine baktı..